"Daha fazla Avengers yok." Wanda son sözlerini söylerken Steve'in kırık maviliklerine baktı bir kez daha. "Özür dilerim.Bunu sadece bizim için yapıyorum, sevgilim."
ʷᵃᶰᵈᵃ ᵐᵃˣᶤᵐᵒᶠᶠ × ˢᵗᵉᵛᵉ ʳᵒᵍᵉʳˢ ⁺ ᵃᵛᵉᶰᵍᵉʳˢ
25.02.2021 » вαşlαɴɢıç
28.0З.2021 » вιтιş
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamam, babacığım. Buradayım ben." diyerek Kevin'i kucağında sallamaya başladı Steve. Bir haftadır ne uyku uyuyabilmiş ne yemek yiyebilmiş ne dinlenebilmişti. Wanda ile koşuşturup duruyorlardı bu iki küçük canavarın peşinden. "Sadece bir saat uyusanız ve annecik ile babacık biraz dinlense ne olur sanki?" Steve ağlamaklı bir şekilde oğlunun sırtını okşarken, beşikteki Daniel de ağlamaya başlamıştı.
"Tanrım." diyerek merdivenlerden aşağıya indi Wanda. Saçları dağılmış, gözlerinin artı torbalaşmış ve birkaç kilo vermişti. Eh, annelik biraz yorumcuydu. Özellikle de ikiz çocuklarınız varsa. "Daniel, altını sadece on beş dakika önce değiştirmiştim." Wanda ellerini beline koyup kaşlarını çatarken, Steve kucağındaki Kevin'in poposunu kokladı ve yüzünü ekşiterek eşine döndü.
"Wanda, galiba altına yapan Daniel değil Kevin." Steve bebeği beşiğin içine bırakırken Wanda gülerek kafasını iki yana salladı ve zihinsel gücü ile odanın en uzak köşesindeki bebek bezini getirdi. Daha sonrası ise büyülü ellerine kalmıştı. Kevin'in altı değiştiğinde küçük çocuk rahatlayarak dalmıştı uykuya. Fakat Daniel'in ağlaması hala kesilmemişti.
Steve, "Acaba aç mı?" diyerek ağlayan oğlunun yüzüne baktı. Wanda ise dudaklarını büzüp küçük sehpanın üzerindeki boş biberonu gösterdi eşine.
"Hayır, aç değil. Belki gazı vardır?" sonlara doğru sesi hafifçe yükselmişti Wanda'nın. Beşikteki bebeği alıp Steve'in kucağına koydu ve dudaklarına ufak bir gülümseme yerleştirdi. "Yavaşça sırtını okşa ve gazını çılarttıktan sonra onu uyutup beşiğine koy. Bu sırada ben de uyuyacağım." Steve'in yanına hızlı bir öpücük bıraktıktan sonra hiç beklemeden merdivenlerden çıkıp gitmişti. Steve onun arkasından birkaç saniye baktıktan sonra oğluna dönüp gülümseme. "Merhaba, ufaklık."
Çocuk hala ağlarken Steve daha fazla oyalanmamak için elini oğlunun sırtına koyup yavaş yavaş okşamaya başladı. Bu sırada küçük bebek başını Steve'in omuzuna koymuş yavaş yavaş sakinleşiyordu. Steve bir taraftan onun sırtını okşarken, bir taraftan da kısık bir sesle ninni söylüyordu. Sonunda bebeği uyuduğunda Steve onu dikkatlice beşiğine bırakıp üstünü örttü. Daha sonra ise ses çıkartmamaya dikkat ederek merdivenlere adımladı fakat ayağının altındaki fark edememişti.
