Posing Princess

Hoofdstuk 14

Ik zwaai de deur open en gooi mijn tas in de rechtse hoek van de kamer.

"Nou, vertel je belangrijke geheim dat blijkbaar zo geheim is dat je het dagen van me moet verschuilen." zeg ik terwijl ik de koelkast open doe en door mijn hurken ga om er een flesje Coca-Cola uit te pakken.

Jasmijn legt het boek neer dat ze aan het lezen was voordat ik binnen kwam en kijkt me moedeloos aan. "Nova, als het niet erg was had ik het al lang gezegd en dat weet je. Tenminste, ik denk dat je het erg vindt." zegt ze met een stem die langzaam zachter wordt.

"Oh." is het enige wat ik zeg als ik naast haar op haar bed ga zitten.

"Is het echt zo erg?" vraag ik. En haar ogen beginnen te tranen en ze haalt haar schouders op. Dit is nu al erger dan ik dacht. Ik sla een arm om haar heen.

"Kom op Jas, ik vind het niet erg. Het is oké. Echt waar." zeg ik.

Ze schudt haar hoofd en wrijft met bijden handen over haar gezicht voordat ze een diepe zucht neemt.

"Maar weet je wat het is, Nova?"

"Nee.."

"Ook al vindt jij het niet erg, ik vindt het heel erg. We zijn gewoon al vriendinnen vanaf het begin en-"

"Jasmijn zeg het gewoon!"

"Viva heeft Kylie en mij een paar dagen geleden gescout via internet en ze zeiden dat er geen kans is dat we hier naar school kunnen blijven gaan en een contract hebben voor een bedrijf dat in Barcelona zit. Dus ze boden ons aan om vlakbij het gebouw te gaan wonen en veel workshops en trainingen te krijgen in Spanje om geschikt te worden. Als er een andere oplossing was zou ik die sowieso nemen, maar die is er niet en ik weet niet of het jou uitmaakt, maar ik ga dus verhuizen...naar Spanje." zegt ze, sneller dan ik haar ooit heb horen praten. Bijna onverstaanbaar, maar ik heb ieder woord dat ze zei verstaan.

"Is dit serieus?" vraag ik onzeker, met een heel klein beetje hoop dat dit een grap was.

"Mhm." antwoord ze en ze kijkt me voorzichtig aan. Ik hou mijn handen voor mijn ogen en zucht diep. Ik weet dat Jasmijn niets weet om te zeggen, ik ook niet. Dus hier zitten we, zonder iets te zeggen voor een paar minuten.

"Maar de vakantie is net voorbij." zeg ik opeens en ze knikt.

"Weet ik."

"Dus ik moet een heel jaar overleven zonder kamergenoot? En beste vriendin?" zeg ik hopeloos, denkend over hoe heel het jaar verder zou moeten.

"J-ja, ik..uh..ik denk het." antwoord ze.

Ik snap dat het een grote kans is, maar ik zit nu wel zonder mijn beste vriendin voor de rest van het jaar. De rest van mijn school-leven? Dit gaat echt heel anders worden.

Ik stap van het bed af en pak mijn toilettas. "Ik ga even douchen oké? Ik ben zo terug." meld ik en trek de deur achter me dicht. Als de deur dicht is glijd ik naar beneden met mijn rug tegen de deur. Ik doe mijn handen voor mijn ogen en blijf daar een paar minuten zitten totdat het toch echt tijd is om een douche te nemen.

Als ik bij de doucheruimte aan kom, zie ik dat alle hokjes bezet zijn, dus ik ga op een van de plastieken stoelen zitten die daar staan. Ik hoor klikkende doucheslippers dichterbij de ruimte komen en ik kijk naar rechts om te zien wie het zijn. Ik zie twee blonde meisjes binnenkomen die me niet eens een seconde aankijken; Yara en haar 'aanhanger' Annika. Wat een genoegen dat ik hen zo vaak op een dag mag tegenkomen. Vooral nu, na de geweldige bekendmaking van Jasmijn.

Ik hoor ze onderling wat praten, en laat ik daar nou net van verstaan hebben dat het uit is tussen Luke en Yara. Soms is het goed als mensen je totaal negeren.

"Alsof ik hem nodig heb, ik vond hem toch nooit zo leuk. Daarnaast, hij is toch weer terug op school. Wat is er nu nog goed aan hem? Hij is niet meer het coole buitenschoolse vriendje dat hij vorig jaar was." hoor ik Yara zeggen. Ik wist het! Luke is weer op school!

Geweldig, dat gaat het alleen zijn zeker makkelijker maken.

"Ja, dat is waar. Heb je al een nieuw iemand op het oog Yaar?" vraagt Annika. Iew, steel mij en Jasmijn's afkortingen niet.

"Hmm, ik heb nog geen jongen gezien die mij bevalt." zegt ze. Ja, en dan nog hopen dat jij hem bevalt.

"Hallo, zijn jullie bijna klaar, ik zit hier al tien minuten ofzo!" roept ze opeens. Ik schrik me dood.

Ongeveer een uur later, als ik klaar ben met douchen en mijn grijze joggingbroek met een wit shirt aan heb, stap ik de douche uit. Mijn haar is nog half nat na het föhnen.

Ik loop de bekende trap naar onze verdieping op terwijl ik nog even mijn handdoek door mijn vochtige haar haal. "Hey, Nova." hoor ik achter me, het is Carter! Hij is waarschijnlijk hier voor zijn moeder.

"Hey." antwoord ik en leg mijn handdoek snel op de grond. "Sorry, mijn haar ziet er niet op z'n best uit als ik net uit de douche kom." zeg ik met een glimlach. Hij lacht, "Wat maakt mij dat nou weer uit, het zit gewoon goed. Ik verwacht echt niet dat je hier rondloopt in je perfecte uitgaanskleren dag in dag uit." zegt hij met een knipoog.

Als alle jongens dat nou eens bergrepen.

Nou ja, gelukkig heeft hij zelf ook niet al te nette kleding aan

"Gelukkig."

"Waarom ben je hier? Het is...half 7." vraag ik. Wow het is al laat, zeg.

"Mijn moeder was haar laptop vergeten en aangezien we toch een straat verderop wonen, was ik zo aardig om hem even op te halen." zegt hij.

"Zo zo, wat een gentleman."

"Oke, misschien heb ik het niet aangeboden, maar na een half uur zeuren heb ik het toch gedaan." zegt hij en houdt de dunne MacBook trots omhoog. Ik lach.

"Tja, het gaat om het principe."

"Ja toch!" zegt hij en hij kijkt op zijn horloge. "Als je niks te doen hebt, kunnen we nog op de Xbox in haar kamer?" biedt hij aan. Wow oke?

"Jouw moeder heeft een Xbox in haar kamer?" vraag ik geïnteresseerd.

"Ja, hij is van mij, kan ik in ieder geval iets doen als ik hier ben...en waarschijnlijk speelt ze er zelf ook nu en dan op als ze vrij is. Ze is best een videogame freak." vertelt hij.

"Dat is geniaal." zeg ik als ik mijn handdoek op pak en achter hem aan loop naar zijn moeders kantoor...kamer..?