UMURSAMAZ

5 BÖLÜM (KAÇIŞ)

Bugün Pazartesi ,iki gün tatilim ne çabuk da geçmişti.

Ah şu cumartesi günü aklıma gelince bir hayli ürperiyorum.

Sabah kalkar kalmaz ,doğruca lavoboya yöneldim soğuk musluk tarafını çevirdim kendime gelmem için en ideal yoldu.

Bir süre ,akan suyla bakıştım. Daha sonra suyu avucum dolana kodar musluğun altında beklettim.Avucum dolunca suratıma suyu serpiştirdim.

Vücudüm ,anlık soğukla irkildi .Bir kaç defa daha suratımı soğuk suyla yıkadım .Aynadan yansımama bakınca göz torbalarımın şişdiğini gördüm.Bir hayli ürkültücüydü.

Hemen ıvır zıvırlarla dolu dolabımın kapağını açtım içinden fondöten ve rimeli çıkardım .

Daha sonra, masaj yaparcasına göz torbalarımın altına fondöteni yaydım.

Rimeli ise hafif bir şekilde sürdükten sonra saçlarıma sıra gelmişti ,saçlarımı hafif maşa ile şekillendirdim.

Daha sonra okul çantamı hazırlayıp.

Alt kata ,mutfağa yöneldim annem güzel bir sabah kahvaltısı hazırlamış beni bekliyordu.

Annem ''Haydi kızım yine okula geç kalma.!''.Diyerek vurugaladı.

''Tamam anne ,tamam.''.Dedim ve kahvaltı masasına oturdum .

Bir kaç lokma peynir ,zeytin yiyerek sofradan kalktım.

Evden çıkmadan önce anneme sıkıca sarıldım.

Daha sonra dış kapıdan derin nefes çekercesine adım atarak çıktım.

Bugün sebebsizce bir hayli huzursuzdum ,bu nedenle hızlı adımlarla kimseye pas vermeden okul yolunu tuttum.

O kadar dalgındım ki arkamdan birinin adımı seslendiğini bile zor işittim .

Sesi tanımıyordum ilk Baran sandım fakat Baran'ın sesiyle alaksızdı .

Her neyse diyerek , yürümeye devam ettim.Ta ki arkamdaki ses kesilinceye kadar .

Koşmaya başladım .

Ama arkamdaki benden hızlıydı ve birden önüme çıktı.

Ah olamaz ! Bu Buğra olamaz ! Şakaydı dimi diye bağırıp dururken ,ensemde bir darbe hissettim acıdan iki büklüm olurken ,Buğra beni bir kucaklamayla sırtına aldı ve siyah çift kabin olan bir arabaya sürükledi.

Arabayı açar açmaz beni içeri arka koltuğa oturtturdu ve

''Bağırırsan kelleni evin önüne atarım.''Dedi.

Korkudan hiç bir şey diyemedim .

Ölü bir ruh gibi hareketsiz bir biçimde kala kaldım .

Sadece Baran'la tanıştığım güne naletler getiriyordum.

Aradan bir kaç saat gecince .

Gözlerimi bir odada açtım burası çok soğuktu etrafımda bir sandalye ve ampulden oluşarak iki eşya vardı camlarda demir parmaklıklar vardı buradan kaçmam imkansızdı .

Hemen kapıya yöneldim tüm güçümle kapıyı açmayı denesemde nafileydi bedenim kapıyı açmaya yetmiyordu.

Fakat iyi bir çığlık atabiliyordum.Çığlık atmaya başladığım anda kapı açıldı.