⊱ Kiss Of Death ⊰ Taennie | Vampir

I tried to block out

Taehyung Chaeyoung'un bileğini bıraktığında Chaeyoung'un bileğinin morardığını ve yavaşça kaybolduğunu gördüm . Bir ihtimal vardı ve ben o ihtimali düşünmek istemiyordum .

Taehyung belimden tuttup beni onla birlikte yürüttü . Aklımdan geçen zihin karmaşaları beni yoruyordu . Doğmakta olan güneşe baktım .

" Onlarda senin hastalığına sahip mi? "

Sessiz kalmayı tercih etmişti . O cevaplayana kadar sorgulayacaktım .

" Beni öldürmen mi gerekiyor ? "

Arabaya bindik ve hala cevap vermemişti ve ben sanki çoktan tükenmiştim . Ellerimle yüzümü kapattım ve ağlamaya başladım.

Hayır neden en yakın ve tek arkadaşım böyle birine dönüşmüştü? Annemi kurtaramayacak mıydık? Bu hastalık neydi? Neden sorularıma cevap veremiyordu.. en son düşündüğüm şey ise

Ben ölmeli miydim?

" Sorularına cevap vermem gerektiği gün hepsine dürüst bir şekilde cevap vereceğim . Şimdilik hayatta kalmaya bak . "

Gözyaşlarımı sildim ve ona baktım .

" Söz mü? "

" Söz "

Tüm yol boyunca onu izliyordum . Güneş her tenine çarptığında teni parlıyordu . Gözlerimi sıktım . O ihtimal doğrulanıyordu...

" Seni eve bırakayım ben meclise geçeceğim "

" Benide al yanına "

" Neden "

" Çünkü etrafımda sen olunca daha huzurluyum ve şuan buna ihtiyacım var "

Derin bir nefes aldım . Bunu cidden söylemiş miydim? Onunla yakınlaştıkça kelimeleri tekrar ve tekrar düşünmeye başlıyordum .

" Senden nefret etmeye ihtiyacım var ama sen bunu zorlaştırıyorsun "

Cevap vermeden yolu izledim .

" Tamam benimle geleceksin ama sana dediğim yerden başka yere gitmek yok "

Kafamı sallayarak onay verdim .

Meclise geldiğimizde Taehyung bagajdan şemsiye aldı ve şemsiyeyi açıp belimden beni kendisine çekti . Yürürken kulağıma fısıldadı .

" Tanımadığın ve ya tanıdığın fark etmez kimseyle konuşmak yok . Anladın mı? "

" A-Anladım "

" Seni bıraktığım yerde bulacağım. Tamam mı? "

" Tamam "

" Herhangi bir şey olursa , biri seni rahatsız ederse Taehyung'un eşiyim diyeceksin . Tamam mı sevgili eşim? "

" Tama- " O saşkınlığıma gülerken kafamı aniden ona çevirdim ve az kalsın dudaklarımız birbirine değiyordu . Artık gülmüyordu . Kafasını öne doğru çevirdi ve bende tek bir kelime etmeden önüme baktım .

Meclise girdiğimizde yanımızdan geçip giden herkes uzun siyah elbiseler tercih etmişti . Herkes bize bakıyordu . Daha çok bana ve çoğunluğun gözleri sarıydı . Galiba buna alışmıştım . Uzun bir yemek odasına girdiğimizde Taehyung şemsiyeyi bana verdi .

" İşler istemediğin yönde ilerlerse şemsiyenin anahtarını çek . Onun haricinde oraya dokunma "

Kafamı salladım ve Taehyung odada beni yalnız bıraktı . Portrelere bakıyordum . Portrelerdeki kişilerin yüzleri gözükmüyordu . Dikkatimi çeken şey ise bundan uzun yıllar önce yapılmış olmalarıydı .