Bu sabah okula gidecektim. Bu karantinanın olmasına sevinsem mi üzülsem mi bilemedim, ama en azından şuan mutluydum gece okula gideceğim için bir sürü bakım yaptım. Saçlarımı ördüm, maskeler yaptım, kıyafetlerimi ütüledim, çantamı hazırladım bunları normalde sabah yapardım ama çok heyecanlıydım. Mutfağa gittim, annem çoktan kavaltıyı hazırlamışdı ablam oturmuş yiyordu.
"Umarım her şeyi bitirmedin" dedim
"Sen gelene adar ooohhhoooo" dedi ablam
"Hadi kızım otur da geç kalmayın, bu arada okul kıyafetin çok yakışmış etek çok güzel çok beğendim" dedi annem
"Teşekkür ederiim" dedim ve kahvaltıya oturdum bir süre sonra
"Evet kızlar biraz daha yerseniz geç kalıcaz siz arabaya koşun ben bunları makineye yerleştireyim geliyorum" dedi annem
"Tamam" dedik ablamla arabaya bindik zaten hemen de annem geldi. Okul çok büyüktü hatta muhteşemdi, annem beni okulun kapısına bıraktı
"Hadi kızım iyi dersler" dedi annem
" İyi dersler bitanem" dedi ablam
"İkinizi de öpüyorum" dedim ve okula koştum. Sınıfımı buldum, Işık ışık ordaydı sudelerin yanında neee? ne alaka? bunlar kapıda olanları görmedi mi? umarım bu iş de bi bokluk yoktur umarım. Selam vermek için sudelerin yanına gittim.
"Herkese selam" dedim
"Selam gurubumuzun yeni üyesi Işık çok tatlı bi kız ya kapıda neden öyle davrandığını anlamadık valla" dedi sude
"Sana da selam" dedi Altay
"Selam" dedi sinan da"
"Seeellaaam"dedi Bora
"Ya bi iki dakika gelir misin Özde?" dedi Altay peşinden gittim.
"Ya şu Işık hem çok güzel hem çok tatlı bu kız nelerden hoşlanır sen eski yakın arkadaşısın biliyosundur" dedi. Tam anlamıyla dünyam başıma yıkıldı
"Ne biliyim ben" dedim
"Bak noooluuur söyle lüüütfenb" dedi
"Tam onun tipisin sen bence direk yürü ordan olursunuz siz" dedim ve gittim ordan sınıfa girdim girmeden önce de Sudelerin önünden geçiyordum özellikle Sudeye bakarak ellerim havada alkışlayarak ordan sınıfa girdim. Nerdeyse dokunsalar ağlayacaktım bu olmamalıydı. Neden oldu ki bu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
550 GÜN
Chick-LitVirüsssssssssss!! Benimde hayatımın tam ortasına düştü. ÇÖKTÜM. Ama hala hayattayız yaşıyoruz. Bunun yasını daha ne kadar tutacağız. Ben daha tutmamaya karar verdim, hayatımın orasını çökerten bu virüsün çökerttiği yeri tamir etmeye karar verdim.
