ilk aşkımsın (tododeku)

Yaz Kampı

Midoriya POV

Neredeyse hiç uyuyamamıştım. Aklım todorokideydi ve bugün kampa gidecektik. Günlük işlerimi yapıp okula sallana sallana gittim. Uyukusuzluktan gözlerimin altı morarmıştı.

Eşyalarımızı toplaptırıp direk otobüse bindirdiler... İşte, tahmin etmiştim. Todoroki beni beklemeden gidiyordu..günaydın deseydin keşke. Tek başıma oturmak için cam kenarına sığıştım. İstemesemde gözlerim hep todoroki'ye kayıyordu.

Todoroki POV

Midoriya bana bakıp bakıp duruyordu. Bir kez göz göze gelsek bir şey olmaz değil mi? Kafamı çevirip ona baktığımda kafasını cama yaslamıştı. Yeşil gözlere tekrardan bakmaya çalıştım ama benden gizliyordu, hem neden tek oturuyor ki?

.
.
.
.

"Geldik, herkes insin çabuk." Aizawa aya kalktı ve koltukların arasından geçerek sınıfı saydı.

Otobüsten indim, yine görmüştüm midoriya'yı çiftlerin orada duruyor rüzgarın onun saçlarından geçmesine izin veriyordu. Düşünceli şekilde dağlara bakıyordu. Çok güzel gözüküyordu, yine çok tatlıydı. Sana birde yakından bakmak vardı değil mi?

"Todoroki-kun... Midoriya ile aranızda ne oldu?" Yanıma sessizce gelmişti uraraka yanında ida'da vardı. Telaşlı bir şekilde bir bana bir ona bakıyorlardı.

"Yok birşey" geçiştirmeye çalıştım.

"Şimdi ilk göreviniz başlıyor öğlene kadar karşıdaki eve (?) Ulaşmaya çalışacaksınız." Aizawa konuşurken duymamız için aramızdan geçti.

.
.
.

Herkes yorgun bir şekilde kendilerini küçük otelimsi evin önüne atmıştı. Etrafa bakınarak midoriya'yı arıyordum.

Ağaca yaslanmış etrafına bakınıyordu. Aizawa ve diğer pro (?) Kahramanlar bizi karşılayarak içeri girdik.

Hepimiz duş alıp üstümüzü giydikten sonra hepimiz kendi yemeklerimizi yapmaya gittik. Bakugou usta bir şekilde bıçağını kullanıyordu, ben ateşleri yakıyordum, Momo gerekli olan malzemeleri mutfaktan getiriyordu, midoriya ise odunları yanıma koyup geri gidiyordu.

Uzun uğraşmalar sonucu hepimiz yemekleri yemiştik, midoriya hepimizden önce masadan kalkıp içeri geçti.

-bu bölümde olan savaşları falan geçiyorum hatta geçiyorum değil hiç olmamış sayın-

.
.
.

Midoriya POV

Bugün şehre geri dönüyorduk. Todoroki-kun hep bana bakıyordu ama hiçbir şey demiyordu.. belki biraz daha baksa? Yanıma gelip herşeyin olacağını ya da özür dilemen o kadar zormu? Göğsüme bıçak saplanmış gibi bir his geldiğinde derim nefes alıp kafamı cama yasladım. Acıtıyordu.
Onla olmak istiyordum ve kacchan'ın ona zarar vermesini istemiyorum.. o zaman onu ben korumam gerekecek..

Todoroki yanıma sakince gelip oturdu. Kesin uraraka istemiştir.
Düz bir şekilde diğer cama baktı ve uykuya dalmıştı. Çok huzurlu gözüküyordu kafası omuzuna düşmesi ile biraz titredim, insanlar böyle durumda ne yapıyorlar?

Todoroki POV

Gözlerimi yavaşça açtığımda uraraka ve İsa bize elindeki kamera ile bakıyorlardı. Sonra akıllarına birşey gelmiş gibi yüzleri ciddi bir ifade almıştı.

"Todoroki-kun! Bana bak sana anlatacaklarım var. Gerçi anlatmayacağım göstereceğim! Geçen tuvalete gitmeden önce momo-chan Bakugou'nun arkasına ses kaydı cihazı yerleştirmiş. Gerçi kendisi ondan şüphelendiği için yapmış ve ses kaydını bize attı!" Hepsini tek nefeste söylemeye çalışmıştı ve olduğu kadar sessiz bir şekilde konuşuyordu. İda cebinden telefonu çıkarttı ve kulaklığı bana verdi.

Ses kaydını başlattığımda bakugou ve midoriya'nın sesi çok net geliyordu, konu boynundaki izlerle başlamış ve Bakugou'nun onu öpmeye çalışmasıyla midoriya'nın ona sövmesiyle bitmişti. Kafamı eğip kulaklığı çıkarmıştım. Yanımdakş yeşil saçlı çocuğa bakarak yanağını okşadım. Yanlış anlaşılmaydı. Aptalsın Todoroki çok aptal.

"Dinlettiğiniz için teşekkürler uraraka, İda ve momo'ya teşekkür ettiğimi söyleyin." Onlara sıcak bir gülümseme vermiştim.

Şimdi ise bana şans vermesi için birşeyler yapmam gerekiyor..