Posing Princess

Hoofdstuk 9

Nova's POV

Ik weet niet waarom ik er verbaasd over ben om eerlijk te zijn, maar hier staat hij weer, in de klas, in mijn klas, de persoon die ik en Jasmijn twee jaar geleden zijn begonnen te haten vraagt nu of Jasmijn 'even naar de gang komt om te praten' terwijl hij mij met zijn vuile arrogante Luke-blik aankijkt. Ik ben zo boos, je gaat toch niet menen dat Jasmijn serieus met hem mee gaat hé? Ik kijk haar aan en ze kijkt mij met een angstige blik aan, maar ik reageer er niet op.

Opeens zie ik Jasmijn Luke's arm beetpakken en hem uit de deur trekken, ik wil er achteraan lopen, maar de juf houdt me tegen. "Nova, ga terug staan, wat doe je?" zegt ze verbaast. Ik loop stampvoetend terug en ga met een chagerijnige blik op mijn door de juf aangewezen plek staan. Ze kijkt me onbegrijpend aan, ik negeer haar vraag of alles oké is, want dat is het niet. Iedereen is stil en kijkt elkaar aan, ik sta met mijn armen over elkaar. "Gaan we nog verder of..?" zeg ik ongeduldig.

"Oh, uh...ja, ja. We gaan uhm verder, ja." zegt de juffrouw als ze haar fluelen jurk glad strijkt met haar handen en weer rechtop gaat staan.

"Pose twee!" roept ze en iedereen gaat weer verder met wat ze aan het doen zijn. Misschien heb ik me voor schut gezet op de eerste dag van het jaar, maar ik weet zeker dat iedereen het raar vind, aangezien iedereen weet dat Jasmijn en Luke aardsrivalen zijn...of waren iniedergeval.

Op het einde kwam Jasmijn nog even de les binnen met een verontschuldiging tegen de lerares dat ze een uur weg was omdat ze 'ook nog naar de directeur moest'. Ja, grappig dit. Iedereen wist dat ze loog, onder andere ik natuurlijk. Ze heeft de rest van de les nog geprobeerd tegen mij te praten, maar ik heb besloten dat ik niet tegen haar praat totdat ze vertelt wat er aan de hand is. Ik weet dat het misschien een beetje overdreven is dat ik boos ben, maar het is gewoon dat het voelt alsof ze tegen me liegt.

Als de bel gaat loop ik snel de les uit naar de kantine en neem plaats aan een tafel met de meeste mensen van ons jaar en haal mijn appel uit mijn tas, ik neem een hap terwijl ik naar het geluid om me heen luister. Er is een gedempt geluid van de muziek van de audities vanuit de andere zaal, maar vooral veel gepraat. Ik vraag me af waar Jasmijn is, ookal maakt het me niet echt uit, aangezien ik toch niet tegen haar praat. Toch hoop ik dat als ze weet dat al ze met Luke is, ik een nieuwe beste vriendin ga zoeken.

"Nova, waar is Jasmijn eigenlijk, toch geen ruzie op de eerste dag, of wel soms?" ik klinkt gelach na de vreselijke stem die behoort tot Kyra. Als ik langzaam mijn hoofd omdraai, zie ik haar daar staan met haar bitchy vriendinnen en haar 'jongensslaven' die haar overal waar ze gaat volgen.

"Nee, ik weet niet waar ze is. De wc ofzo waarschijnlijk." zeg ik droog. Ze kijkt me raar aan. "Trouwens, ik ben jou sowieso geen verklaring schuldig." zeg ik als ik opsta en weg loop van die gehypnotiseerde aandacht zoekers, op naar het volgende lokaal

Ik doe de deur naar onze kamer open in de stiekeme hoop dat Jasmijn daar zit. Ze was eerder uit dan mij, dus ik verwacht van wel. Niet dus. Ik pak een van de boeken die ik had meegenomen en besluit te lezen tot 5 uur. Het is nu...half 4, ik heb dus nog genoeg tijd. Ik doe het boek open en ga op mijn bed zitten. Na en half uur heb ik er eigenlijk geen zin meer in, ik begin me toch wel af te vragen waar Jasmijn is. Ik besluit haar een berichtje te sturen op mijn mobiel. Vallen sms'jes ook onder praten? Nah.

Jasmijn waar ben je? Ik heb je niet meer gezien na het 5e uur, please antwoord.x

Misschien negeert ze me, misschien niet. Ik merk het vanzelf wel. Ik gooi mijn mobiel op bed en besluit makkelijke kleren aan te doen om even een rondje te lopen rond te stad. Als je toch in Milaan bent, moet je er van genieten toch?

Als ik mijn joggingbroek en witte shirt met 'Vogue' erop aan heb, loop ik de deur uit en ga naar buiten. Het is nogsteeds warm nu de zon langzaam onder gaat en de straten minder druk beginnen te worden. Ik doe mijn oordopjes in mijn mobiel en zet mijn playlist aan. Als eerste hoor ik het liedje dat ik elke dag op repeat luister en nooit beu word, Iris heet het. Ik weet niet waarom, maar ik vind hem helemaal geweldig. De muziek klinkt zachtjes door de oortjes terwijl ik met mijn handen in mijn zakken langs de winkelstraten loop.

Ik kijk op mijn mobiel of Jasmijn al een bericht heeft gestuurd. Een zachte glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik Jasmijn's naam zie staan op mijn vergrendelscherm.

Ik ga op een houten bankje dat op de stoep staat zitten en ontgrendel mijn telefoon.

Oh ik was gewoon op school, niks bijzonders. Waar ben jij? Als je me zoekt als je terug komt ben ik in de douche xx

Ik ben blij dat ze een antwoord heeft gegeven, ookal heb ik haar heel de dag genegeerd. Het voelde om eerlijk te zijn als minimaal een week. Ik stuur snel een berichtje dat ik zo terug ben en zet mijn wandeling door Milaan voort.