Πρισμα έρωτα

Παλίρροια

Τι κρίμα που δεν κατάφερα να ξεφύγω από την ζωώδη ιδιότητα μου.

Χειμωνιάζει και με βρίσκω πάλι στα ίδια μέρη, να πεθαίνω αργά να τρέφομαι από την ευγένεια των περαστικων από ένα ηλιοβασιλεμα.

Μπορώ να νιώσω την νάρκη να με μεθα, πέρσι τετοια εποχή θα σε γνώριζα... με κάποιο τρόπο ήξερα οτι προκειται να μου συμβεί κάτι καλό.

Που να ήξερα τι θα συνέβαινε μεταξύ μας.

Κάποια στιγμή αλήθεια υπήρξες στους στίχους των αγαπημένων μου τραγουδιών,στις λέξεις που προσπαθούσα με μανία να ξεμπλεξω από το στόμα μου, στη μυρωδιά των κεριων βανιλια που είχαμε πάντα στο σπίτι.

Υπηρξες και περπατησες σε όλες τις μικρές αυλακωσεις που έκανε το δέρμα μου,ατελείωτα χιλιόμετρα σάρκας κρυμμένα σε ένα σώμα που ερωτεύτηκες .

Προσπάθησες αλήθεια να με δεις. Κάποια στιγμή με γέμισες τόσο που η τέχνη μου ήταν πλέον περιττή.

Ξανά άρχισα να γράφω... έτσι καταλαβα ότι χάθηκες. Εγώ βλέπεις επιβιωνω από το παρελθόν μου...

Δεν θα πέσω όμως σου το υπόσχομαι θα είμαι πάντα εκείνο το κορίτσι που ερωτεύτηκες, γιατί το ερωτεύτηκα και εγώ.

Θα το προσεχω.

Κάποια στιγμή μου πες πως θα ήθελες τοσο να με δεις να ανθιζω,ήξερες ότι θα γίνω κάτι όμορφο, έλεγες.Και θα γίνω... για εμάς ,γιατί θα υπάρχεις πάντα μέσα μου. Θα υπάρχεις ως το άτομο που για μια στιγμή έκανε τη τέχνη να φαντάζει περιττη

Πότε μου δεν έγραψα χαρούμενη και για καιρό δεν είχα έμπνευση. Έχω χάσει τον εαυτό μου... έλεγα, δεν μπορούσα να αναγνωρίσω ότι ήμουν ευτυχισμένη ήμουν πολύ ερωτευμένη με το κενό για να αφήσω ένα τόσο καλπικο συναίσθημα να γίνει δικό μου.

Η ποίηση θα ειναι για πάντα η ερωμένη των πιο πληγερων στιγμων μου. Και τελικά αγάπη μου , ίσως υπήρξες στη ζωή μου για να με κάνεις ποιητρια.