Hi Crush (Hi Series #1)

036

S U N N Y   A M O R A

Bumuntong hininga ako bago ko ibinaba ang phone ko sa tabi ng mga libro na kinuha ko kanina sa shelves. I hold my pen and look at my sketches. I've been repeating my drawings, hindi ako satisfy sa mga naguguhit ko. Ayoko naman basta-basta na lang iguhit ang plates ko dahil lang sa kailangan ko na agad ipasa mamaya.

Yes, Cloud is in my brain all the time but I don't want to failed my course, I choose this program myself, which is architecture. I love drawing and  I'm fascinated with buildings and also aside from Cloud I dreamed to be a successful architect one day. Hindi ko naman napapabayaan ang pag aaral ko kahit na nagkakagusto ako. Yes, minsan may pagkakataong sinusundan ko siya at nauubos ang free time ko dahil doon pero wala akong pinag sisisihan, it was my choice and it was my free time. I'll be the one who will decide where or who I will spent my free time and it was on him.

Masakit na ang kamay at mga daliri ko dahil kanina pa akong umaga nag da-drawing pero wala akong magagawa kundi tapusin ang mga ito. Sino bang estudyante ang hindi nag ra-rant sa school works? Everybody does it.

I get my eraser and erase the side of the paper where I draw something that doesn't fit my design. I look at my drawing and I find it not pleasing, I sighed and crumble the paper before putting it in my left side where bunch of my another crumbled papers are.

Ginulo ko ang buhok ko dahil sa frustration. I don't have enough time and I need to finish two more plates before three because that's the deadline.

Hinilot-hilot ko ang kanang kamay ko gamit ang kaliwang kamay ko ng maramdaman ko na ang pamamanhid nito.

"Mamaya ka na mangalay, may dalawa kapang plates na kailangan gawin." Bulong ko sa sarili ko habang hinihilot ang mga daliri.

Napatigil ako sa ginagawa nang may maglapag ng dalawang paper bag sa harapan ko. Nagulat ako nang makilala ko kung sino ang lalakeng nakatayo sa harap ng lamesa kung saan ako nakapwesto.

"C-cloud?" I blurted shockingly. Napatayo na lang ako bigla.

"I'm sorry to disturb you." He said. Nakatitig lang ako sa kanya. Hindi ako makapaniwala na ang lapit niya sa akin ngayon at kinakausap ako.  "Your Kuya wants me to bring this to you, nalaman niya kasi na hindi ka pa kumakain."  He added.

Napatingin ako sa paper bag na nilapag niya kanina. Napakunot-noo ako habang nakatitig doon. I know, sometimes Kuya treat me like a baby princess but he never gave me a food when we're inside of the campus. Maliban na lang pag hinahablot ko ang pag kain niya pag nakita ko siya sa canteen.

"Sigurado ka bang si Kuya nagpapabigay niyan?" Tanong ko at tinuro pa ang paper bag.

"Of course, aside from your kuya who will gave you food."

Napatango ako sa sinabi niya. Agad siyang tumalikod at lumakad paalis pagkatapos niyang sabihin iyon. Nakatitig lang ako sa likod niya na unti-unti nang lumalayo sa'kin.

Why do I feel that there's something else? Hindi naman siguro masamang isipin at hilingin na sana sa kanya nalang talaga galing ang pagkain na'to diba?

•••