550 GÜN

25. GÜN

         Virüs tüm dünyayı kasıp kavuruyor evden dışarı çıkamıyoruz durum çok ciddi hatta tüm dünyada 15 gün karantina yapılacağı söyleniyor bu yüzden endişeleniyorum. Ama hayat hala devam ediyor yeni okuluma başladım, herkes çok sevecen yaklaştı bana hatta sırf benimle tanışmak için bizim evde bir parti düzenleyeceğiz annem de burada arkadaşlar edindi kendine oldukça mutlu ablam deseniz ooooo o hepimizden daha şanslı burada bir üniversite kazandı, ve sınıfındaki arkadaşları yaşadığımız çevreden kısacası hayatım iyi gidiyo arada bir babam arıyo mesaj atıyo ama hiçbirine bakmıyorum bakmayı da düşünmüyorum.

Neyse arkadaşlarım yarın sabah gelecek önce kahvaltı yapacağız, sonra sohbet falan ederiz sanırım akşam olunca da parti parti partiii. Ben de alışverişe çıkacağım bi kaç bir şey almak için. Hazırlandım ve dışarı çıktım. Markete girdim önce bir sürü atıştırmalık aldım. Marketten çıkınca süs şeyleri aldım. Eve geldim, yarın için bişeyler hazırlamaya başladım kurabiye yapacaktım ki tam telefon çaldı, arayan Işıldı. Telefonu açtım,

"Selam Özde nasılsın?"

"İyi neden? Ne oldu?  Ne istiyorsun IŞIL?"

"Lütfen benimle bu şekilde konuşma benim bir suçum yok"

"Aynen aynen her şeyden haberin varken bana hiç birşey söylemedin daha ne olabilir?"

"Ya ne yapabilirdim?"

"Bu konular hakkında konuşmak istemiyorum Işıl ne istiyorsun son kez soracağım"

"Ben uzun zamandır seni ne derslerde göremiyorum o yüzden"

"Taşındık biz oradan o yüzden artık aynı okulda okumuyorum"

"Neden?"

"Görüşmemek üzere Işıl zaten bundan sonra da görüşemeyiz" dedim ve telefonu yüzüne kapattım. Oooooof Allahım offff tamam sakin şimdi kurabiye yapmaya başlaya bilirim. Çok heyecanlıyım yeni çevrem arkadaşlarım var. Derken 2-3 saat sonra anca kurabiyeleri fırına koydum 'yarım saat  sonra fırından alınız' diyordu tarifte, telefonumun alarmını 30 dakikaya ayarladım. Ve beklemeye başlaaaddıım...