"ဟယ်၊ သားNamjoonမပြန်သေးဘူးလား၊အန်တီကပြန်သွားပြီတောင်ထင်နေတာ"
"ဟုတ်၊ ကလေးကိုသိတ်မချလို့"
"ကိုကိုကလည်း စိတ်မချရအောင် ကလေးက ကလေးလားလို့"
"ကလေးမဟုတ်လို့ပေါ့၊ ကလေးသာဆို သကြားလုံးပေးပြီးအနားမှာထားလို့ရတယ်၊ ကလေးမဟုတ်လို့အနောက်ကတကောက်ကောက်လိုက်နေတာပေါ့"
"အဟမ်း၊ ဧည့်သည်ရောက်နေတာလား"
Taehyungပြန်ရောက်လာ၍ အိမ်ပေါက်ဝကနေအသံပေးသည်။
"အော်သားငယ်ပြန်ရောက်ပြီ၊ အဆင်ပြေခဲ့လား၊"
"ဟုတ်၊ မေမေသားJoungkookကိုအိမ်ခေါ်လာတယ်၊ဒီမှာညသိပ်လို့ရလား"
"Joungkookအိမ်ကအိပ်ခိုင်းရင် အိပ်ပေါ့"
"ရေး၊လာ မင်းအိပ်ကိုသွားပြောရအောင်၊
ခဏ မေမေ Jin Hyungဘေးကဘယ်သူလည်း၊သားလည်းမတွေ့ဖူးပါဘူး""သူလားKim Namjoonတဲ့၊ မင်းအကိုရဲ့ကိုကိုလေ"
"ကလေးရဲ့ညီလေးလား ၊ကျွန်တော်သွားတုန်းကအန်တီတို့ကလေးတစ်ပဲရှိတာမဟုတ်ဖူးလား"
"အင်းမင်းသွားတော့Taeကိုကိုယ်ဝန်စရတာပဲ"
"အော်၊ ကျွန်တော့်ညီလေးပဲပေါ့"
"ဒါပေါ့၊ ကိုကိုကျွန်တော်Taeတို့နဲ့Joungkookအိမ်လိုက်သွားလိုက်ဦးမယ်၊ "
"ကိုယ်လည်းလိုက်မယ်လေ"
"အေးသွားကြ မေမေညစာပြင်ထားမယ်"
"ဟုတ်မေမေသားတို့မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့မယ်"
ရှေ့ကနေလက်ချင်းတွဲပြီးလမ်းလျှောက်နေသသော Namjoonနဲ့Soekjinကိုကြည့်ပြီး။
"Tae၊ Jin Hyungရဲ့ဘဲကြီးကလန်းတယ်နော်"
"အေးမိုက်တယ်၊ Jin Hyungကလည်းငါ့တောင်မပြောပြဘူး၊ အဲ့Hyungကမိုက်လိုက်တာ"
"အေး"
နောက်တိုးတိတိုးတိအသံတွေကိုမေ့ပျောက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်စလုံးရဲ့စ်တ်အာရုံသည် တွဲထားသော လက်တွင်သာ။
"ကိုကို ဟိုမှာနေတုန်းကပျော်လားဟင် ကလေးကိုမလိမ်နဲ့နော်"
YOU ARE READING
To First love [ Complete]
Fanfictionအချိန်တွေကြာသွားတော့ ကိုကိုကျွန်တော့်ကိုမေ့သွားတယ်မှတ်လား? ကတိတွေအထပ်ထပ်ပေးပြီးအခုမေ့သွားတယ်မှတ်လား? လွမ်းနေခဲ့တာ? ကိုကိုမသိဘူးမှတ်မလား ကိုကိုကျွန်ဝော့်ကိုပြစ်ထားတယ်ပကျင့်မကောင်းဘူး