Evdeki Yabancı

-10-

Kalbimin değişmeyen ritim hızını zaman yavaşlatmaya başlatmıştı. Her saniye biraz daha azalan atışların sesini duyabiliyordum. Korkunun verdiği etkinin yerini merak ve şaşkınlık almıştı. Aramızdaki cama aldırmadan gözlerimiz birbirlerine kenetlenmiş şekilde bakışmaya devam ediyorduk. Aras elleri cebinde arkasında duran dili dışarıdaki köpeğe aldırmadan rahat bi şekilde duruyordu. Cam kapıyı açtığımda adım atan Aras'a bakarak konuştum.

"Ne işin var burada?"

"Seni aynı evin içerisinde bir erkekle yalnız bırakacağımı sanmıyordun değilmi?" Dedi ellerini cebinden çıkardıktan sonra yanımdan geçerek içeriye girmişti. Dışarıdaki köpeğe baktığımda uyumaya devam etmek için sakince kulübesine doğru gitmişti inanması güç ama köpeği bile etkilemeyi başarmıştı.

Dışarıdan gelen rüzgar saçlarımı ve perdeyi savurduğunda perdeyi tutarak camı kapattım. Perdeyi düzenledikten sonra rahatına düşkün olan Aras'ı gördüğümde koltuğa yayılmış şekilde oturuyordu.

"Aras saçmalamanın sırası değil lütfen şimdi gidermisin!"

Merdivenlerden inen Semih'i gördüğümde yanına giderek Aras'ı görmesini engellemeye çalıştım.

"Semihcim hadi gel biz arabalarımızla oynamaya devam edelim."

"Benim karnım acıktı ama." Dedi kafasını kaldırarak.

"Tamam sen çık ben getireceğim." Dedim onu merdivenlerden çıkmasına ikna etmek için elimi sırtına koyarak konuştum.

"Ben tek başıma korkuyorum yukarıda."

"Sen çok akıllı bir çocuksun koskocaman olmuşsun abi sayılırsın."

"Ben çocuk değilim." Dedi yukarıya çıkmak istemeyerek omuzlarını bir aşağıya bir yukarıya hareket ettirerek.

Kahkaha atarak bizi izleyen Aras'a baktığımda Semih'e el sallayarak bacağını bacağının üzerinden indirerek Semih'e eli ile gelmesi için işaret vermişti. Yanımdan koşarak ayrılan Semih, Aras'ın yanına gittiğinde cebinden çıkardığı şekerleri Semih'in avucuna bırakmıştı.

"Şekermi, çocuğun açlığını bununlamı dolduracaksın?"

"Hayır senin mutfakta hazırlayacağın yemek için sadece sana zaman tanıyorum." Dedi göz kırparak.

"Aras lütfen bak sana yalvarıyorum bu işe gerçekten ihtiyacım var Damla Hanım'ın bunlardan haberi olursa kötü olur."

"Anlatmam ki ben." Dedi masumca bize bakan Semih.

Oflayarak mutfağa girdiğimde konuşmaları devam ediyordu.

"Kadınlar işte..." Diyerek konuştu Aras.

"Aynen." Diyerek ekledi Semih.

Dışarıdan birisi duysa bu konuşmayı iki arkadaşın dertleştiğini sanabilirlerdi. Semih'in kendinden büyük kurduğu cümleleri dinlemeye devam ederken bir yandan ise makarna yapmaya koyulmuştum. Kısa süren mutfaktaki araştırmam sonucunda tencerenin yerini bulmuştum. Suyun kaynaması beklerken bir yandan ise tabakları hazırlamaya başlamıştım. Kaynaya suyun fokurdadığınıgördüğümde paketinden açtığım Spaghettı 'yi tencerenin içerisine boşalttım.

Makarnayı sıcak suyun içerisinde piştikten sonra süzerek tekrar tencerenin içine koydum. Son bir kaç işlemden sonra makarnayı tabaklara bölüştürerek içeriye götürdüm. Masının üzerinde olmayan bardaklarıda masaya götürdüğümde koltukta arabaları ile oyun oynayan Semih'i masaya çağırdım.

Makarnayı gören Semih masanın yanına geldiğinde oturması için yardım ederek sandalyeye oturttum. Eline çatalını alarak yemeye başladığında ayakta dikilen Aras'a baktım.