ATEŞE TUTULMAK(ASKIDA)

Hastane!

"Biliyorum" denildikten sonra Burak o kızın Kader olup olmadığına emin olmak için eve gitmişti ve akbile bakıp o olduğuna karar vermişti. Kader ise Çisem'in yanına gitti. Aslında direk hastaneden alıcaktım ama Çisem ile Kader'in neden Burak'ın atladığı yerde olduklarını anlatmak için bu bölümü iki kısma ayıracağım. Bu bölümden sonra ise böyle karışıklıklar olmaması için daha dikkatli olacağız :)"

     "Çisem cidden Kağan ile buluşacaksanız başka bir günde gidebiliriz." dedim.

    "Hayır,Kağan zaten seni tanıyor ve sorun ediceğini hiç sanmıyorum. Hem sana da biraz değişiklik olur.Gel hadi!" ve kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı. Söylenmeye başladım ama daha sonra bunun bir işe yaramayacağını bildiğim için söylenmeyi bıraktım. Otoriter bir kızdı. Söylenmediğimi fark edince kolumu bıraktı. Biraz daha yürüdükten sonra önüme geçip durdu. Çevreme bakındım ve yanımızda bir okul olduğunu gördüm. Tabi ya burası bizim okulda.Okuldaki çocuklar kaçmak için buraya kullanıyordu. 

     "Madem buluşacaktınız neden okula geldi ki.Evde dursaydı böyle uğraşmasına gerek kalmazdı." 

     "Babasının ne kadar otoriter olduğunu unutma Kader. Okula geliyormuş gibi yapmak zorundaydı ki bu sabah okula babası bırakmış..yani okula girmek zorundaydı." dedi oflayarak ve sırtını duvara yaslayarak bağdaş kurdu. 

     "AHHH!" üzerimde koca bir ağırlık hissettim sanki üzerime bir öküz düşmüştü..

***

  "Baba!" 

Gözlerimi açtım.Her zaman gördüğüm kabuslarımdan birini görmüştüm. Gerçi uzun süredir görmüyordum ama bugün yine gördüm.Hep aynı yerde biten kabusum. Düşüncelerim sanki gidicekmiş gibi kafamı salladım. Salamamla ağrı hissetmem bir olmuştu. Yüzüme güneş vurunca güneşin geldiği yöne doğru baktım.Sanırım hastanedeydim.Bir dakika..neden hastanedeyim ben? Kafamı diğer tarafa çevirdim.Burak? Burak yanımdaki koltukta uyuya kalmıştı. Tabi ya üzerime düşen oydu kesin ve beni hastaneye getirmişti.Peki Çisem? O nerdeydi? "Offf!" diye iç çektim ve gözlerimi kapadım. Gözlerim çok ağrıyordu,her yerim çok ağrıyordu.Ben gözlerimi dinlendirirken kapının açıldığını duydum.

  "Hani beklemiyecektin?" diye tanıdık bir kız sesi geldi.Sanırım..evet bu kesinlikle Çisem'in sesi.    "Nee..Hee şey ya sen gelmeyince..bende bekliyeyim bare dedim. O kadar da vicdansız değilim!"dedi biri. Kim olduğunu görmek için gözlerimi açtığımda Burak olduğunu anladım.Başka kim olabilir ki! Burak baan dönüp meraklı gözlerle bakarken Çisem "Uyandın demek.Nasılsın bitanem." dedi. "Beni neden hastaneye getirdin?" aslında neden hastaneye geldiğimi biliyordum,Çisem Kağan'ı orda bırakıp benimle gelemezdi.Burak da doğal olarak hastaneye getirdi.Ama olsun yine de hastanelerden ne kadar nefret ettiğimi biliyor! 

   "Şey..ya biliyorum ama zorundaydım." dedineden bahsettiğimi anlamıştı,o her zaman beni anlardı. 

   "Zorundaydın?" dedim,onu zorlamak istemiyordum ama hastanelerden gerçekten nefret ediyorum! 

       "Doktorla konuştum.Uyanınca eve gidebilirsiniz dedi.Yani kızmana gerek yok hemen gidiyoruz." dedi ve kolumu omzuna attı,gözleriyle Burak'a da aynısını yap der gibi bir bakış attı.Burak yanıma gelince "Gerek yok,kalkabilirim." dedim ve kalktım da. Kendimi biraz daha zorlarsam eve kadar dayanabilirdim.Eve gider gitmez şu hastane kokusundan kendimi arındırıp hemen uyuyacaktım.