Κοίτα πως τα φέρνει η ζωή
Ξαφνικά βρήκα όλες τις σωστές λέξεις οι οποίες έμοιαζαν με την Ιθάκη μου
Τελικά εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε μια τραγωδία για να άνθισουμε ακόμα και να είναι η τελευταία μας άνοιξη...
Στο τέλος όλα ξεκαθαρίζουν
Πάντα πίστευα ότι θα καταλήξουμε μαζί μέχρι το τέλος
Πότε δεν φαντάστηκα πόσο αόριστό είναι αυτό το τέλος
Έχουμε πάντα αυτή την καταραμένη ψεύδαισθηση ότι έχουμε χρόνο
Στην πραγματικότητα το τέλος είναι ένα κομμάτι του ίδιου του παρόντος
Ο ουρανός μοιάζει μίλια μακριά
Και όμως κάθε φορά που αναπνέουμε
Εισπνέουμε λίγο από αυτόν τον ουρανό
Η ατμόσφαιρα έχει ποτίσει ουρανό!
Μου φτάνει η σιγουριά του ότι σ'αγαπώ
Σ'αγαπώ και δεν φοβάμαι να χρησιμοποιήσω την λέξη αυτή
Και πλέον νιώθω γεμάτη
Μου φτάνει που σε αγαπώ
Μου φτάνει που έστω και λίγο πριν το τέλος κατάλαβα τόν λόγο ύπαρξης μου
Γεννήθηκα για να σε συναντήσω
Τώρα που πλησιάζει το τέλος
Και μπορώ λοιπόν έτσι να δηλώσω ότι υπήρξα
Είμαι γεμάτη επειδή υπηρξαμε ταυτόχρονα
Ένας έρωτας λειψος
Ένας έρωτας που ήταν τόσο έντονος
Που κατέστρεψε τα ίδια του τα φτερά
Δύο σώματα που ποτέ δεν αγγιχτηκαν
Δύο βλέμματα που ποτέ δεν συναντήθηκαν
Δύο ψυχές που ποτέ δεν ενώθηκαν
Από την μια πλευρά καλύτερα
Οι αιώνιοι εραστές του ουρανου μας άλλωστε
Είναι καταραμένοι
Η σελήνη την νύχτα
Ο ήλιος τη μέρα
Το ταξίδι τους είναι ατελέσφορο
Οι ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να αντέξει τέτοιον έρωτα
Ένας τέτοιος ερωτας έχει πνοή μόνο στο μυαλό ενός καλλιτέχνη
YOU ARE READING
Πρισμα έρωτα
PoetryΠώς κατλαβαινεις άραγε ότι ένα ποίημα είναι πραγματικά τελειωμένο;Το παρόν το παρελθόν και το μέλλον είναι αρρικτα συνδεδεμένα ο Πικάσο είχε πει ότι η τέχνη δεν είναι ποτέ τελειωμένη απλώς εγκαταλελειμμένη.Πως γίνεται να τελείωσε ένα κομμάτι του ίδι...
