Πρισμα έρωτα

Ατιτλο

Ίσως δεν το κατλαβαινεις αλλά με κάποιον αρμονικό,ανεξήγητο τρόπο όλα συνδέονται

Όλα ρέουν στο ίδιο ποτάμι

Και εγώ σαν ναρκισος πνίγομαι στο ίδιο μου το νερό,γιατί ειμαι ανίκανη να αναγνωρίσω την μορφή μου σε κάτι ξένο

Αναλφάβητη του έρωτα λοιπόν αφού αναγνωρίζω κάτι ως δικό μου μόνο αν είναι δέρμα μου

Απελπισμένη  να αναγνωρίσω την μορφή μου σε έναν άλλο άνθρωπο, να νιώσω κάτι τόσο έντονα που θα διαβρώσει την σάρκα μου ακολουθώ κάθε ρεύμα Προς το φως

Μα οι απελπισμένοι υπήρξαν οι μεγαλύτεροι επαναστάτες,οι μεγαλύτεροι εραστές έτσι δεν είναι?

Άμα μπορούσα να γίνω κάτι θα γινόμουν αστέρι

Να φωτισω τον δανεικό σου ουρανό 

Ετεροχρονισμένα...

Μέχρι να αντιληφθείς το φως μου εγώ θα έχω σβήσει και το επόμενο δευτερόλεπτο

Θα έχει ξημερώσει,μην θλίβεσαι λοιπόν
Δεν θα με χρειάζεσαι πλέον

Ερωτεύτηκα την διαφάνεια των ματιών σου επειδή καθρεπτιζαν τα δικά μου.Διψουσα τόσο πολύ για έρωτα που δεν κατάλαβα ότι τα κομμάτια σου που ερωτςουμουν ήταν αυτά που είχα πλάσει

Η ανατολή μας λυτρωνει για  το σκοτάδι,οι σκιές από το σεληνοφως συρρικνώνονται μέχρι που εξαφανίζονται.Ο ουρανός  σαν ολανοιχτο κρίνο βρίσκετε εκεί και μας δείχνει όλο του τον εαυτό.Μα και την νύχτα εκεί βρίσκετε,οι άνθρωποι είναι αυτοί που δεν μπορούν να τον αναγνωρίσουν στο σκοτάδι

Ένας ουρανός ειμαι παγιδευμένος σε λίγη σάρκα.Και νιώθω μόνη,νιώθω μονη γιατί ο ήλιος που με περιέχει δεν έχει ανατυλει ακόμα.

Έχω χτίσει ενα φράγμα προσπαθώντας να καταπιεσω όλα αυτά που νιώθω
Και όμως κάθε μερα ανακαλύπτω νέες ρωγμές
Αυτό που νιώθω είναι μια υπερβολή
Δεν μπορώ να την κατάπνιξω με τίποτα αλλά πάρα μια ακόμα υπερβολή
Το αλκοόλ και το τσιγάρο δεν ωφελούν
Έχω εθιστεί σε ξένες αγκαλιές
Προσπαθώ να αναγνωρίσω το άρωμα σου σε ξένα φιλια
Όλο αυτό με καταστρέφει
Δεν ονομάζεται αυτοκαταστροφή όχι
Γιατί σε αυτά τα δανεικά χάδια έμαθα να αναπνέω
Γιατί αγάπη μου δεν έχω τόσο περιορισμένη φαντασία
Εγώ σε επλασα όπως σε είδα από το πρίσμα που βαφτησαμε μάτια
Δεν μου είναι δύσκολο λοιπόν να σε φανταστώ
Θέλω όμως να νιώσω κάτι  αληθινό
Κουράστηκα να ερωτεύομαι την ανάκλαση του μυαλού μου σε μια ξένη ψυχή
Θέλω να ερωτευτώ μια ψυχή ατοφια

Το κιτρινο  φως του κεριου εχει επιχρυσώσει το δωματιο
Στο βαθος η σωνατα του σεληνόφωτος ακούγεται αχνά στο ξεκούρδιστο πιανο
Ένα λάγνο βλεμμα
Το δωματιο θολώνει  χορευει στις μελωδιες αυτου του ξεκούρδιστου πιανου
Λιγο πριν κυλησει το δακρυ

Το σώμα μου νεκροταφείο
Μεσα μου βρίσκεται το πτώμα της ελπίδας
Έγινε δέρμα μου και μαζί της πέθανα και εγώ
Εγώ όμως δεν ήμουν νεκρή
Εμένα με εθαψαν ζωντανή
Πέθανα τυλιγμένη σε μια ελπίδα
Που όμως υπήρξε η αιτια του θανάτου μου
Πέθανα πριν γνωρίσω την ελπίδα
Έχεις δει ποτέ αντίδραση να προηγείται της δράσης?

Όλοι μας ψάχνουμε το μυστικό της ευτυχίας
Μόνο που πάντα παραμένει μυστικό
Και όμως κάπου εκεί στην διαδρομή
Το μυστικό της ευτυχίας παυει να είναι ο προορισμός
Και γίνεται το κίνητρο για κάτι ακόμα πιο μεγάλο