His Bed Ways

Chapter Twenty-Seven

Prick sighed as he was staring at his phone for too long. The members of ACE was calling and texting him for days especially Y. They are asking him if where he is but he didn't reply or answer their calls.

Umalis na siya sa grupong iyon. He quit being X. He just can't bare to see A on the HQ especially when he knew that he was Johan. Hindi niya malaman ang maaaring maramdaman dahil sa ginawa nito. A knew that he was Prick but he didn't tell him that. Hindi niya mawari kung ito ay kalaban na siyang sisira sa ZECOND. Better be on the safe situation than sorry.

Imbis nga na magalit at panghinayangan siya ni A ay tumawa pa ito at pinaalis na siya. He doesn't know if A has a mental ill or what but he was glad that he left that group.

Nanghihinayang siya dahil malaki na rin ang naitulong niya sa grupong iyon at nagkaroon naman din siya ng mga kaibigan pero hindi ba't mas kahina-hinayang ang nasayang na taon na wala siya sa tabi ng ZECOND? Ngayon niya iyon pupunan ngayong nagbalik na siya.

Ngayon ay narito siya sa harapan ng tirahan ng mga Taranza. He gulped when he saw his mother on the window smiling while patting the child's head. Namumuti na ang buhok nito at halata na rin ang kulubot sa mukha. Tumatanda na ang kaniyang ina.

Pinindot niya ang doorbell at ang nagbukas niyon ay ang pinsan niyang si Jelly. "Sino po sila?"

He smiled. She didn't recognize him. "Can I talk to Mrs. Beth Taranza?"

Bahagyang kumunot ang noo ni Jelly ngunit lumingon naman ito sa likuran para tawagin ang kaniyang ina. "Tiyang! May naghahanap po sa inyo!" At muli itong lumingon sa kaniya. "Pumasok ka po muna."

Pinaupo siya ni Jelly sa upuang gawa sa kahoy habang inililibot niya naman ang tingin sa paligid. Maraming nagbago sa bahay nila ngayon, halos hindi na nga niya makilala na ito pala ang tinitirhan niya noon.

"Aba'y sino ba 'yan?" Rinig niya ang boses ng kaniyang ina.

He closed his eyes. He missed his mother's voice. Matagal na panahon niya din itong hindi nakita.

Nang makita niya si Beth ay may bitbit itong melon na agad nitong nabitawan nang makita siya. Agad na nangilid ang luha sa mga mata nito at nanginginig ang paang nilapitan siya ng dahan-dahan.

"H-hindi ba ako namamalik-mata lang?" Nauutal nitong tanong.

Jelly frowned. "Tiyang, bakit po? Sino ba siya?"

Ngumiti siya at mabilis na tumayo. Pinanliligiran na rin siya ng mga luha ngunit hindi niya iyon pinahalata. "M-ma, kumusta na?"

Hindi na napigilan ni Beth at tinakbo na ang kanilang distansya upang yakapin siya ng kay higpit-higpit. Nakilala agad siya ni Beth dahil ito ang nagluwal sa kaniya at siya ay anak nito.

"Diyos ko! Diyos ko, maraming salamat!" Umiiyak na pahayag ng kaniyang ina habang nagtatalon ito sa tuwa habang yakap siya.

"Ma, I'm sorry. Sorry, ma."

Nanlaki naman ang mata ni Jelly nang sa wakas ay makilala siya nito. "K-kuya Jonas?"

Ngumiti lamang siya bilang tugon dito kaya't agad din itong naluha at yumakap sa kaniya ng mahigpit.

Nagtagal siya ng ilang oras sa bahay ng kaniyang ina upang ipaliwanag din dito ang naging sitwasyon niya ngunit ang sinabi niya lamang ay ang makaliligtas sa kalusugan ng kaniyang ina. Ayaw niya itong biglain dahil ito ay matanda na. Hindi rin siya pwedeng magtagal ng halos isang araw sa bahay na iyon dahil maaari siyang pasundan ng iba pa nilang nakaaway na grupo at paghigantihan ang kaniyang pamilya.

He was driving his car when he noticed someone was tailing him from behind. It was a pure white car. Hinayaan niya lang itong sumunod sa kaniya at lumiko patungo sa HQ ng ZECOND.