''Bana bir şey olduğu yok , sadece bir kraliyet için prensesin kaybolmasının ne demek olduğunu bilmiyorsun sanırım.''
''Evet bilmiyorum çünkü benim yaşadığım yerde krallar , prensler , kraliçeler , şatolar , saraylar , kaleler , prensesler-''
''Yok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizi 9846845984 yıl beklettiğim için gerçekten çok özür dilerim. Sonunda yeni bölüm geldi , tabi hikayeyi okuyan yaşayan bir insan evladı kaldıysa :p
~
İYİ OKUMALAR!
~
♥
~
Küçücük dolabın içinde sıkışmış , çaresiz bir halde beklerken kapının açıldığını duydum. Ardından içeri giren birden fazla ayak sesi...
''Burada yok , diğer odalara bakın!''
Birçok ayak sesi gitmiş , geride sadece bir kişinin yavaş adımlarla tahta zeminde dolaştığını hissediyordum. Yürüyen kişinin her adımında birçok çeliğin birbirine çarpma sesi ve nefes alış verişleri iyice ürpermeme sebep olmuştu. Sanki nerede olduğumu biliyor gibiydi ama hayır böyle düşünmemeliydim.
Sakin ol Eylül!
Ve ardından o cümle...
''Burada olduğunu biliyorum.''
Demesiyle birlikte kan beynime sıçradı ve tir tir titremeye başladım.
Hayır... Hayır , sadece blöf yapıyordu. Nerede olduğumu biliyorsa neden gelip bulmuyordu o halde?
Bu dönemin insanları biraz fazla mı kurnaz.
Odada dolaşan tek kişinin de ayak sesleri uzaklaştıktan sonra emin olamayaraktan yavaşça dolabın kapağını açtım. Odada kimse yoktu ama hemen rahatlayamazdım. Bir şekilde bu odadan kaçmanın bir yolunu bulmalıydım aksi halde yakalanmam pek uzun sürmezdi.
Odanın içinde pencere , kapı , herhangi bir kaçış noktası aradım. Gözüme çarpan girişten farklı olan ikinci kapıydı. Bu ikinci kapının nereye açıldığını öğrenmek için kapıya doğru ilerledim ve tam kapının önünde durdum. İçeriden tuhaf , müstehcen sesler geliyordu , yüzümü ekşitmeden duramadım. Kapıyı çalmadan direkt olarak içeri girdim ve tahmin ettiğim manzara...
Muhafız olduğu belli olan birisi ve...
Bir kız.
İçeriye girdiğim anda kız çığlık atıp üstünü düzeltmeye başladı. Aşırı mahcup olmuşlardı... Daha doğrusu kız mahcup olmuştu. Muhafız da ise pişkin bir surat ifadesi görüyordum. Onları daha fazla mahcup etmek için kollarımı göğsümde birleştirdim , sinirli bir şekilde onlara bakmaya başladım.
Çünkü yaşasın kötülük!
Giyinmeleri bittikten sonra , adını bilmediğim kız hızlıca yanıma gelerek iki eliyle tek elimi tuttu ve yalvarır bir edayla konuşmaya başladı.
