KÜÇÜK YALANCI

KY-1

Multi_ Melis

Bugünde yetimhaneden çıktığıma karışılmamıştı ve minik koyu yeşil askılı çantama telefon,para ve birkaç eşyamı koyduktan sonra odadan çıktım ve kapıyı kapadım arkamı dönmemle;

-Meliiis

Diye seslenen Anıl'ı gördüm.Bana doğru geliyordu,geliyor demek yetmez resmen ışınlandı.En masum gülümsememi takınarak ;

-"efendim " dedim

Bir taraftan taksi beklemek için aşağıya iniyorduk

-"Napıyorsun cano görmeyeli ?"

Demesiyle tekrar gülmem bir oldu.Bu çocuk böyleydi işte oysa ki en son bu sabah konuşmuştuk

-"İyilik cancan sen ?" dedim

Yüzü bir anda ciddileşti yanlış bir şey mi yaptım diye düşünmeden edemedim

-"Bugün yurttan gidecegini duydum . Bize veda etmeden mi gidecektin"

Söyledigi şeyle şaşırdım onlar ne zaman ögrendiler acaba ?

-"Ha-hayır birkaç saate geri dönüp eşyalarımı alacağım şimdilik sadece dışarı çıkıyorum ."

-"Peki cano gelince haber ver Elmas'a haber veririm geliriz yanına ve bize herşeyi anlatacaksın tamam mı?"

-"Peki"

Dedim şu ana kadar oyalamıştım ama şimdi onara ne diyecektim düşüncelerimden Anıl'ın koluma dokunmasıyla ayrıldım. Kapının önüne gelen taksiyi gösterdi bana ona gülümsedim ve kapıya doğru ilerledim.

Güvenlikçi Raşit abi kapıyı açıp çıkmam için kenara çekildi.Taksiye bindim ve gidecegim yerin adresini verip koltuğa iyice kuruldum.O lanet yerden kurtulduğuma ne kadar çok sevinsemde arkamda bıraktığım iki değerlim olan Anıl ve Elmas tan ayrılma düşüncesi beni üzüyordu. Her ne kadar boş zamanlarımızda buluşacak olsak ta sanırım şu iş bitene kadar biraz onlara ayıracağım zamanı kısıtlayacak gibi duruyordum. Büyük bir of çektim ve düşünmemeye çalıştım.

-"Geldik kızım "

Taksicinin sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım ve parayı verip aşağıya indim site güvenlikçisinin ismimi sorması üzerine

-"Melis YEŞİLDERE " cevabını verdim güvenlikçi kapıyı açıp girmemi sağladı.

Biraz ileride emlakçı Yağız Bey'i görüp yanına yürümeye başladım. Gülümseyerek el sıkıştık şöyle bir bakınca siyah kemik gözlüklü , sarı dalgalı saçlı , tatlı bir adamdı.

-"24 numara 12. Kat Melis hanım "

Demesi ile kendime geldim Apartman girişini gösterdi ve asansöre binip 12.kata basıp çıkmasını bekledik. Asansör durunca Yağız Bey anahtarı elime verdi ve önden buyur etti. Gülümseyerek anahtarı aldım ve kapıyı açıp içeri girdim.

Siyah ve beyaz rengin ağırlıklı olduğu salonda siyah-beyaz yemek masası ve beyaz yastıkları olan olan siyah deri koltuklar vardı . bu koltuklardan üçlü olanı tam televizyonun karşısında , tekli iki tane de ortadaki cam sehbanın sağ ve solundaydı duvara sabitlenmiş büyük beyaz duvar rafında kitaplar ve tahta gemi ve kırmızı bir kum saati vardı. Kitapları görünce şok oldum. Ben kitapları çok severdim ve bu düşünceli ve ince ayrıntının karşısında ağzım açık bakakalmışım. Yağız Bey 'in ;

-"Yatak odası ve misafir odası bu tarafta *sağı işaret etti * mutfak ise şu tarafta *sol tarafı gösterdi *

Mutfağa doğru ilerledim ve mutfak çok şirindi bana yetecek büyüklükteydi duvara yaklaştırılmış yemek masası ve üç sandalye vardı.Dolaplara baktım ve içinin eşyalarla dolu olduğunu gördüm.Yüzüme büyük bir gülümseme yayıldı. Mutfaktan çıkıp yatak odasına girdim ve odanın mor ve onun tonlarında olduğunu fark ettim iki kişilik yatak eflatun ve satendi dolap ise büyük siyahtı. Dolabın sağında bir kapı vardı ve güzel bir banyoya açılıyordu hayranlıkla etrafa baktım. Herşey düşünülmüştü. Odaya tekrar geçip dolabı açtım ve içinin elbiselerle dolu olduğunu gördüm. O kadar etkilenmiştim ki burası artık benim evimmiydi hala İNANAMIYORUM

Şu ana kadar yetimhanedeki iki kişilik odamda en yakın arkadaşımla kalıyordum , şimdi bu koca ev benimdi. Ev için mutlu olsamda yine arkadaşlarımdan ayrılacağım aklıma geldi ve üzüldüm ama herşey için geçti.

Düşüncelerimden ayrıldım ve yatağın yanındaki poşetler dikkatimi çekti ve içlerine baktım. Haftaya haftaya gidecegim okulun formaları vardı , bunların 3 gün sonra gideceğim okul için olan eşyalar olduğunu gördüm.

Odamdan çıkıp yan yaraftaki misafir odasına girdim bu oda ise kırmızı - beyaz ağırlıklıydı ve çok güzeldi. Odadan çıktım ve Yağız Bey'e teşekkür ettim. O gidince taksi çağırdım ve yavaş hareketlerle kapıyı kilitleyip aşağıya indim siteden çıkıp taksiyi beklemeye başladım. Yetimhanede yarım kalan işimi halletmek için gidiyordum ama ben vedalardan hoşlanmam ki...

Şimdi diyeceksiniz yetimhanede kime veda ettin ? Tabii ki de yakın arkadaşlarım vardı ve yetimhaneden evlatlık olarak alınmışlardı... Ama o zamanlar acımı paylaşacağım Anıl ve Elmas faktörleri vardı. Şimdi ise de sıra onlarda vedalaşmaya geldi tam bir ayrılık olmasa bile...

Taksinin yaklaştığını gördüm ve düşüncelerimi bir kenara bırakmaya çalıştım Taksiye bindim ve yetimhanenin adresini verdim kendimi yorgun hissediyordum yavaş yavaş bütün çocukluğumun geçtiği yere yaklaşıyorduk. Bir daha hiç geri dönmeyeceğim yere ...Ama bir o kadar da nefret ettiğim yere...

BU BÖLÜM GİRİŞ BÖLÜMÜYDÜ AMA İLERİKİ BÖLÜMLER DAHA HEYECANLI OLACAK :)

YORUM VE VOTE 'LERİNİZİ BEKLİYORUZ

ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDERİZ