Lost People

Prolog

Przyjechałam, spotkałam, niezrozumiałam.

Poznawaliśmy się, ale to chyba nie było dla nas przeznaczone. Raniliśmy się oboje. Pragnęliśmy innych rzeczy. Ja chciałam czegoś więcej, a ty chciałeś zostać w tym jednym miejscu i żeby ta chwila trwała wiecznie, ale niestety tak nie mogło być. Nie były dla nas pisane tylko dobre momenty. Nie różniliśmy się przecież aż tak bardzo. To dlaczego to nie wyszło? Dlaczego musiałeś zawsze stawiać na swoim? Mówiłeś, że mnie ranisz, ale ja ciebie też raniłam. Nie byliśmy idealni. Słowa, które były dla nas nie zrozumiałe nigdy nie przeszły nam przez gardła. Teraz wiem czego chciałam i myśle, że ty też. Musieliśmy poczekać i tak zrobiliśmy. 

Szukałam miejsca, w którym się odnajdę. Szukałeś osoby, która zrozumie po co to robisz. Osoby, która dotrzyma ci towarzystwa nawet w najgorszych chwilach. Nigdy byś się nie domyślił, że ta osoba będzie dla ciebie aż tak obca. Zrozumiałeś moje błędy, ja zrozumiałam twoje. Pogodziłeś się z moją przeszłością, ja z twoją. 

Nie byłeś diabłem, byłeś pięknym aniołem, który potrzebował swoich skrzydeł.

Ale przecież nie wszystko musi być kolorowe, prawda?

***

Witam wszystkich!

A więc tak zaczynam pisać opowieść, którą kiedyś zaczęłam i nie skończyłam. Bohaterka jest odzwierciedleniem moich różnych snów (wiem dziwne że to pamiętam, ale tak jest). Trochę pewnie potrwa, aż się w końcu przy zwyczaje do publikowania jednej z moich prac. Za bardzo też nie wiem jak działa wattpad, ale postaram się szybko nauczyć. Mój przyjaciel mnie bardzo długo do tego namawiał, po roku w końcu mu się udało, więc brawa dla niego. Mam bardzo wielką nadzieje, że się spodoba i zachęcicie mnie do pisania. Oczywiście początek historii nie będzie jakiś niesamowity, bo pisałam to jak miałam 16lat, ale staram się szybko poprawiać kontent całej historii. Mam też pytanie, czy chcielibyście jeszcze rozdział może w tym tygodniu? Dziękuje za przeczytanie i pomoc w rozwinięciu moich skrzydeł.

Widzimy się, buziaczki xx