Burnuna sürtmekte olduğum burnumda kendine has hoş kokusu, avuçlarımın içinde güzel gamzelerini barındıran yumuşacık yanakları ve hayalimdekinden bile daha güzel hissettiren ipeksi saçları beni her geçen saniye daha da mayıştırırken içimdeki saf huzurla Jaehyun'un kucağında oturuyorum.
Geçtiğimiz iki hafta sanki bulutların üzerinde gezinmişim gibi oldukça gerçek dışı olduğu ve çabucak akıp gittiği için hâlâ arada durup bütün bunların bir hayalden ibaret olup olmadığını sorguluyorum. Fakat tam da böyle zamanlarda Jaehyun'un beni hayranlık dolu bakışlarla izlediğini gördüğüm için üzerine düşündüğüm şeyi bile unutuyor ve ismimi mırıldanan kadife sesine dalıp gidiyorum.
Evet, henüz kimse bizi bilmiyor. Ve ilişkimizi saklamak kesinlikle kolay bir şey değil. Vücuttaki en ufak bir iz veya herhangi biri tarafından temas halinde görülmemiz ikimizin de hayatını alt üst edebilir.
Yine de Jaehyun'la baş başa kaldığımız zamanlarda sanki tüm dünya ilişkimizi biliyor veya dünyada sadece ikimiz kalmışız gibi davranıyor ve istediğimiz gibi birbirimize dokunup içimizde birikmiş özlemi gideriyor, sevgi sözcükleri bir an olsun birbirinden ayrılmayan dudaklarımızdan dökülürken zaten aktif bir volkandan farksız olan aşkımızı daha da alevlendiriyoruz.
Anlayacağınız Jung Jaehyun Na Jaemin'ini seviyor. Na Jaemin ise zaten Jung Jaehyun için midesindeki aşk kelebeklerini kabullenmiş ve bundan asla şikayetçi değil.
Jaehyun biraz daha bel boşluğumu okşamaya devam ederse kafam göğsüne düşer ve uyuyakalırım. Bu yüzden - sadece uyuyakalmamak için yani - 2 haftadır öpmeye doyamadığım ve kalan ömrüm boyunca da doyacağımı düşünmediğim pembe dudaklarından alttaki dolgun olanı dişlerimle kavrıyor ve hafifçe çekiştiriyorum.
Duyduğum tatlı kahkaha benim için dünyalara bedel.
"Tavşancığın hormonları kontrolden çıkmış sanırım, hm?"
Karşılık vereceği sırada duyduğum o gıcık kelimeyle geri çekiliyorum.
"Bana tavşan deme demiştim!"
Şekilli dudaklarında beliren sırıtışı gizleme gereği duymadan "Neden? Tavşana benziyorsun, baksana." diyor ve belimdeki ellerinden birini ağzıma götürüp işaret parmağını ön dişlerimde gezdiriyor.
Her seferinde aynı şey oluyor ama biricik aşığım benimle uğraşmaktan bir türlü bıkmadığından ve ben de sırf o eşsiz gülüşüne kıyamadığımdan yine elini elime hapsedip uzun süren bir öpücük kondurduktan sonra yüzümden uzaklaştırıyor ve her seferinde yinelediğim açıklamamı yapıyorum.
"Müdüre de tavşan diyorlar. Ben de onun yüzünden kendim de dahil olmak üzere tüm tavşanlardan nefret ediyorum. Daha kaç defa söylemem gerek sevgilim?"
Sevgilim lafı yüzünden olduğuna emin olduğum dudaklarında yeni yeni beliren parlak gülümsemesiyle tebessüm ediyorum. Sevgilim. Jung Jaehyun benim sevgilim.
Yok, ben hâlâ inanamıyorum.
"Anladım, sevgilim~"
Kalp atışlarım ağzımda atarken yüzümün, kulaklarımın bir de aciz kalbimin ısındığını hissediyor ve utandığımı daha fazla görmesin diye iki elimle gözlerini kapatıp hızlıca dudaklarımızı birleştiriyorum.
Öpüşmemiz tutkulu bir hal aldığında ellerimi gözlerinin üstünden çekip kendininkilere kenetliyor. O sırada deminden beri karnımda patlayan havai fişekler, kelebeklerimin kanatlarını yakmadan rengarenk gösterilerine kaldıkları yerden devam ediyorlar.
"Jaehyun, bir ba-"
Ne ara açıldığını anlamadığım kapının yanında dikilen ve şoktan irileşmiş gözleriyle bize bakan Bay Kim'i görmek tam anlamıyla kabustan başka bir şey değil.
"S-sen... Sen ne yaptığını sanıyorsun?!"
Aniden birkaç adımda yanımda bitip yakalarımdan tutarak beni Jaehyun'un kucağından yere doğru fırlattığında dengemi sağlama fırsatı bile bulamadan kafamı duvara o kadar sert çarpıyorum ki bir anlığına görüşüm tamamen kararıyor.
Bilincimi kaybetmeden hemen önce duyduğum Jaehyun'un adımı haykırışı ise aslında her şeyin alt üst olmaya başlayacağının habercisi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
