AZRAİL

12

"Ben senin gözlerinde buldum hayatı,karanlıktan kaçarken senin merhametine sığındım."dedi sesi kulağa hoş gelen tonuyla.

"Kimsin sen?"dedim sinirle. Hattın diğer ucundan sessizliğin notalarını duyarken.

"Kim olduğumu söylememe ne gerek var,sevgilim. Sen beni zaten tanıyorsun?"

Telefonu suratına kapatıp durduğum yerde kala kaldım. Adamın söylediği son cümleler beynimi esir alırken,neden özlü bir söz söylediğini anlıyamamıştım. Sadece 'Selam'diyerekte girebilirdi söze. Tepkim değişmezdi belki ama takmazdım kafama bu kadar. Ya da bir sapıktı,düşünceli bir sapık. Üstelik bana sevgilim demişti.

Bugün yağmurlu bir pazar sabahıydı.

En sevdiğim;diyemeyeceğim bugün,pozitif günümde değildim. Ben genelde güneşli günleri severdim ama yağmura bayıldığım bir gerçekti.

⭐⭐⭐

Dördüncü defa elimde çalan telefonu mu açtım.

"Allahım ömrümden ömür gitti resmen. İyi misin?"dedi adam endişeli sesiyle. Gerçekten merak etmiş miydi beni. Nasıl olduğum umrunda mıydı sahiden.

"İyi işte, sen?"diye cevapladım onu.

"Ne kadar çok merak ettim seni haberin var mı?Seni aradığımda bir daha geç açma telefonu ,olur mu.."

Konuştuğumuzdan bu yana dudaklarımda anlamsız bir gülümseme var.

Ciddi tavrımı takınarak "Kim olduğunu merak ediyorum,tarif etsene kendini."

"İnsana benziyorum işte. Bir burnum, iki gözüm,iki kulağım var."

Cevap vermedim.Sonra hafif bir kahkaha patlattım.

"Hep böyle güzel mi gülersin,sevgilim."

Derin bir iç çektim. Bu adam konuştukça merakım giderek daha da artıyordu. Sözleriyle içimi hoş ediyordu. Eğer şuan karşımda duruyor ve bu cümleleri kuruyor olsaydı ona çoktan aşık olurdum.

"Onu bunu bilmemde sevdim seni Alya"dedi.

"Adımı nereden biliyorsun?"

"Biliyorum işte bir yerden."

Öylece sustum ne diyebilirdim yani. Hiç bir şey yetmezmiş gibi birde telefon sapığı çıkmıştı başıma.

"Bir müddet sonra benimle konuşmaktan sıkılacağını tahmin ediyorum. Adımı bilmiyorsun,seni nasıl tanıdığımı ....değil mi?"dedi buruk sesiyle.

Evet onu tanımıyordum,beni nerden tanıdığını,niçin benimle konuştuğunu. Gerçekten sevip sevmediğini. Belki de dalga geçiyordu benimle.

"Evet"diye onayladım onu.

"Numaranı gizliden çıkart, n'olur.."diye ekledim çok geçmeden.

"Pekâlâ, bir daha aradığımda numaramla karşılaşırsın."dedi ve kapattı.

⭐⭐⭐

Banyoda olduğum için telefonuma gelen mesaj sesini duymamıştım sahi gecenin 1'inde kim arardı ki?

"İyi geceler,sevgilim."

Kim olduğunu anlamak o kadar da zor değildi,gizli numaradan arayan adamdı sesi en fazla 19 yaşındaki bir gencin gibi geliyordu.

Mesaj hiç gelmemiş gibi davranıp komidinin üzerine koydum ve yatağıma girdim.

Bana sürekli 'sevgilim'diyordu 'meleğim'dese kesin şüphelenirdim bu işte bir terslik var derdim. O kadar alışmıştım yani telefonla arayıp mesaj atmasına.

⭐⭐⭐

Yine sabahın 7'sinde ayağa dikilmiştim hem de haftanın ilk günüydü. Bütün evrenin yorgunluğunu bedenim de taşıyormuş gibi oluyordu her pazartesi.

Komidinin üstüne bıraktığım telefonum çalmaya başladığında okul üstümü yatağın kenarına bıraktım ve telefonu açtım.

"Bir kere de erken cevap ver.."diye sert çıkıştı.

"Üstümü değiştiriyordum."

"Sadece merak ettim. Çok merak ettim..."

"Kim olduğunu bilmediğim bir adamla her gün konuşmak hoşuma gitmiyor. Anlıyor musun?"

"Aynanın karşısına geç. Kim olduğumu söyleyeceğim sana"

Aynadaki görüntüme bir süre baktım,harika ve şaşkın görünüyordum.

"Geçtim.."dedim sanki beni izliyormuşçasına.