Τα βλεφαρα μου ειναι βαρυες αυλαιες,εχουν βλεπεις να σηκωσουν το βαρος της υποκρισιας μου.Κατι μεσα μου ειναι ειναι κενο.Μια ατελεσφορη μαχη με το απειρο. Ισως ποτε δεν αναζητησα αυτο το συμπληρωματικο κομματι,ισως παντα φοβομουν την αφηξη μου στην Ιθακη.Βλεπεις εμεις οι ανθρωποι παγιδευομαστε στον νοστο μας. Ειναι τοσο ευκολο να ενδωσεις στην ληθη,να την αφησεις να σε παρασυρει μεχρι που η ιθακη να μην ειναι τιποτα αλλο παρα μια αναμνηση.Δεν θα σου πω να συνεχισεις το ταξιδι σου,υπαρχει μια δωση ερωτα στην πτωση, στο να αφηνεσαι,γυμνος να σε παρασυρει η θαλασσα στην αγκαλια της,να πολεμας με τα κυματα μεχρι να ερθει τελικα η λυτρωση του θανατου.
YOU ARE READING
Πρισμα έρωτα
PoetryΠώς κατλαβαινεις άραγε ότι ένα ποίημα είναι πραγματικά τελειωμένο;Το παρόν το παρελθόν και το μέλλον είναι αρρικτα συνδεδεμένα ο Πικάσο είχε πει ότι η τέχνη δεν είναι ποτέ τελειωμένη απλώς εγκαταλελειμμένη.Πως γίνεται να τελείωσε ένα κομμάτι του ίδι...
