Çabalayıp emek verdiğim, hatta saçımı bile süpürge ettiğim dört yılımın beni bir anda hiçe sayması beni mahvediyor.
Dudaklarımdan kopup giden, özgürlüğüne kavuşan hıçkırıklarımın duvara çarpması ve sonradan bana dönmesi ağlayışımı şiddetlendiriyordu. Nefret ediyordum ondan ama en çokta gözü kör olan kendimden. Nasıl fark etmezdim onun bana olan sevgisizliğini, oyuncak misali beni parmağında oynatışını.
Ellerim gayri ihtiyari saçımı bulduğunda, parmaklarım arasından dökülen siyah tutamları çekiştirip, içimdeki öfkeyi atmak istercesine çığlık atıp birkaç tutamın parmaklarımın arasında asılıp kalmasını sağladım. Elimi silkeleyerek saçlardan kurtulup bedenimi gerisin geri yatak başlığında yasladım.
Aldığım içli nefeslere eşlik eden yaşları elimin tersiyle silip, yanağımı kurulmaya çalıştım ama nafile; çünkü sildiğim her bir damlaya yenisi eşlik ediyor ve adeta durmak istemediğini haykırıyordu.
Nefes borusunda gelen hırıltılı sesler kriz eşiğinde olduğumun belirtisiydi. Uzanıp komodinin gözünde spreyi alarak titreyen ellerimle spreyi dudaklarımın arasına yerleştirip üzerine bastım ve ilacın vücuduma nüfuz edip, hava borumu rahatlatmasını sağladım.
Spreyi tekrardan yerine koyup yatağa uzandım ve yastığın altında ki telefonu çıkarıp, ağlamaklı günler için YouTube'dan oluşturduğun çalma listesini açtım.
Talih benden yana olmadığından olsa gerek açılın ilk şarkı Emrah ipek'in ağlamak istiyorum şarkısı oldu; o anda itibaren ise yasladım dur durak bilmedi, dudaklarımdan zikir mahiyetinden beddualar döküldü.
"Allah senin belanı versin, Serdar. Çektiklerimi çekesin, yollarda sürünesin ama bir türlü sevgine kavuşamayasın İnşallah."
Tek bir şey istiyorum, sadece tek bir şey... Sevsin ama asla karşılık almasın. Tıpkı yıllardır aşkın karşılıklı olduğunu sanıp, aşkı tek taraflı yaşamam ve ayakta uyutulmam gibi.
Uzanıp komodinin üzerindeki peçete kutusunu alaraktan yatağın sağ tarafını başımı da peçete kutusuna çevirdim. Durmadan peçete alıyor, yağmur misali gözlerimden düşen yaşları sertçe siliyor ve kendime lanetler oluyordum.
