UMURSAMAZ

4 BÖLÜM (UYARI)

Sabah alarmının çalmasıyla uyandım.Yorgunluktan bitkin düşmüş bedenim .

Bugün hiç bir şey yapmak istemiyordu. Bugün Cumartesiydi ve şu alarm neden çalıyordu .

Gözlerimi açar açmaz kaba bir erkek sesini işittiğimi duydum.Evet işitmiştim.

Kafamı sol tarafıma çevirince bir şey görmedim. Tekrardan bir ses duydum sanki birisi cama vuruyor gibiydi. Ah tabii balkona bakmamıştım.

Bu nedenle balkona doğru yöneldim ,balkon kapısına gelince perdeyi indirdim ve Baran'ı gördüm şaşkınlıktan çığlık atmaya başladım . Baran elleriyle ağızımı kapattığında .Çığlık atmayı kestim.

''Bu saatte !Benim evimin !Balkonunda ne işin var senin ."Dedim .Ve bağırarak konuştuğumdan , dolayı Baran sessizce.

''Senle bir konu hakkında konuşmamız gerek .Hemen şimdi.''Derken ses tonu etrafa korku ve öfke saçıyordu.Bu nedenle .Derin bir nefes çektim ve :

''Ah, yine ne var Baran.''Dedim.

Öfkelenmiş gibiydi ''Hemen şimdi ya benimle gelirsin ya da olacaklara katlanırsın ,güzelim ne dersin.''Dedi.

''Peki peki bırakta üzerimi değiştireyim pijamalarla sokağa çıkmak istemem.''Diyerek gülümsedim.Balkon dan içeriye girerken .Baran'da içeriye giriyordu ki bu yüzden balkon kapısını suratına kapatarak dil çıkardım.

Gardırobuma doğru yürüdüm birinci adım ikinci adım üçüncü adım derken gardırobuma vardım.

Gardırobun kapağını açtım.Bugün cumartesiydi dışarısı sabahın sekizi olmasına rağmen ılık bir hava vardı .Bu nedenle kot şort üzerine ince uzun kollu tişort ,aldım tam giyineceğim sırada .

Balkondan içeriye Baran'ın baktığını gördüğümde öfkelenerek balkon kapısına yöneldim .

Kapıyı açar açmaz giriş bölümüne ayağım takıldı ve Baran'ın kolları arasına düştüm. Hem utançtan hem öfkeden Baran'ı iterek hızlı ve seri bir şekilde ayağa kalktım.

''Sen ne yapmaya çalışıyorsun ''.Dedim .Öfkelenerek.

''Ben bir şey yapmıyorum ,perdeleri indirmeyen sensin ,kucağıma düşen sensin ayrıca perdeleri de sen açmıştın.''Diyerek kahkaha attı.

''Sende ne diye bakıyorsun ? Ve bilerek kucağına düşmedim ! ufaklık.'' Dedim .Ah
'Ufaklık ' kelimesi ağzımdan nerden çıktı ki o ne ya öle 'Ufaklık' ıy bir an kendimden iğrendim.

Baran bana bakarak ."Ben ufaklıksam sen nesin bücür ." Dedi.

"Of Baran of." Diyerek balkondan içeriye doğru yöneldim .Bu sefer perdeleri de çektim.

Üzerimi giymem yaklaşık dört dakikamı almıştı .Saçlarımı salık bırakmıştım.

Böylesi daha güzeldi. Tekrardan balkona doğru yöneldiğim sırada .Annemin sesini duydum ve yatağıma doğru geri çekildim .Annem odama geldiğinde
"Hayrola kızım ,erkencisin." Dedi.

"Ah evet anneciğim acelem varda o yüzden."Diyerek geçiştirdim.

"Peki kızım kahvaltı yapacak mısın ?"

"Hayır anne teşekkür ederim." Dedim . Bir an önce annemin odamdan çıkmasını bekledim arada sırada balkona doğru bakıyordum .