Hoofdstuk 10

104 4 6
                                    

Jubeleum hoofdstuk 10!! haha, als je mijn boek leuk vind stem of reageer dan als je wilt :)

~-~

Als ik op het einde van mijn tocht kom ga ik nog even op een bankje zitten voor de school, er zat nog een jongen op die ik niet herkende, hij had een beanie op en een bordeaux-rood V-neck shirt aan met een zwarte broek. Hij zat op zijn mobiel en had oortjes in beide oren. Ik rijk mijn hand uit naar mijn broekzak om mijn eigen mobiel uit mijn zak te halen, maar als ik mijn mobiel net in mijn hand hou stoot ik per ongeluk mijn elleboog tegen de bovenkant van zijn ribben. Hij trekt een pijnvol gezicht en wrijft zijn hand over zijn borst, als hij opkijkt zie ik dezelfde donkerblauwe ogen die ik pasgeleden ook zag toen de verwarde jongen mij de weg vroeg naar zijn moeder's kantoor. Dit is hem, nou in ieder geval weet ik dat hij me niet in elkaar zou slaan..

"Oh God, het spijt me echt!" zeg ik met een onzekere blik. Hij glimlacht en haalt een oortje uit zijn linker oor.

"Geeft niet, joh. Je deed het niet expres...toch?" zegt hij met een knipoog.

"Nee, natuurlijk niet! Ik wilde gewoon mijn mobiel uit mijn zak pakken en toen.. Ja, je merkte het." ik zie hem met zijn hoofd schudden en daarna een denkend gezicht opzetten.

"Nova was het toch?" zegt hij. Ik knik. "Ja, heb je dat onthouden?"

Deze keer knikt hij, "Tja ik heb niet zo veel namen om te onthouden ofzo, dus het is niet heel moeilijk." zegt hij met een grijns. "Oh." antwoord ik.

"Én...natuurlijk door je enthousiaste gezicht en uitstraling, die zie niet veel op deze ijdele school." zegt hij een beetje nerveus, als ik het goed zie.

Ik lach zacht en hoor een bekend geluid. "Oh shit. Dat is mijn telefoon, sorry ik moet opnemen, het is mijn kamergenoot." zeg ik. Ik zie hem knikken en ik klik op het groene telefoon-icoontje dat op mijn mobiel verscheen.

"Met Nova." zeg ik.

"Hee, ik vroeg me af wanneer je terug komt aangezien het al best lang geleden is dat ik had gebeld en je bent er nog niet." hoor ik door mijn telefoon.

"Ik zit op school terrein, als ik terug moet komen kan het hoor."

"Oh, nou nee joh, maar we moeten eigenlijk nog boodschappen doen, maar dat kan ook morgen als je wilt." zegt Jasmijn.

"Waar ben je nu?" vraag ik.

"Ik ben in onze kamer, dus kom je of..?

"Jep, ben er over tien minuten, zie je dan." ik hang de telefoon op en ga terug zitten op het bankje.

"Ik moet boodschappen doen met Jasmijn, dus ik ga. Mag ik eigenlijk vragen hoe je heet?" zeg ik als ik mijn mobiel in mijn broekzak stop. "Carter. Bran, Carter Bran." zegt hij en ik sta op. "Leuke naam" zeg ik met een knipoog als ik me omdraai en wegloop.

"Mijn achternaam is Robben!" roep ik nog zonder om te kijken. Ik hoor hem nog zachtjes lachen en versnel daarna mijn pas en ren de trappen op naar mijn kamer op de tweede verdieping.

Ik storm door de deur van mijn kamer en zie Jasmijn op haar laptop zitten. "Kom van je luie kont af, we gaan shoppen! In de supermarkt!" zeg ik lachend als ik naar haar geschrokken gezicht kijk. "Gaan we lopen?" vraagt ze als ze van haar bed afrolt alsof ze niet kan bewegen.

"Ik zat te denken aan longboarden, maar ik heb mijne nog niet uitgepakt, we hebben toch geen haast eigenlijk denk ik, dus dat kunnen we doen?" zeg ik lopend naar mijn tassen en koffers in de bijkamer.

"Goed idee! Mijne staat hier." ze steekt haar hand omhoog en grijpt naar haar board dat naast haar staat terwijl ze nogsteeds op de grond ligt. Het board wiebelt een beetje en valt boven op haar hoofd, ik ga helemaal stuk en val bijna op de grond van het lachen. "Oh my fucki-" hoor ik vanuit de woonkamer komen, en ik loop naar de kamer met mijn eigen board onder mijn arm en doe de deur open.

"Stel je niet aan en kom mee." zeg ik nogsteeds half-lachend. Jasmijn gaat kreunend recht op zitten en steekt haar handen omhoog voor mij om haar omhoog te trekken. Ik rol met mijn ogen en gooi mijn longboard op haar bed voordat ik haar handen vastpak en haar omhoog trek. "En nu gaan we." zeg ik vastberaden en sluit de deur achter ons als we de deur uit lopen.

"Hee, weet je trouwens hoe die zoon van Olivia heet?"

"Nee. Hoezo?"

~-~

Iloveyouuu sorry dat het zo super kort is ik schaam me. Volgende wordt langer I promise, maar ik moest deze snel schrijven anders was ik heel laat en ik heb zo veel schoolwerk en al die dingen dus.. Ps ik ben door naar de regiofinale van turnen, dat wou ik gewoon even zeggen XD byee

Posing PrincessWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu