Bir Kırmızı Oda Hikayesi[Tamamlandı]

5

"Gel bakalım."
Bora Ece'yi kucağına aldı ve son birkaç haftadır olduğu gibi tanıdık merdivenleri çıktı.

Ece'nin son günlerde değişen duygularının farkındaydı ve bundan büyük bir mutluluk duyuyordu.Burası,doktor Ece'ye sandığından daha iyi gelmişti.
Ece gerçekten  de mutluydu.Doktor Hanım'a saygı ve sevgi duyuyordu.Bu hisler bile Ece'ye yabancıydı.

Bora kapıya vurdu. "Girin."
"Merhabalar."
"Merhabalar istersen hemen Ece'yi oturt.". dedi Doktor hanım."Başlayalım seansımıza."
"Tabii"

Bora Ece'yi bırakır bırakmaz apar topar odadan çıktı.
"Hoşgeldin Ece.Görüşmeyeli nasılsın?"
Ece eskisinden daha iyi olduğunu kanıtlarcasına gülümsedi.
"İyi."
Doktor Hanım da aynı samimiyetle gülümsedi.Genç kızın heyecanını gözleriyle görebiliyordu.
"Haftan nasıl  geçti anlatmak ister misin?"
"Sizden ayrıldıktan sonra Bora ile konuştuk.Birlikte sohbet etmeyeli o kadar uzun zaman olmuş ki bunu ancak yeni yeni fark ettim.Kendi dertlerimde boğuldukça onu tekrar geri plana atıyorum.Tek düşündüğüm geçmiş oluyor.İnci,Batu,Özkan...Sanki her an bir yerden çıkıcaklar gibi ve hatalarımı yüzüme vurucaklar.Her şey güzel diyorum sonra o tanıdık hisler geliyor.Sanırım bundan hiç kurtulamayacağım doktor hanım."

"Öyle düşünme Ece.En başta da söylediğim gibi her şeyin üstünden birlikte gelicez bu yolda yalnız değilsin.Bora var,ben varım.Bunu unutma olur mu?"

Ece baş sallamakla yetindi.Bunların sadece lafta olduğunu düşünsede ses çıkarmadı.

"Geçen hafta nerede kalmıştık?"
———————————-

Hastanede bir başıma ne yapıcağımı bilmez halde yatakta uzanırken aklıma bir fikir geldi. Birçok kez Hakkı Bey'in sevgilisi Mia ile konuşmuştuk.Hatta evine gitmiştik.Ben ve İnci'yi sevmiş ,güvenmişti.Öyle ki kendisinin büyük bir sırrını bile bunca zaman saklıyordum.

Yan masamda duran telefonuma uzanıp rehberden adını arattım.Allah'a şükür numarasını silmemiştim.Telefon ikinci çalışta açıldı.Ben daha bir şey demeden Mia'nın tanıdık sesini duydum."Ece!" Numaramı silmemiş olması bile umudumu yeşertti.
"Mia Hanım."
"İnanamıyorum gerçekten sensin bunca zaman neden aramadınız.İnci de sende beni meraktan öldürdünüz.Hakkı'ya da soruyorum hep geçiştiriyor.Önemli bir şey mi oldu?"
————————

"Nasıl anlatsam Doktor Hanım o an ki hislerimi Mia ile aramız hep iyiydi.Ama öyle bir ses tonu ile konuştu ki ona karşı olan tüm iyi hislerim iki katına çıktı bir anda."

"O kadar normal ki Ece böyle hissetmen tutunacak belki de son dalın seni ne kadar da güzel karşılamış."
—————————
O kadar hızlı konuşmuştu ki bir anda ne diyeceğimi bilemedim."Ece orda mısın?"

"Şey Mia Hanım öncellikle teşekkürler telaşınızın benim için ne kadar önemli olduğunu bilemezsiniz.Gerçekten.İnci den benimde haberim yok konuşmuyoruz.Ama benim şu an İnci'den daha büyük problemlerim var.Size göndereceğim adrese gelir misiniz?"

"Gelirim gelmesine de neler oluyor Ece?Sesin çok kötü geliyor."

"Siz geldiğinizde konuşalım ve rica ediyorum bu buluşmadan Hakkı Bey'in haberi olmasın."

"Tabii.Ben hemen hazırlanıyorum.Geldiğimde konuşalım."

Telefonu kapatıp öylece tavanı izlemeye başladım.Geldiğinde ne diyecektim.Hem belki de İzmir'i gördüğünde vazgeçer gelmezdi.Ya İnci'ye ulaşırsa ve İnci her şeyi anlatırsa.İşte o zaman Mia'nın gözünde de hiçbir şeye dönüşürdüm.Tıpkı diğerlerinde de olduğu gibi...
Olumlu düşünmek istesemde kötü senaryolar peşimi bırakmıyordu.Düşünceler arasında uyuya kaldım.Hayal meyal birinin beni kucağına aldığını arabaya bindirdiğini anlasamda.Yorgunluktan kafamı kaldırmadım.
Uyandığımda bir evdeydim.Daha çok dağ evi gibi bir yerdi.Birkaç kez gözlerimi kırpıştırıp baş ağrımı es geçerek zaman kaybetmeden ayağa kalktım .Odada benden ve eşyalardan başka kimse yoktu.Hızla ordan çıkıp önüme ilk çıkan merdivenlerden aşağı indim.Arkasını dönmüş bir kadın şömineye odun atıyordu.Uzun kızıl saçlarından tanıdım.Mia'ydı.Beni fark etmesini beklemeden koşarak beline sarıldım.Hiç şaşırmadan önüne döndü.Ve sarılmama aynı samimiyetle karşılık verdi.Sevinçten adeta havalara uçucaktım.

"Çok teşekkür ederim,çok teşekkür ederim..."
"Şşşşş ağlama" Ağladığımın farkında dahi değildim.Gözyaşları öylece akıyordu yanaklarımdan.Uzun süreden sonra mutluluktan dökülüyorlardı.

"Her şeyi anlatmanı istiyorum Ece.Her şeyi."
_______________

"Tıpkı istediği gibi her şeyi anlattım.Batu'yu bile.Konuşmam bittiğinde ki yüz ifadesi aklımdan şu an bile çıkmıyor."

Doktor Hanım ayağa kalkıp Ece'nin karşısındaki koltuğa oturdu."Ne dedi?"
______________

"Ece ben Hakkı'ya inanıp da bu kadar hatayı yaptığınıza inanamıyorum.Sana defalarca Hakkı'nın tekin bir insan olmadığından bahsettim.Sen ona nasıl güvenirsin."

"Ben Hakkı Bey'e değil Özkan'a güvendim."
"Aynı şey.Özkan Hakkı'nın etkisinde kalmış.Seni yargılamak istemiyorum ama Ece nasıl nasıl İnci'yi yarı yolda bıraktın.O senin için her şeyi kabul etmişti."
"Biliyorum.Allah beni kahretsin biliyorum."

Birkaç dakika öylece durduk.
"Bebeğin için çok üzüldüm Ece.Bende bir anne sayılırım neler hissedebildiğini anlamak tam olarak mümkün değil biliyorum ama en azından anlamaya çalıştığımı bil."

Kafa salladım.O kadar duymuştum ki bu lafları artıp pek de samimi gelmiyordu.Herkes ne yaşadığını bilse ne fark ederdi ki anlamadıktan sonra...
_____________

"Bugünlük ben bitirsem doktor hanım enerjim tükendi bir anda."

"Peki öyle olsun.Önemli olan sensin.Diğer hafta görüşelim olur mu?"

"Olur."

Oy kullanmayı unutmayalım lütfen💖