ATEŞE TUTULMAK(ASKIDA)

Merhaba! (DÜZENLENDİ)

12.04.2011

"Babam,annem ve ben piknik yapmaya gidiyorduk. Hava çok güzeldi ve ben ailemle birlikte piknik yapıcağım için çok ama çok mutluydum. Üstüme en sevdiğim uzun ve salaş olan elbisemi giyip,merdivenlerden aşağa inmeye başlamıştım. Tam o sırada annem ve babamın bağrıtılarını duymuştum. Çok sık kavga ediyorlardı ama sonra barışıyolardı.Çünkü birbirlerini gerçekten çok ama çok seviyolardı. Benim geldiğimi görünce sustular ve babam "Hadi gidelim!" deyip evden çıktı.Annemde elimi tutup"Hadi kızım." dedi ve bizde babamın arkasından çıktık.Babam çoktan arabaya binmiş ve eşyaları yerleştirmişti. Bizi bekliyordu..Arabaya bindiğimiz zaman bir süre sesizlik olmuştu ve bu sesizlik fazlasıyla uykumu getirmişti....Bir süre sonra annem ve babamın bağrıltılarını duydum ve uyandım.Babam bağırma Kader uyuyor diyordu ama annem hala devam ediyordu.Babam "Bağırma!" diye anneme dönüp bağırdığı sırada ani bir çarpma oldu. Gözlerimi açtığım zaman hastane de bulmuştum kendimi. Kalkmaya çalıştım ama yapamadım.Kendimi çok yorgun hiseddiyordum ve üzerimde büyük bir ağrı vardı. Göz ucumla üstüme bakmaya çalıştım.Kolum alçıdaydı ve boynumda bir şey hiseddiyordum,büyük olasılıkla boyunluk vardı. Odaya bakmaya çalıştım ve yan tarafımda annemin yattığını gördüm. Yüzü çizikler içindeydi.Kafası sarılıydı ve onda da boyunluk vardı.Babamı aradım gözlerimle ama bulamadım."Baba" diye seslenmeye başladığımda odaya hemşire olduğunu düşündüğüm biri gelmişti ve "İyi misin? Bir şey mi oldu?." dedi.Bense "Babam nerede?" dedim.Kadının suratı bir anda durgunlaştı ve "Başka bir odada sen dinlenmene bak."dedi ve gitti. Kendimi o kadar yorgun hiseddiyordum ki kadının dediğini yapıp dinlenecektim.Zaten gözümü kapar kapamaz uyumuştum. Rüyamda annem ve babamın kavgalarını daha sonra o çarpma anını gördüğümde ağlayarak uyanmıştım.Uyandığımda annemin ağlayan sesini duydum.Uyumadan önce yanıma gelen kadın,doktor olarak düşündüğüm bir adam ve annemin arkadaşı olan Yasemin abla annemi teseli etmeye çalışıyordu. "Noldu?" dedim ürkekçe ve hepsi bana döndü. Annem ise ağlamayı bırakmıştı ve sadece bana bakmaya başladı. "Noldu!" diye tekrarladım daha deminden daha yüksek çıkmıştı sesim. Ve işte o an hayatımın en kötü haberini almıştım.Babam ölmüştü.. İlk duyduğum zaman şoka girmiştim ve buna inanmamıştım,öldüğünü görmem gerektiğini söyleyip,herkese bağırıp duruyordum. Daha sonra cesetini gördüğümde ağlamaya başlamıştım.O günden sonra bu kaza olayında hep annemi suçlayıp duruyordum ve daha sonra odama gidip ağlıyordum. Annem ise tek bir kelime bile etmiyordu ve bu beni daha çok üzüyordu,daha çok sinirlendiriyordu. Bir süre sonra annemden iyice uzaklaşmıştım ve eve girmek hatta bu şehirde kalmak bile istemiyordum. Çünkü babam her zaman işte olurdu ve onun yüzünü çok az görürdüm bu sebepten dolayı her fırsat bulduğunda beni farklı yerlere götürürdü ama bu hiç bir zaman bana yetmezdi. Hep mızmızlanırdım bu yüzden de babam beni geri eve getirirdi. Şimdi bu şehre,bu eve baktığımda keşke öyle yapmasaydım da babamla biraz daha zaman geçirseydim diye düşünüp daha çok üzülüyordum.En iyisi burdan uzaklaşmaktı.Anneme taşınmak istediğimi söylediğimde hiç itiraz etmeden kabul etmişti ve İstanbul'a taşınmıştık.Burası çok kalabalıktı ve burda işler her zaman farklı oluyordu.Buraya alışmama ve babamın acısını biraz yatıştırmam gerekiyordu.Bir çözüm yolu ararken karşıma Yunus çıktı.Hayatı sallayan bir çocuk.Hiçbir şeyi önemsemezdi-neredeyse-. Bazı hareketleri bana babamı hatırlatıyordu ve babamla geçirmek istediğim zamanları onunla telafi etmeye çalışıyorum. Bana iyi hisettiriyor..du.Ama sonra..sonra değişmeye başladı.Bana kaba davranmaya ve beni de umursamamaya başladı.Ama ben onu bir kere sevmiştim ondan kopamazdım ve o beni umursamadıkça onun daha çok üstüne gidiyorum. "

Derin bir nefes aldım ve dışarı doğru üfledim.18.01.2011 tarihinde çıkmaya başlamıştık. Çıkmaya başladıktan iki gün sonra bana bu günlüğü vermişti. İlk zamanlar onu ne kadar çok sevdiğmden bahsedip durmuşum. Ama bu tarih.Bu tarih bir şeyleri anlamaya başladığım tarihmiş.Zaten 4 gün sonrasında ayrılmıştık ve o günden sonra hiç konuşmamıştık.Yaz tatili de araya girince ben onu iyice kaybettiğimi düşünmüştüm ama okullar açılınca tekrar çıkmaya başladık ve..oda bitti.Ama bu sefer kesin olarak bitti.. Tekrar barıştıktan sonra hiç günlük yazmadığımı fark ettim. Vay be ne kadar zamandır günlük yazmıyorum ben? Im,bugün başlasam mı acaba? Hem annemin bana almış olduğu-ilk defa beğendiğim-deftere yazabilirim. Ama..nereye koydum acaba! Defteri aramaya başladım ve dolabımın en alt kısmında diğer defterlerimin altında buldum.