14.BÖLÜM

3 5 0
                                    

Olmaz denilen ne varsa olurmuş hayatta, Hozan Berfin beni sevmez dedi ama sevdiği de onu sevdi. Hozan yıllarca beklediği sevdiğini yıllarca yanında olsa dahi özledi sevdiğini ama sevdiği görmedi ona olan hasret dolu bakışlarını. Berfininin ona sarıldığı an geldi aklına kalbi maratona koşar gibi attı" bu kızı niye bu kadar çok seviyorum" dedi içinden onu sevmek çok başkaydı onu sevmek ölüme yürümek gibi onu sevmek kimsesiz kalmış bir çoçuk gibi... Berfin ona sarıldığı için utanmış ona bir şey demeden oradan hızlıca ayrılmıştı o hâli çok tatlı gelmişti Hozana, yüzündeki gülümsemeyi silemiyordu gerçekten Berfini çok seviyor.

Evine döndüğün de babasının uyandığını gördü ona sıkı sıkı sarıldı onu da çok özlemişti babasından ayrıldığı gibi yüzüne tokat yemesi bir oldu ilk defa babası ona vurmuştu babasına şaşkın şaşkın bakarken yüzüne ikinci tokatı yedi, Zafer ağa ağlarak konuştu

ZAFER AĞA: Sen bu güne kadar nerdeydin hiç beni düşünmedin seni kaybettim sandım

HOZAN: Özür dilerim babam

ZAFER AĞA: O kız yüzünden gittin değil mi? Bak oğlum o kız sana yâr olmaz unut onu

HOZAN: Unutayım öyle mi? Peki baba sen niye annemden vazgeçmedin dedem annemi sana vermediği için ondan vazgeçseydin niye onun için savaştın? Annemle kaçtınız ölüm olduğunu bildiğiniz halde berdel olmasaydı halam Dayımla evlenmeseydi şimdi ikiniz de ölü olurdunuz lütfen baba bana bir daha unut deme

ZAFER AĞA: Vazgeçmedim çünkü annen de beni seviyordu ama Berfin seni sevmiyor seni sevmeyen bir kız için acı çekmeni istemiyorum!

HOZAN : onun için acı çekmek bile güzel

Sonra babasının bir şey demesine izin vermeden odasına çıktı. Canı yanıyordu genç adamın bütün dünya sevdamın karşısında dursa da babam var yanımda derdi ama şimdi babası da sevdasına karşı.

Emeğe saygı olarak yıldıza basar mısınız lütfen 🙏

MUTLU AŞK YOKTUR Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin