Lament of hearts S2

Chapter 90: His Mother

Chapter 90: His Mother

Joven's Pov

Nandito lang kami ni Erika sa loob ng bahay ni dad dito sa syudad. This is where I am exactly staying.

"Eh? Nani?!" napatingin ako kay Erika na ang ingay ingay ngayon dahil nanonood siya ngayon ng palabas sa t.v.

Napapikit ako at napahinga na lamang ng malalim. "Why are you here again?" I asked her.

She's just popping up in front of my door almost everytime.

She just smiled at me. "For nothing? I just want to hang out with you" she said.

Napailing na lamang ako.

*Phone rings*

Kinuha ko ang aking cellphone at sinagot ang tawag.

It was may dad, calling.

["Hello? Dad?"]

["Remember the time I told you about how I found you?"]

["Uh yeah. You told me that I was crawling outside and then there was fire on the house. So what about it?"] I asked.

I don't know why but I think my dad is about to tell me something so important.

["Son, you see, I had an idea about your mothers name and a little whereabouts"] I heard dad drank first before he continued. ["I just found who your mother really is"]

Hindi ako nakagalaw kaagad. The information he just said is still processing on my mind.

["D-dad? You serious?"]

["Yes"]

["W-who?"]

*****

Erika's Pov

I'm here at Joven's house. Feeling at home.

And yeah, halos araw araw akong nandito sa kanya.

Bakit?

Well, I just don't want him to feel lonely since he's just living here all by himself.

Iisang school lang rin naman kami ng pinapasukan so madalas rin kaming magkasama.

Palagi ko kasi siyang sinusundo dito sa kanila.

Everytime na pagbubukas niya ng pinto nila, napapabuntong hininga na lang siya at walang nagagawa, kaya lagi kaming sabay kung pumasok sa school.

Hindi ako gaano kasikat as a model pero may iilan namang nakakakilala sa akin so hindi rin maiiwasan sa university na pinapasukan na mawala ang mga bulungan like "Sila ba?" "Are they in a relationship?" "Is Erika Jane Nakamura really dating him?"

Ganyan ang maririnig mo halos araw araw sa university namin.

Okay lang sa akin yun. I kind of like it nga eh.

But I don't know if its fine for Joven.

Hindi na lang siya umiimik dun eh. He's not even clearing their misunderstandings about us.

Nanonood lang ako ng movie ngayon dito sa sala.

Nilingon ko pa nga ulit si Joven nang mapansin kong hindi pa siya bumabalik dito.

I squinted my eyes when I saw him feeling nervous?

Eh? Why would he be nervous?

At saka, sino ba yang kausap niya?

"Amo talaga? Sigurado nayka suyan? Naanap mo na talaga? Siisay siya? Nasari man siya? Sari ko man siya maanap? Pauno mo palan naisiyan na siya talaga?"

Translation: Oo talaga? Sigurado ka na jan? Nahanap mo na talaga? Sino siya? Nasaan siya? Saan ko siya mahahanap? Paano mo pala nalaman na siya talaga?"

Ano raw?

Wala akong naintindihan sa sinabi niya eh.

But he sounded serious.

Hmm.. I wonder if there's a problem?

Di rin nagtagal ay ibinaba na niya ang tawag.

Akala ko nga rin ay didiretso na siya dito.

Tatanungin ko na nga rin sana siya nang nakita kong ngiting ngiti siya.

That made me really curious kung anong meron so I was about to go to him when I heard what he said.

"Can't wait to tell it to Rosella!"

Really....

It hurts.

Gusto ko, ako lang muna ang unang makaalam.

Tumayo ako at lumapit kay Joven.

I smiled at him. "Joven? What's going on" I asked.

He just smiled at me and then he fixed his gaze on his phone and dialed Rosella's number.

Tsk! Did he just ignore me?

Ako unang nagtanong oh!

Hindi naman tumatawag yung kaibigan niyang yun so he has time to answer my question!

But why?!

Bakit idinial niya agad ang numero ng kaibigan niyang yon?

Aish! I'm jealous!

Tch! Makaalis na nga lang! Nakakabadtrip!

"Alis na ko Joven" paalam ko at tinarayan ko pa siya bago ako dumiretso sa may pinto.

"Wait! Where are you going Erika?" he asked.

Lumingon ako sa kanya at tinarayan ko na lamang siya.

Tch. Bahala siya jan! "None of your business" masungit na sabi ko at pinihit ko na nga ang pinto para lumabas na rin.

Nang makalabas ako ay doon ko lamang narealize na wala akong dalang sasakyan dahil inihatid lang ako dito ng family driver namin!

And supposedly ay susunduin niya ako dito mamaya pa!

Argh! I can't even call manong driver since my phone is dead.

Badtrip naman oh!

"Erika! Hatid na kita sa in---" I immediately cut him off.

"No thank you!" inis na sabi ko at tumalikod muli sa kanya.

Naramdaman ko naman ang kanyang paglapit sa akin. "Come on. Paano ka makakauwi eh wala ka namang sasakyan? Ihatid na kit---" I again cut him off.

"Edi magtataxi---" He cut me off.

"Marunong ka? For all I know, sabi mo, hindi ka marunong sumakay ng taxi" He said, smirking.

Tch! Kainis!

I rolled my eyes on him. "Edi maglalakad ako! Its not a problem" maarteng sabi ko at nagsimula na ngang maglakad papalayo sa kanya.

Tch! Maganda na sana araw eh! Ba't kailangan niya pang sirain?!

"Hoy! Erika! Chottomatte!"

Translation: Wait a minute!

Napatigil naman ako sa paglalakad at nakasimangot na tuninhin nsman ako sa kanya. "What?!" masungit na tanong ko.

He walked towards me and smiled. "I have news!" naeexcite na sabi niya.

Mas lalong kumunot naman ang aking noo sa sinabi niya. "What?" I asked.

Then he suddenly hugged me tight.

"My mother is alive. And I found her!"