Posing Princess

Hoofdstuk 7

Als je wilt kun je me volgen, dan volg ik je terug :)x

~-~

Als ik bij de receptie aan kom zie ik er inderdaad niemand staan en open de grote map die midden op de balie ligt. Ik blader naar het deel 'Boys' en ga alle namen één voor één langs. Ik heb geen idee wat Luke's achternaam is. Super slim bedacht van mezelf. Als ik door het boek ga, zie ik al gauw genoeg dat er veel te veel Luke's zijn om te weten of een van hen de jongen is naar wie ik op zoek ben. Ik blader nog even door, sommige mensen hebben de raarste achternamen. Eens even kijken of er iemand is met de zelfde achternaam als mij. Ik blader verder naar het einde van de jongens-lijst en kijk bij de R. Er is wel een Roberts, wat er op neer komt dat ik vind dat het hetzelfde is.

Ik zie iets doorschijnen door het laatste blad van de lijst, ik sla de bladzijde om en zie een memo geplakt op de achterkant:

Luke van Looy
17 jaar oud
Gistel, België
30 november 1997
0346736911

Dit was verassend genoeg makkelijker dan ik dacht. In ieder geval weet ik zijn naam nu. En andere dingen die ik eerlijk gezegd niet hoefte te weten, maar wie weet is het ooit nuttig hè?

Wacht.

Wie zegt er dat hij het is? Misschien is het heel iemand anders. Een andere Luke uit België.. En als het hem was, waarom staat het dan op een los papiertje? Pff. Waarom zitten er geen foto's bij, nu weet ik het niet zeker. Ik sla de naam -en voor de zekerheid de andere gegevens- in mijn mobiel op. Ik vraag zijn achternaam wel aan Jasmijn.

Ik doe het boek weer dicht en ga terug naar onze kamer.

Ik loop de trap op en kom Yara tegen. Natuurlijk, maar deze keer zegt ze niks, ze loopt gewoon stampvoetend weg met een woedend gezicht en stoot duidelijk expres tegen mij aan met haar schouder. Ik val bijna van de trap, maar ik kies om het te negeren. Het is veel te laat voor ruzie.

Als ik voor de deur sta hoor ik dat Jasmijn de film aan het kijken is, dat betekent waarschijnlijk dat ze nog niet is gekomen tot waar ik ben gekomen. Mooi zo.

"Hey Jas, ik ben terug." zeg ik in de hoop dat ze niks door heeft over wat ik echt heb gedaan.

"Hey Nova, waar heb jij de föhn gelaten? Hij ligt niet in de kast onder de spiegel." zegt ze terwijl ze verschillende lades opent, zoekend naar de verloren föhn. Gelukkig zegt ze niks over Luke.

"Hij ligt waarschijnlijk in mijn bed, ik had daar vanochtend mijn haar gedroogd." zeg ik. Ik loop naar mijn rommelige bed en gooi de dekens er vanaf. Op mijn bed ligt de grote föhn waarnaar Jasmijn op zoek was.

"Oh, daar had ik nooit gekeken om eerlijk te zijn." lacht Jasmijn, en ze pakt het apparaat van mijn bed.

Ik ben doodop. Het was een super lange dag, misschien is het tijd om naar bed te gaan.

"Ik ga naar bed denk ik!" roep ik boven het harde geruis van de föhn uit.

Ze stopt met drogen en kijkt me zielig aan. "Maar de film.."

"Kunnen we hem morgen na school afkijken? We hebben toch alleen welkomsdag voor de nieuwe leerlingen, en we hebben de eerste twee uur geen les door de audities. Dan hebben we ook nog tijd." zeg ik hoopvol. Ze knikt.

Ik doe mijn pyjama aan en maak mijn bed zo slaapbaar als hij kan worden vandaag. "Kan jij het licht uit doen als je klaar bent please?" vraag ik aan Jasmijn als ik zie dat ze waarschijnlijk nog lang niet klaar is.

"Ja, tuurlijk. Weltrusten dan Noof." zegt ze. "Truste." antwoord ik, en doe mijn ogen dicht.

Het is minimaal een half uur later, Jasmijn had het licht zo'n 10 minuten geleden uit gedaan, maar ik kan niet slapen. Echt niet.

Ik kan er gewoon niet met mijn hoofd bij waarom Jasmijn, degene die Luke nog wel het meeste haatte van allemaal, opeens met hem om gaat. Als ze dat doet dan. Het stomme is dat ik gewoon geen idee heb waarom ze opeens praten. Hun eerste ontmoeting is zelfs al een reden waarom ik het lachwekkend vind dat ze opeens samen in een kamer kunnen staan zonder enige vorm van geweld.

2 jaar geleden..

Ik zat al in mij en Jasmijn's kamer op mijn laptop, wachtend tot mijn toekomstige kamergenote de kamer zou binnen lopen. Ik hoorde opeens vlak voor de kamer een hard geluid en zag een hele doos overhoop op de grond liggen.

"Uhm, ben jij Jasmijn?" vroeg ik aarzelend, in de hoop dat ik het niet totaal mis zou hebben.

"Hallo! Denk je dat ik dom ben ofzo? Ik zie toch zelf dat je expres tegen me aan botste!" riep ze tegen een jongen die daar stond met een geïrriteerd gezicht in plaats van mijn vraag te beantwoorden.

"Ik heb nooit gezegd dat ik het niet expres deed, je stond gewoon in mijn weg terwijl ik vroeg of je weg wou gaan." zegt hij droog. Ik stond daar in de deuropening te kijken, ik wist dat ik daar voorlopig toch niet tussen zou komen.

"Ten eerste zou ik nooit opzij moeten gaan voor een ijdeltuit zoals jij. Ten tweede was ik serieus bezig met voor jou opzij te gaan, maar dat duurde waarschijnlijk weer te lang voor meneer, of niet soms?

"Hoe weet je het." zei hij voordat hij weg liep zonder verder iets te zeggen. Jasmijn kijkt woedend en gooide het laatste ding dat ze nog in haar handen hielt hard op de grond. Ik liep naar haar toe en hielp haar al haar spullen in de doos te doen terwijl ze zich voorstelde en daarna nog een minuut of twee fluisterend schold in haar zelf.

Daarna is het nooit veel beter gegaan. Tot nu blijkbaar..

"Jasmijn?" fluister ik.

"Ja?" hoor ik opeens komen vanuit het bed dat naast de mijne staat. Shit, ik had niet echt verwacht dat ze nog wakker was om eerlijk te zijn.

"Waarom was Luke hier?" zeg ik.

~-~

Dat was hoofdstuk 7 :)