Yine Yeni Yeniden | JakeHoon

bölüm üç : bazı hatalar

"Baba!"

Küçük kızın gözyaşları Sunghoon'un içini parçalamıştı. Hemen kızının yanına gitti ve minik yüzü avuçları arasına aldı.

"Ağlama, bebeğim. Lütfen ağlama." Başparmağıyla küçük yüzü ıslatan gözyaşlarını sildi. "İğneden mi korktun yoksa?"

Küçük kızın gözlerinden hala siyim siyim yaş düşse de kıkırdamıştı. "Hayır, baba. Hiçbir şeyden korkmadığımı biliyorsun."

"Biliyorum, tatlım. Benim korkusuz kızım." Minji'nin alnını öptü ve minik eli avucunun içine aldı.

"Sen neredeydin, baba? Yine mi işe gittin?"

"Evet, tatlım. Biliyorsun her haftasonu işim oluyor."

Bu sözler üzerine bir kahkaha yükselmişti.

Sunghoon sesin geldiği yere bakıp yanındaki küçük kızın duyamayacağı şekilde konuştu, "Kes sesini."

"Yüzsüz." Çıkışa doğru yürüyüp konuştuktan sonra dışarı çıkıp kapıyı kapattı.

Sunghoon kızının baş ucundaki koltuğa oturdu ve kızının saçlarını sevmeye başladı.

"İyisin, değil mi tatlım?"

"Evet. Sen nasılsın?"

Kıkırdayıp yanıtladı, "Ben, sen iyi olduğun sürece iyiyim."

"Bana kitap okur musun, baba?"

"Tabii ki. Yanınızda getirdiniz mi yoksa alıp geleyim mi ben?"

"Bilmiyorum, sanırım almadık. Anneme soralım mı?"

"Tamam, ben sorayım. Eğer almamışsa ben alıp gelirim hemen, tamam mı?"

"Tamam."

Sunghoon, Wonyoung'un yanına gitti ve ağzını açmasına izin vermeden konuştu, "Minji'nin kitaplarından aldın mı?"

"Hayır, sen biricik sevgilinle-"

"Tamam, yeterli. Cevabı verdin, daha fazla konuşma."

Sunghoon, ayrılmak üzereydi ki kolunda hissettiği elle derin nefes alıp verdi ve Wonyoung'a döndü. "Ne var?"

"O çocukla oynaşmak yerine birazcık Minji ile ilgilenseydin her şey daha iyi olabilirdi!"

"Derken? Eve adım attığım andan sonra ondan ayrılmıyorum ve işim 5'te bitiyor, Wonyoung. Sadece haftasonu onu görmeye gidiyorum. Fakat suç bende, onu sana emanet etmek başlı başına saçmalıktı."

"Ben onun annesiyim! Ve sen yokken onunla ilgilenen de benim!"

"Böyle mi ilgileniyorsun? İki günde hasta ettin, onu."

"Ben-"

"Demek ki kimsenin suçu değilmiş, olacağı varmış. Artık her şey için beni suçlamayı bırak."

Wonyoung hiçbir şey söylemeden Minji'nin odasına gidince Sunghoon da hastaneden çıkabilmişti.

Minji'nin durumunun iyi olması onu rahatlatmıştı. Wonyoung onu aradığında öyle telaşlı ve korkmuş konuşuyordu ki kızına çok kötü bir şeyler olmuş olduğuna emindi.

Geri geldiğinde doktorla konuşsa iyi olacaktı.

Bunu düşünürken çoktan arabasına ulaşmış evine doğru gidiyordu.

Şimdi ise sıra Jaeyun'a açıklama yapmaktaydı.

Ne diyeceğini bilemiyordu. Kendi ebeveynlerine bir şey olduğunu söylemesi en az riskli durumdu. Jaeyun, bundan şüphelenmezdi de.