O gece mezarlık girişinde bir çocuk tanıdım.
Kırık sokak lambasının ışığı altında oturuyordu.
Tuhaftı, ağlar gibiydi.
Ruhu paramparça olmuştu,
Ve sanki ölmek istiyordu.
Eğer o geceden sonra intihar edeceğini bilseydim,
Bir günlüğüne Tanrı olmayı dilerdim.
Mezarlık girişindeki o çocuğu kurtaramadım,
Onu nasıl anlatabileceğimi düşünüp durdum.
Ama gerçek şuydu ki,
Kuracağım hiçbir cümle onun dünyanın mahzenine sıkışıp kalmış ruhunu anlatmaya yetmezdi.
Mezarlık girişindeki çocuğu tanımadım,
Mezarlık girişindeki çocuğu kurtaramadım,
Mezarlık girişindeki çocuğu anlatamadım,
Ve onun için hiçbir şey yapamamışken onu sadece hissetmeyi başarabildim.
Bir günlüğüne de olsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lacrimale
PoésieBazen bir katil olmam için, Ellerimi zihnimde dolaştırmam yeterli oluyor.
