lacrimale

hag

Ve son,
Yarım kalmış ya da tamamlanmış.
Hüzünlü, dramatik ve çocuksu. Dünya kadar gözyaşıyla dolu.

Yıllar önce tanıyıp kendi aptallıklarım yüzünden kaybettiğim bir arkadaşım demişti ki 'Yazmayı bırakma çünkü insanların senin zihninde yarattığın ve aynı zamanda öldürdüğün insanları okumaya ihtiyacı var.'

Bu cümlenin anlamını onu kaybettikten ve aynı zamanda ölecek kadar özledikten sonra ancak anlayabildim.

Ne sanıyorsunuz ki? Buraya kendi trajedilerimi yazdığımı ve böylelikle kafamı rahatlattığımı mı? Bir şeyleri yazarak aştığımı mı?

İşin aslı bunların hepsi sizin için çocuklar. Berbat hissettiğiniz  yaşlar, içinizdeki o koca boşluk ve gözyaşlarınız için.

Yazmak dünyanın en acı veren olayı olsa da, benim için savaşırken aynı zamanda benim tarafımdan öldürülen o arkadaşım için sizlere ellerimi uzatmaya devam edeceğim.

Birilerini öldürüyorum çocuklar ve delirecek kadar üzgün olsam da yeterli olmuyor. Keşke bir şeyler yapabilseydim.

Ve son olarak bir cümle ya da trajik bir yaşam felsefesi;

Lütfen, delirecek kadar üzgün, bencil ve nefret dolu olsanız dahi sizler için uzatılan elleri koparmayın, hepinizin hayatına öyle ya da böyle birileri dokunacak. Onların katilleri olmak yerine sahip çıkmayı deneyin. Her ne olursa olsun..

Sevgiler, Hag.