Zakazany Las

III

Ściskając metalową broń zaczęłam się przemieszczać w stronę bramy głównej. Drżałam na całym ciele. Jeśli ktoś by nas zauważył, to musiał zginąć. Nieważne czy to miała być bezbronna matka czy groźny żołnierz.

~Ami uważaj!~ tak się zamyśliłam, że nie zauważyłam jak jacyś ludzie nad bramą zaczęli strzelać do mnie.

Nagle, spadło na mnie okrwione ciało jakiegoś chłopaka. Przewróciłam się w chwili gdy kula przeleciała mi nad głową. Słyszałam tylko krzyki i jęki. Gdzieś w tym całym zamieszaniu zgubiłam pistolet.

Nagle moje ramię przeszył ostry ból, jednak nie zwracałam sobie tym uwagi, bo zauważyłam Edwarda który machał do mnie ręką. Wzięłam nie bolącą ręką karabin od postrzelonego obok żołnierza i ruszyłam w stronę Edwarda, który w tym czasie otworzył bramę boczną. Podbiegłam do niego utykając na nogę na którą upadł mi chłopak. Nawet nie zobaczyłam jego twarzy. Pobiegłam za Edwardem ja i jeszcze kilka innych osob które albo były śmiertelnie przerażone, albo ociekały krwią. Nie mogłam dotrzymać tępa innym ludziom. Wszyscy biegli w stronę lasu najszybciej jak mogli nie patrząc na innych. Znowu poczułam bardzo bolesne uczucie w ręce, jednak znowu, zaciskając zęby zignorowałam je, starajac się biec jeszcze szybciej niż dotąd, choć z posiniaczoną i pokaleczoną nogą było to prawie nie możliwe. Gdy byłam w głębi lasu spojrzałam za siebie. Nigdzie nie bylo widać pogoni żołnierzy i osób za którymi biegłam. Byłam sama w Zakazanym Lesie.

Nagle poczułam tak wielki ból w lewej ręce, że mimowolnie krzyknęłam, powodując tym ciszę w całym lesie. Spojrzałam na ramię. Sciekała z niego ciemno czerwona krew, która brudziła rękaw koszuli. Musiałam zostać postrzelona. Postrzelona?!

Ostatnie co zapamiętałam była uśmiechnięta Agnieszka. Jak ona sobie poradzi bezemnie?

Potem obraz mi się zakazał i upadłam, pewnie kalecząc nogi jeszcze bardziej...

Hej! :) Kolejny rozdział!
Jeśli podobał się wam, zostawcie komentarz lub gwiazdkę, które mogą zmienić dalsze losy Ami!