ŞİKAYETNAME

Açıklama

Yalnız olmadığını ve yürüyeceği yolda aynı düşünceleri yüreğinde hisseden muhteşem insanlarla beraber olabilmek....Öncelikle Akşam üzeri @Anesrum ile sohbet halindeyken oluşan ve bir dakika artık ben tek başımada olsa çıkıp bunu haykırmak istiyorum dediğimde yap abla ben yanındayım diyerek desteğini eksik etmeyen Sena'cığıma sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.Ardından her mesajınızı tek tek okuduğumu ve okurken aslında nasıl bir çığlığı uzun zamandır içimizde bastırdığımızı fark ederek kendime kızıyorum.Çok özür dilerim ağlamaktan kelimeleri toparlayamıyorum.Hepinize yazdığınız her kelimeye hissettirdiğiniz enerjiye sonsuz teşekkürler....Sizden gelen bu güçle elimden geleni ardına koymayacağıma emin olabilirsiniz...

İyi ki varsınız

Allah hepinizden razı olsun....

İlk olarak değinmek aslında açıklamak gereği duyduğum bir şey varki o da şu
Destek verdiğiniz yanında durduğunuz ZeynepAzra isimli kullanıcı kim?

Yaklaşık 4 yıldır wattpad üyesi olan ben deniz Büşra Çivicioğlu
3 çocuk annesi evli ve 33 yaşında bir dinozorum.Dinozorum diyorum çünki 2015 şartlarında yaşasam bile Cumhuriyetin kuruluş dönemindeki insan ilişkilerine gıpta ile bakan hatta o yıllarda yaşamak isteyenlerden biriyim.
Anne baba ayrılığı görmüş ve beş yaşından bu yana babasını görmemiş ve tanımamış biriyim.
Annem ben 15 yaşındayken 2. evliliğini yapana dek ''Baba '' kelimesi benim için hiç bir şey ifade etmezdi.Annemin evliliği ile bir babam olmuş ve o an itibarı ile bende Anne-baba olmanın bir önemi olmadığını önemli olanın İnsan olmak olduğunu anlamış bulundum.sanırım Allah'ın sevdiği kullarından biriydim ki adı üvey ama bana kanımdan daha bağlı bir babam olmuştu.Rol modelim babam olunca onun gibi birini aradım aşık olmak ve evlenmek için.Aradığım yarımı bulmam için Ankara'dan kalkıp Antalya'ya gelmem gerekiyormuş...İşte o zaman anladım kader denen şeyin olduğunu..Eşimle önce arkadaş ve dost olmayı sohbet edebilmeyi öğrendik.

Tek çocuk olduğum için belkide oğlum tek çocuk olsun istemiyordum.Sonrasında haneye iki oğlum daha eklendi.Yatırım danışmanlığı kariyerimin zirvesindeyken kendime yeni bir kariyer alanı seçip anne olmayı tercih ettim.Bu yüzden yaklaşık 3 yıldır kıdemli ev işçisiyim.

benimde çok zorlu bir hayatım üzerinden atlamam gereken sayısız engelim oldu.Kısır döngüden ibaret olan kuşak çatışmasını ufak tefek sıyrıklar alarak atlattım şükürler olsun ki.16. yaşımın 6 aylık bölümünü her hafta bir arkadaşımı Ankara Demetevlerdeki Karşıyaka mezarlığına gömerek geçirdim.En yakın arkadaşım kendisinden 2 yaş büyük flörtü tarafından şeytana kurban edilmek suretiyle hunharca öldürüldü.Yapan kişi belli olmasına rağmen dosyası faili meçhuller listesinde...

Birikimler,acılar,yıkımlar...
Hepsi biz insanlar için....Yere düştüğümüzde orada kalmak mı yoksa ders alıp kalkarken yerden bir avuç toprak alarak kalkmak mı?
Sanırım ikincisi önemli olan...

Yaşadığım ve yaşlandığım yıllar içerisinde şunu anladım ki her geçen yılınız baktığınız pencerenin görüş açısını biraz daha değiştiriyor.
Şimdi bana soruyorlar
''Çocuklarına miras olarak ne bırakmak istiyorsun ?''
diye
''Adım geçtiğinde insanların yüzünde oluşan bir tebbessüm bırakmak istiyorum''
diyorum
''Tebessüm karın doyurur mu ?''
diyenler çıkıyor.Ben insan olamadıktan sonra ,evlatlarımı bir birey olarak yetiştiremedikten sonra hanlar saraylar bıraksam neye yarar ?