Mogłabym rzec, że miłość nie wybiera. Mogłabym rzec, że miłość jest piękna. Że to cudownie kochać drugiego człowieka.
Lecz miłość to nie tylko ciepło na sercu. To również pożądanie, potrzeba kontaktu, tęsknota, samotność, strata.
Miłość to ból.
Miłość to mocne uczucie.
Miłość to... gdy bardziej boisz się o tę osobę niż o siebie samego.
Gdy myślisz o tym, co robi, czuje, czego pragnie.
Gdy zastanawiasz się, jak cudownie byłoby zobaczyć jego uśmiech.
Usłyszeć jego śmiech.
Poczuć jego dłoń na swojej.
Kosmyki jego włosów ocierające się o Twój policzek.
Jak wspaniale byłoby założyć jego bluzę.
Oprzeć się o jego klatkę piersiową.
Wdychać zapach jego perfum.
Jego potu.
Jego całego.
Jakie to uczucie, gdy wiesz, że ta osoba również o Tobie myśli?
Gdy również pragnie Twojej obecności, oddechu, uśmiechu.
Twojego dotyku, emocji i śmiechu.
Jak to jest, gdy ta osoba pisze do Ciebie w środku nocy, żeby zapytać, jak się czujesz?
Jak to jest, gdy przychodzi do Ciebie z jedzeniem i odpala Netflixa, bo wie, że miewasz się okropnie?
Jak to jest, gdy rozmawiacie o wszystkim?
Gdy sobie ufacie, na wiele pozwalacie.
Gdy tańczycie poloneza w deszczu.
Gdy śpicie pod gwiazdami.
Gdy urządzacie wyścigi w biedronkowych wózkach.
Gdy uczycie się nowych rzeczy.
Gdy pokazujecie sobie ulubione miejsca.
Gdy znacie swoje ulubione potrawy.
Gdy wspólnie się wspieracie, troszczycie i przewracacie.
Jak to jest, gdy wiesz, że ta druga osoba również Cię kocha?
