Bir Kırmızı Oda Hikayesi[Tamamlandı]

7

Multi de çok sevdiğim bir şarkı var umarım beğenirsiniz.
#rightwhereyouleftme
#taylorswift

- Hoşgeldin Ece. Neler yapıyorsun görüşmeyeli?

-Oturuyorum.

Doktor Hanım Ece'nin duvarlarını tekrar ördüğünü daha kapıdan girer girmez hissetmişti.Engeli ile ilgili şaka yapması Doktor Hanım'ın yüzündeki gülüşü söndürdü.

-Sanırım bir şeyler olmuş.Anlatmak istersen burda senin için olduğumu unutma.Ama istersen önceki hafta konuştuğumuz gibi dağ evinden alalım.Olur mu?"

Ece kafa sallamakla yetindi.Pek keyfi yoktu.

- Her şey eskisinden iyiydi.Yediğim önümdeydi yemediğim arkamda.Mia tıpkı bir prensesmişim gibi bakıyordu bana.Ama sonra Hakkı bey öğrenmemesi gereken bir şey öğrendi. Çok kızdı.Sonra üstüne dağ evinde beni görünce bağırdı çağırdı.Ne yapacağımı şaşırdım çekip gittim evden.Mia bir kaç gün daha doğrusu aylar boyunca bana ulaşmaya çalıştı.Ama onunda başını derde sokmak istemediğimden açmadım telefonlarını.Etrafta başı boz geziyordum.Kırık dökük bir evde saklanıyordum.Bir gün artık dayanamayınca kafedeki arkadaşımla konuşmaya gittim.
___________

-Ece güzelim seni ne kadar özlemişim hoşgeldin!
-Bende seni çok özledim.Başıma o kadar çok şey geldiki unuttum seni daha doğrusu halim yoktu haber vericek.

Ne diyeceğimi bilemeden öylece durdum.Bunca zaman halini hatrını sormamışım şimdi yüzsüz gibi borç istemek çok zordu.

- Sinem ben sana bir şey söyleceğim.

Sinem lafımı kesip,
-Söyleyeceğini aklında tut.Benimkinin  daha önemli olduğuna eminim.Özkan varya...

Uzun süreden sonra adını duymuştum.Merakla söyleyeceği şeyi bekledim.
-Kız varya Naz.
-Naz kim hiç duymadım daha önce.
-Kızım Özkan'ın sevgilisi hani şu kafeye gelen.

Kalbim ellerimin altında her zamankinden daha hızlı atıyor.Her şey bitmişti. Biteli çok olmuştu da şimdi Özkan hakkında ki tüm iyi düşüncelerim kirlenmişti.Çocuğunu sırf başka bir kadın için istememişti.Artık görüyordum.Görüyordum da anlam veremiyordum işte.Ne olmuştu bu adama.Önce kalbimi kazanmış sonra yaralamış en sonda tuzla buz etmişti.

Kalbim ellerimin altında her zamankinden hızlı atıyor.
Bir tokatla yıkılabilir miyim?
Asla.
İki tokatla yıkılabilir miyim?
Belki.
Üç tokatla...

Kaçıncı darbemdi bu yediğim hayattan.Ne zaman biticekti tüm bu dert tasa.Ölmem mi gerekiyordu.Biticekse seve seve ölebilirdim.

-Dünyadan Ece'ye sakın bana bilmediğini söyleme. Hatta bugün 1.yıllarını kutlayacaklar burda.Kafeyi kiraladılar.Hepimiz izinliyiz.Her şeyi Özkan hazırlayacakmış.Tanışma yıl dönümleri ve Naz'ın doğum günü için.

Gülümsedim.Keyiften çok yoksun bir ifadeyle.İçim yanıyordu.Hemde cayır cayır.Ne denirdi ki şimdi.Her şey bir yana hem de beni aldatmıştı.Terk ettiğinde bile bunu söylemeye tenezzül etmemişti.Ne istiyordu.Onu böyle biri olarak tanımamamı.

Hızla masadan kalkıp Sinem'e bir şey demeden kafeden çıktım

1 yıl olmuştu demek tüm bu ızdırap başlayalı. Zaman ne kadar hızlı geçiyordu farkında bile değildim.Gözlerimi kapatıp açtım ve tüm bu olanların bir kabus olması için dua ettim.
Ben bu kadar salak olamazdım ya bu kadar salak değildim ben.

Kendimi bulduğum ilk bara attım.Bir süre düşünmek istemiyordum.Özellikle olmayan paramı.

Saatlerce sadece içtim.En sonda küçük bir olay çıkardığım için bardan atıldım.Saat akşam 8 gibi hızımı kesmeden kafeye gittim.Onların gününü mahvetmek ,Özkan'ı yaptıklarına pişman etmek istiyordum.Hatta belki de bana üzülmesini istiyordum.
__________

-Peki sizce ben ne yaptım doktor hanım?

-Ne yaptın Ece?

-Hiçbir şey.Sadece kafenin camından onları izledim.Biliyor musunuz doktor hanım o hala aynıydı.Kıvırcık dağınık saçları,gülüşü,mimikleri,gözleri... Sadece bana öyle baktığını sanıyordum.O bakışların bana özel olduğunu.O kadar aynıydı ki o.Aklımdan geçen tüm intikam planları uçup gitti.Sonra bir anda en azından orada olduğumu onları gördüğümü bilsin istedim.
______

Sadece verdiğim bir anlık kararla arka kapıdan içeri girdim.Her şey aynıydı.Ara verdiğimiz de dinlendiğimiz masa ve kalemlerin ,not defterlerinin bulunduğu çekmece.Hızla bir defter ve kalem alıp sandalyeye oturdum.İçimden geçen her şeyi yazmak istedim.

Çok küçüktüm seni tanıdığımda.Pelerinin yoktu,uçamıyordun.Ama yine de benim kahramanımdın.Kimse beni incitemezdi.Kalbim sendeydi.Onu herkesten koruyacağını biliyordum.Ama sana bu gücü verirken asıl silahın sende olduğunu unutmuştum.Şimdi kimse bilmeden kendi köşemde sadece kanıyorum.Düşmem dedikçe ,yıkılmam dedikçe senin tarafından defalarca parçalanıyorum.

Ne zaman biticek bunca şey Özkan?Bende senin gibi bir başkasına sana güldüğüm gibi gülebilecek miyim?Geride bıraktılarımı düşünmeden umursamazca yaşayabilecek miyim?Mutlu olucak mıyım?Hayatta kalıcak mıyım?Çok sorum var cevaplarım yok.

İlk ve son kez yazıyorum sana.Umarım bir daha bu acıyla karşı karşıya kalmam.Elveda kahramanım.

O kadar ağlamıştımki yazarken kağıt ıslanmıştı.Kendime gelir gelmez ayağa kalkıp portmantoda ki ceketinin cebine katladığım kağıdı koydum.Tam geri dönüyordun ki onu gördüm.Ne zamandan beri beni izliyordu?Hiç bir şey demeden geldiğim yerden geri döndüm.Durdurmadı.Durdurmazdı.

_________

-O hayatına devam etmişti doktor hanım bense hala onun bıraktığı yerdeydim.Nasıl ağrıma gitti bir bilseniz.

-Neden onunla konuşmayı seçmedin?

-Çünkü dıştan ne kadar sert görünsemde kendimi anlatmaya başlar başlamaz küçük bir çocuk gibi ağlarım.

-Peki mektubu okuduktan sonra döndümü sana?

-Hayır hiç bir şey olmamış gibi devam etti.Her zaman yaptığı gibi.O kalbini satmış.Sadece zevkleri için var artık.Tanıdığım Özkan o değildi ki benim.Ben artık kimi tanıyıp tanımadığımı da bilmiyorum ama... Belki de bunca zaman rol yaptığı kişi bendim.Belki de beni hiç sevmemişti.

-Özkan'ı atlattığını Bora ile mutlu olduğunu düşünüyordum.

-Özkan yok artık doktor hanım.Ona elvada diyeli kalbimden sökeli yıllar oldu.Ama kalbimdeki küçük kız ağlıyor.Çünkü o Özkan'ı kendinden çok seviyordu.

Doktor Hanım sandalyesinden kalkıp Ece'nin karşısında ki koltuğa oturdu.

-O küçük kızı kurtarmak ister misin Ece?

-İstiyorum ama yapamam.O başına gelen her şeyi hak ediyor.

-Böyle demeni yasaklıyorum bundan sonra.Daha önce bunu konuşmuştuk.Kalbin kırık biliyorum herkes gibi kendini affetmiyorsun.Ama o küçücük bir kız hata yapmak için yaşıyor hataları ile öğreniyor.Onu kendinden kurtar Ece onu affet.

-Yapamıyorum.
Ece'nin gözünden dökülen bir damlayla doktor Hanım da dayanamayıp ağlamaya başladı.Ece'nin acılarını en derininden hissediyor ve daha fazlası olduğunu biliyordu. Dayanmalıydı.Acıyla baş etmeyi bir yetişkin gibi öğrenmeliydi.Sessizce ağlayıp gözyaşlarıyla seansı bitirdiler.
-Görüşürüz Ece
-Görüşürüz Doktor Hanım.

Bayadır aklımda kurduğum bir bölümdü.Umarım beğenebilirsiniz.

Umarım en kısa zamanda görüşürüz🤲