Κεφάλαιο 12.☁️

310 22 0
                                    



Βρισκόμαστε και οι δυο σε έναν πανικό! Τρέχουμε μέσα στο σπίτι για να μαζέψουμε τα πράγματα μας. Πρέπει να πάνε όλα βάση σχεδίου. Η παραμικρή αργοπορία μπορεί να φανεί μοιραία και για τους δυο. Αλλά κυρίως για μενα. Ο Francesco συνεννοείται ταυτόχρονα και με τον Dante για να δούμε αν όλα τα υπόλοιπα είναι υπό έλεγχο. Αφού τα συγκεντρώσαμε όλα κατεβήκαμε στο γκαράζ. Εκεί μας περίμεναν τα αυτοκίνητα που μας είχε πει πριν ένα μήνα ο Dante. Δυο γρήγορα αμάξια, μικρά. Αφού έβαλε ο καθένας τα πράγματα του στο πορτμπαγκάζ, με ενημέρωναν ξανά για το σχέδιο, να το φρεσκάρω στη μνήμη μου.

D:«Λοιπόν, τα θυμήθηκες; Α και μην ξεχάσεις θα μιλάμε όλοι από την ενδοεπικοινωνία δεν θα μπλέξουμε με κινητά. Για κανένα λόγο μην σηκώσεις τηλέφωνο. Οποίος και αν είναι. »

L:«Εντάξει!» Ειπα και στράφηκα προς το αμάξι μου. Όμως το χέρι του με σταμάτησε.

F:«Θελω να προσέχεις.»

Το μόνο που έκανα είναι να τον αγκαλιάσω. Έπειτα μπήκαμε στα αμάξια μας.

L:«Μακάρι να πάνε όλα καλά.» Ειπα ενώ κρατούσα το τιμόνι σφικτά. Περίμενα και οι δυο το σημα του Dante. Τον κοίταξα μια τελευταία φορά και μου έκλεισε το ματι. Χαμογέλασα αλλά δεν κράτησε πολύ. Ακούσαμε πυροβολισμούς. Είναι εδώ.

D:«Φύγετε τώρα!» Είπε και ξεκινήσαμε.

Βγήκαμε έξω από το γκαράζ και εκεί ήταν που τα έχασα. Πάνω από δέκα αμάξια ερχόντουσαν προς το μέρος μας.

F:«Μικρή..» άκουσα τη φωνή του από την ενδοεπικοινωνία και με έβγαλε από το σοκ.

L:«Δεν θα τα καταφέρουμε. Είναι παρά πολύ!» Αποκρίθηκα αγχωμένα.

F:«Όλα καλά θα πάνε! Πρέπει να πάνε!»

Έβαλα ξανά μπροστά και άρχισα να ακολουθώ κατά γράμμα το σχέδιο. Χωριστήκαμε και άρχισα να ακούω τις εντολές του Dante. Πέρναγα από στενάκια σε στενάκια, όμως με ακολουθούσαν ακόμα. Ένα ήρθε με το μηχανάκι κοντά στη πόρτα μου και με σημάδευε με ένα όπλο. Τότε άνοιξα τη πόρτα του οδηγού και ο τυπάς εκσφενδονίστηκε από το μηχανάκι καταλήγοντας στην άσφαλτο. Από τη μια ένιωθα άσχημα, αλλά από την άλλη προσπαθούσα με κάθε τρόπο να τους χάσω.

D:«Luisa τι γίνεται;»

L:«έριξα έναν τυπά από το μηχανάκι του και με ακολουθούν ακόμα δυο αυτοκίνητα.»

D:«Μπράβο Luisa είσαι πολύ καλή.»

F:«αυτό είναι το κορίτσι μου.» Είπε και ένιωσα ένα αίσθημα υπερηφάνειας να με κατακλύζει.

D:«Luisa έχεις ένα στενό στα δεξιά σου»

L:«Το ει..» δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω καθώς άρχισαν οι πυροβολισμοί να πέφτουν βροχή. Προσπαθούσα να μην χάσω τον έλεγχο του αυτοκινήτου αλλά ταυτόχρονα να μην με βρει καμία σφαίρα. Έσπασε το πίσω τζαμί όπως και του οδηγού, αλλά δεν σταμάτησα να οδηγώ. Αν μείνω θα με σκοτώσουν είναι το μόνο σίγουρο!

F:«LUISA!»

F:«LUISA ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ;!»

Έστριψα δεξιά που μου είχε πει ο Dante. Και άρχισα να ανεβάσω υπερβολικά την ταχύτητα.

F:«LUISA ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ!»

L:«Μια χαρά είμαι Francesco. Μόνο τα τζάμια έσπασαν. Τίποτα άλλο!»

Εδώ και μια ώρα με έχουν χάσει αλλά παρόλα αυτά δεν ανακουφίζομαι καθόλου. Έχουμε ώρα να μιλήσουμε με τα αγόρια πράγμα που με αγχώνει. Μπαίνοντας για εκατοστή φορά σε ένα ακόμη στενό συνάντησα το αμάξι του Francesco. Ασυναίσθητα γέλασα όπως και εκείνος. Όμως η χαρά αυτή δεν κράτησε πολύ!

D:«Παιδιά έχετε παρέα!»

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

Helloooo!

Πως είστε; Είχα μέρες να ανεβάσω αλλά ταυτόχρονα έχω και πολλά διαγωνίσματα που τρέχουν.

Είχα και γενέθλια χθες οποτεεεε..καταλαβαίνετε δεν έγραψα κάτι. Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!❤️

Ιταλικός Έρωτας.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora