Bully | A Draco Malfoy Love Story (TRANSLATE PL)

twenty five / chłopiec, który kiedyś żył

Allison Malfoy

Podbiegłam do najbliższego okna i patrzyłam na bitwę pode mną, jak wybucha chaos i zniszczenie, a ludzie umierają wokół nas. Uczniowie, którzy nie chcieli być częścią tego wszystkiego, zostali teraz wrzuceni w sam środek i to złamało mi serce. Odwróciłam się do Draco, który nadal ciągnął mnie za rękę, oddalając się od pokoju życzeń - Draco, dokąd idziemy? - zapytałam, gdy po prostu biegliśmy, ale on mnie zignorował. - Draco? - mówiłam coraz głośniej. W końcu, po raz trzeci zignorował moje wołanie, przestałam biec i stanęłam bez ruchu, co spowodowało, że on również przestał.

- Allison chodź! - krzyknął, wyglądając na zniecierpliwionego moją osobą.

- Nie! Gdzie do cholery idziemy? żądałam, aby wiedzieć.

- Zabieram cię stąd w bezpieczne miejsce! Nie możesz być w pobliżu tego wszystkiego - Powiedział mi, próbując ponownie pociągnąć mnie za ramię, ale ja pozostałam na miejscu.

- To jest też moja walka! Muszę ich chronić! - krzyknęłam, wiedząc, że nawet jeśli nie będę mogła wiele pomóc, zamierzałam zrobić wszystko, co w mojej mocy.

- Musisz być bezpieczna! - Błagał mnie, gdy zmartwienie wypełniło jego twarz.

- To nie jest sprawiedliwe, Draco. Nie mogę pozwolić, by więcej ludzi zginęło - Potrząsnęłam głową, gdy łzy zaczęły napływać do moich oczu.

- Nie mogę pozwolić ci umrzeć! - krzyknął na mnie - Czy słyszysz to przez tę swoją grubą czaszkę? Masz tam moje dziecko. A ty jesteś moją żoną! Do cholery, Allison, kocham cię. Kocham cię od kiedy mieliśmy po dziesięć lat. I nie pozwolę ci umrzeć przeze mnie - Powiedział - To jest wojna, ludzie umierają, ale nie pozwolę, żeby coś stało się tobie, albo temu dziecku - Stałam przez chwilę, czując, jak wszystkie jego emocje wchodzą we mnie, jak moje serce przyspiesza, czując miłość, o której tak naprawdę nigdy nie wiedziałam, że ma dla mnie. Podbiegłam do niego i przycisnęłam swoje usta do jego i przejechałam palcami po jego włosach.

- Ja też cię kocham, Draco. Ale muszę walczyć. Przepraszam. Ale muszę - I z tym, na jego oczach, zniknęłam do Harry'ego do Wielkiej Sali, która była używana jako ambulatorium. Ludzie leżeli martwi i ciężko ranni. Patrzyłam, jak Ron szlocha nad martwym ciałem Freda, leżącym na ziemi i serce mi pękało. Lupin i Tonks leżeli ręka w rękę, również martwi. To było traumatyczne przeżycie dla nas wszystkich i nie było to coś, czego grupa dzieci powinna być świadkiem. Zostałam z Hermioną przez kilka minut, kiedy płakałyśmy, ponieważ świadomość, że tak wiele istnień zostało straconych naprawdę mnie dotknęła. Ten dzień był smutny, a świadomość, że Snape również zginął, wywołała u mnie gniew, biorąc pod uwagę, że to z rozkazu samego Voldemorta - Hermiono, muszę do nich iść, w tej chwili. Muszę zagrać po jego stronie - Powiedziałam jej, gdy spojrzała na mnie. - Zobaczymy się wkrótce - Poinformowałam ją, jak przytaknęła, sięgając w uścisk i wyszłam.

Szłam z Narcyzą, Lucjuszem, Voldemortem i kilkoma wybranymi Śmierciożercami do lasu. Mieliśmy czekać na Harry'ego.

- Nie ma po nim śladu, mój panie - powiedział jeden z śmierciożerców. Wpatrywaliśmy się w drzewa.

- Naprawdę myślałem, że się zjawi - Voldemort szepnął do siebie. Patrzyłam, jak wszyscy się odwracają i na coś patrzą. I oto był, mój przyjaciel.

- Harry? Nie! Co ty tu robisz? - Hagrid krzyknął, był cały związany jak zwierzę.

- Harry Potter. Chłopiec, który żył, przybył, by umrzeć - powiedział Voldemort, podnosząc różdżkę - Avada kedavra! - Krzyknął głosem tak potężnym, że zatrzęsła się ziemia. Powalając Harry'ego na ziemię. Powstrzymywałam łzy tak bardzo, jak to tylko możliwe. Moje serce pękło na widok mojego niegdyś najlepszego przyjaciela, który upadł na ziemię i umarł. Voldemort też upadł, ale podniósł się z powrotem. Narcyza pospiesznie podeszła do bezwładnego ciała Harry'ego.

- Chłopiec. Czy on nie żyje? - zapytała ją Bellatrix. Narcyza przykucnęła przy Harrym, po czym w ciągu kilku chwil wstała i odwróciła się do nas.- Nie żyje - oświadczyła.