"Hadi kızlar, toparlanın en çok ihtiyacınız olan eşyaları alın. 15 dakika içinde burada olun." "Tamam anne". Eşyalarımı valizlere koydum. Aşağı indim, ablamı ve annemi beklemek için koltuğa oturdum o sırada düşünmeye başladım, babamı polisler alıp götürmüştü ertesi günde biz bu evden gidiyoruz annem, ablam ve ben artık 3 kişiyiz. Babamı neden polisler aldı? bunu düşünüyordum ama umrumda değildi aslında babamdan onu pencerede gördüğüm o gün soğumuştum.
Ama o benim babamdı, umursamam gerekir. derken annem ve ablam aşağı indi. Annem "yeni evimize gideceğiz, yeni bir ev tuttum artık yeni evimizde yaşayacağız." dedi. Ablamla ikimiz de "tamam" dedik ve arabaya bindik.
istanbul'un dışına çıktığımızı gördüm ama çok uykum vardı gözlerim aniden orada kapandı. Sabah uyandığımda hala annem arabayı sürüyordu, başım ablamın bacağındaydı ve oda uyuyordu telefonuma baktım saat 05:50'ydi geri uyumak için gözlerimi kapattım. Annemin sesiyle uyandım."Eveeet kızlaaar yeni evimize, şehrimize hoş geldik" "Sana da günaydın anne" dedim.
"Hadi kızlar bavulları alıp evimize çıkalım zaten eşyalı hemmen cecik yerleşiriz bir sorun olmadan" dedi. Eve çıktık ev çok büyüktü ama önceki gibi iki katı ve bahçesi yoktu ama çatı katıydı, kooocaman bir terası vardı bide eşyalar hem yeni hem çok güzeldi. Artık izmirdeydik burada yaşayacaktık arkadaşlarım okulum artık yoktu.
Odamı seçtim, dolaba eşyaları yerleştirdim yatağa nevresimleri serdim ve evi keşfetmek istedim annem, ablamın ve benim odamız yan yanaydı çok tatlı bir evdi teraza benim odamdan da çıkılıyordu orayı kendi tarzıma göre dekore etmeyi düşünüyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
550 GÜN
Romanzi rosa / ChickLitVirüsssssssssss!! Benimde hayatımın tam ortasına düştü. ÇÖKTÜM. Ama hala hayattayız yaşıyoruz. Bunun yasını daha ne kadar tutacağız. Ben daha tutmamaya karar verdim, hayatımın orasını çökerten bu virüsün çökerttiği yeri tamir etmeye karar verdim.
