Heyecanlanıp hızlı hızlı okuyup hemen bitirmeyin he özellikle bir tane okuyucum var o kendini çok iyi biliyo slsnxlmdşdnf
Emilia
Hiçlikteyim... Bembeyaz bomboş bir hiçlikte, beyaz vücut, beyaz giysi, beyaz saç, beyaz göz... çok renksizim. Üşüyorum, burası çok soğuk. Kimse yok, sarılabileceğim hiçkimse. Koşuyorum ama ilerleyebildiğimden şüpheliyim, eğer ilerliyorsam bile bomboş bir hiçlikte belli olmuyor. Bağırıyorum ama sesim çıkmıyor, bağırıyorum ama kimse... kimse duymuyor. O kadar... o kadar soğukki nefesimi verince dumanını görebiliyorum... Karşımda iki insan, bulanıklar. Kim oldukları belli olmuyor. Netleştirmek için gözlerimi kısıyorum ve onları görmemle gözlerim kocaman açılıyor
"A-anne..."
"B-baba..."
Annem ve babam şuan karşımda duruyorlardı. Onlar da benim gibi renksizdi tek fark beyaz kanatlarının olması ve üşümüyor olmaları. Yüzlerinde bir gülümseme vardı ve çok rahatlardı. Annem bana elini uzattı ve konuştu
"Yanımıza gel kızım, yanımıza gel ve beraber mutlu mesut yaşayalım"
Daha da üşümeye başlamıştım kollarımı ellerim ile ısıtmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Ellerimden başlayarak yavaş yavaş buz kaplıyordu bedenimi
"Emilia"
Arkamdan gelen nazik ve yumuşak sesle, titrek nefesimle o tarafa döndüm. Bu Tamaki'ydi. Bizim aksimize o rengarenkti ve sıcacıktı
"T-tama-tamaki"
Ağzım soğuktan konuşamaz hale gelmişti buz omuzlarıma kadar geldi ve aşağı inmeye başladı. Tamaki bana elini uzattı ve gülümsedi. Bütün bedenimi ona çevirdim... Hangisi? Hangisine gitmeliydim? Kimi seçmeliydim? Tamaki sıcacıktı ama onlar da annem ve babamdı. Annemlere dönüp yavaşca o tarafa gitmeye başladım. Annem gülümsüyor babam ise bana "gelme" bakışı atıyordu. Onlara yaklaştıkca canım daha da yanıyor, nefesim titrekleşiyor, bedenim daha da üşüyor ve buzlar bedenimi daha da hızlı kaplıyordu. Adımlarımı durdurup Tamaki'ye döndüm. Vücudum bana seçenek bırakmadan benden bağımsız bir şekilde tökezleyerek yavaş yavaş Tamaki'ye doğru gitmeye başladı. Arkamdan annemin gitme diye bağırışlarını duyuyordum. Durup arkama baktım ve titrek sesimle konuştum "özür dilerim..." tekrar önüme döndüm bu sefer kendi isteğimle Tamaki'ye doğru gitmeye başladım. Annemin ve babamın yanına giderken verdiği his yoktu, şimdiden ısınmaya başlıyordum ve buzlar daha yavaşlamıştı
"Emilia! Gitme! Kızım gitme!"
Annemi dinlemiyordum. Onları bırakmak yanlış geliyordu ama üşüyordum
Tamaki'ye iyice yaklaşınca buz kaplayan elimi zorlayarak Tamaki'nin elini tuttum. Tuttuğum anda sert bir rüzgar geldi ve saçımla elbisemi savuşturarak renksizliğimi ve bedenimde olan buzu aldı götürdü, artık eskisi gibi rengarenktim. Babam bana "aferin kızım, aferin..." dedi ve ikiside kayboldular. Tamaki elimi sıkıca tutup beni yavaşca kendine çekmeye başladı. Ellerimi Tamaki'nin göğüslerine koydum ve başımı omuzuna gömdüm. Beni sarıp sarmaladı ve gözümden bir damla yaş düştü. Sıcacıktım, artık sıcacıktım üşümüyordum, kendimi onunla güvende hissediyordum...
Tamaki
Göz yaşlarımı durduramıyordum o ölmüştü... sessizce elini tutmuş ağlıyordum. Bedenimden bir parça kopmuş gibi bir his veriyordu onun ölmesi
"Tamaki..."
Bu duyduğum ses... Emilia'ya aitti. Gözlerimi kocaman açıp kafamı kaldırdım ve ona baktım. Elimi sıkıyordu ve gözleri açıktı. Kalp cihazındaki değerler normale dönüyordu. Doktorlar hayretler içerisindeydi
Dr: Hasta hayata döndü...
Hemşire: Aman tanrım bu bir mucize!
'Sen bir mucizesin Emilia...'
Emilia: Bir rüya gördüm Tamaki...
Sulu ve şaşkın gözlerle ona bakıyordum
Emilia: Elimi tutup beni kurtarmıştın...
Bu dediğiyle gözümden bir yaş geldi ve gülümsedim
Emilia: Teşekkür ederim
Elini uzatıp yanağıma koydu ve göz yaşlarımı silerek yanağımı okşadı
Emilia: Ağlama
Tamaki: Ağlamıyorum...
Dr: Müsadenizle hastayı kontrolden geçirip normal odaya alacağız dışarı çıkın lütfen
Kafa sallayıp Emilia'dan ayrıldım ve dışarı çıktım. Nejire ve diğerleri de buradaydı ve ağlıyorlardı
Tamaki: O yaşıyor!
Herkes bana sulu şaşkın gözlerle baktı ve ayağa kalktılar
Tamaki: Hayata döndü!
Bu sefer mutluluktan ağlayıp birbirlerine sarılmaya başladılar. Bi süre sonra odadan sedyede uyuyan Emilia ve doktorlar çıktı. Onu normal odaya götürdüler...
Bitti dağılın :D
