Gizemli Kasaba

Geri geleceklerdir.

hepimiz korkuyorkuyorduk.serpil elinde büyük bir  taramalı silah ile kurtların arasına daldı.dur dememe kalmadan onların arasındaydı.kurtlar etrafını sarmıştı onun.korktum ve birden bende kendimi onların içinde buldum ikimizin sırtı bir birine sayanmış vaziyette onların hamle yapmasını bekliyorduk.bir kurt üstüme doğru geldi tam 11 kez ateş ettim fakat hiçbiride kurda değmemişti.serpil tek atış ile kurdu öldürdü.kurtlardan bir ölünce diğer kurtlar hızla kasabadan uzaklaştılar.o arada bay Benjamin:yine gelecekler dedi.daha çok gelecekler.bundan ötürü hepimiz tekrar silahlarla kuşandık.serpile söylediklerimin aynısını onlara söylemesini emrettim.bakın arkadaşlar eğer korkarsak kurtlar daha çok olarak tekrar gelecekler bundan ötürü korkmamamız lazım.korkuyu bırakıp bir an önce cesaretlenip hazırlıklar yapmamız lazım.serpil bunları söylerken bende korunmak için planlar yapmaya çalışıyordum.benim düşüncem her tarafa çitler ve üzerlerine  elektrik yüklü teller eklemekti.ama bencillik yamamak için önce kasabanın ileri gelenleri ile konuşup çözüm aramaya karar verdik.serpil bence senin fikrin gayet iyi dedi.hemen planı uygulamaya başladık.ben yapılacak yerleri bir kroki haline getirip kasabanın işçilerine verdim.onlarda hemen işe girişmeye başladılar.elimizden gelenin en iyisini yapmak için hızlıca çalışıyorduk.ben ormanın derinliklerine inmeksizin ağaç kesmek için yola koyuldum.benle birlikte 3 kişi daha vardı.fakat hepsi de korkudan titriyordu.bende onları cesaretlendirmek amaçlı en önde yürümeye başladım.onlarda arkamdan gelmeye başladılar.o anda işçilerden biri ilerlemeye başladı(bizden ayrıldı).onu çağırmaya başladık.ortalıkta hiç kimse görünmüyordu.biz işe giriştik,az sonra bir bağrışma koştuk önümüzde bir ceset bu bizim işçimizdi.cesedin arkasında 2 si olgun olmak üzere 4 kurt vardı.hemen kaçtık.kurtlar cesedi yemeye başladılar.herkes korku içinde koşmaya başladı.tam izimizi kaybettirdik diyecektim ki önümüze 1 kurt daha çıktı.fakat bir tuhaflık vardı.bu kurt hayır hayır bu bir kurt değildi.bu bir köpekti,uzun bacaklarıyla birini kolayca yakalayabilecek güce sahipti.önce sevinmiştik bunun bir köpek olduğuna.sonradan üzerimize doğru geldi yavaşça.bir işçiyi gözüne kestirmiş,üstüne atlamak amacıyla eğildi.herşey 5 saniyede oldu.bu büyük köpek bir işçinin üstünde ona saldırıyordu.bu arada kaçmamız gerektiğini söyledim yanımdaki işçiye dönerek.tekrar koşmaya başladık,ben korkudan arkama baka baka koşuyordum.köpek bir an kafasını kaldırdı bize doğru bakmaya başladı.hızlanmamız gerekiyordu bir an önce.aynı hızla koşuyorduk kurt tekrar işine girişti.bizde o anda kurtulmuş sayılırdık.duraksadık biraz dinlendik.yanımda sadece bir işçi kalmıştı ve ikimizde korkuyorduk.ne yapacağımızı bilmeden yürümeye başladık.ormanın derinliklerine doğru gidiyorduk.yanımdaki işçi durdu ve biz bu yönden gitmemeliyiz burası farklı bir yere gidiyor beni takip dercesine işaretler yapıyordu.bende buranın yerlisi benden daha iyi bilir yolu fikrine uyarak onu takip ettim.12-15 dakikalık yol yürüdükten sonra küçük bir mağarayı anımsatan bir karanlık delik gördük.orya doğru ilerlemeye karar verdikten sonra birden bir köpek delikten çıktı.onu izlemeye başladık.sanki kokumuzu duyarcasına bizim tarafa bakıyordu.biz dalların arasında görünmüyorduk.fakat içimizde bir korku bize doğru gelirse ne olacak?yanımdaki işçi korkudan koşmaya başladı.o anda köpekte kovalamaya başladı onu köpek hırıltılar çıkararak koşuyordu.ben de koştum köpeğin ardından ama seslerden dolayı tam 5 köpek bana doğru koşmaya başladı.tam sıra bende artık  sende öldün diyordum ki kendi kendime bir silah sesi köpekleri yanımdan uzaklaştırdı.arkama baktım ve serpilin elinde bir tüfek bana bakıyordu.hey senin ne işin var dedim alçak bir sesle.siz dönmeyince merak ettim.diğer arkadaşlar neredeler? Onlar… ağzımdan söyleyebilecek laf çıkaramıyordum.sanırım onlar onlar öldü. ne? diye bağırdı serpil bende sessiz ol! Dedim.ne diyorsun onlar ödlümü? yani. Yere bakıyordum çaresizce. içimi çeker eğer sen olmasaydın ben de ölmüştüm dedi.ah hayır dedi.bana doğru koştu hayır bu olmayacak deyip sarılmaya başladı.bende bizim bir an önce buradan gitmemiz gerek dedim.kasabaya dönünce ben kendi odama gittim.diğer işçilerde ben uyurken bütün her şeyi yapmış sadece elektrik denemesi için hazırlık yapıyorlardı.birden bire içimden bir his onların bize doğru geldiğini bildirdi.hemen uyanıp hazırlıkları hızlandırmak için onlara katıldım.denem başarılıydı ve artık kısmen de olsa kasaba güvende idi. Çok geçmeden kurtlar geldi ve tam kasabaya yaklaşırken tellere değip bazılarını elektrik çarpmıştı.diğerleri de oradan hemen uzaklaştı.tam seviniyorduk ki bu sefer köpekler geldi.kasabalılar köpekleri daha önce buralarda görmemişlerdi.o an içlerindeki kurku 2 misli olmuştu.bu arada kurtların tellere çarpması sonucu bazı teller kopmuştu.ben bunları fark edince kopan tellere doğru yürümeye başladım.kopan yerler biraz kasabanın arka tarafındaydı.gittiğimi gören bir köpek bana doğru geliyordu.tam telleri tamir ediyorken köpekler kasabaya saldırmaya başladılar.o anda bazı köpeklerde tellere çarptı.aynı anda  bende tellere çarptım ve  kendimi tellerin arasında buldum.bayılmıştım,çok acı çekmiştim.uyandığımda baş ucumda serpil olmak üzere yatağın etrafında 3 kişi daha vardı.bunlardan biri doktordu.diğerleri de hemşire sayılırdı.çok şanslısın delikanlı dedi.bende onları artık hemen hemen anlıyordum.sadece bir takım bilmediğim sözcükler vardı.yine de anlaşabiliyordum onlarla.artık yağmur yağmış, köpekler ve kurtlar gitmiş, teller düzelmiş,kasaba şimdilik kurtulmuştu.yaram hafiften sızlıyordu.fakat çok önemli bir şey olmadığını söyleyebilirim,çünkü;tellere çarptıktan sonra bir hamle yapıp kendimi tellerden kurtarabilmiştim.birkaç gün sonra ancak normal hale gelmiştim.artık kasaba birazda olsa beladan uzak kalabilmişti.geceleri hep gittiğim bay benjaminin evinde serpilde vardı.bir konu yeni başlamışçasına beni meraklandırmıştı.yıllar önce henüz bay Benjamin 20 yaşlarında iken yine böyle bir saldırı olmuş.bay Benjamin konuşmasına şöyle devam ediyordu’’kurtları yendikten sonra kurtulduk.fakat bu kurtuluş daha büyük bir belanın habercisiydi.birkaç gün sonra kurtlar köpeklerle bir olup kasabaya hep birden  saldırmaya başladılar.bir an kendimi kurtların arasında buldum.tam öleceğimi sezmişken babam Henry silahını kurtlara doğru tuttu ve kurşun (kolundaki izi göstererek) bu lekenin üstümde kalmasına neden oldu.o sesten kurtlar hepten kaçmaya başladılar.artık kesinlikle kurtulmuştuk düşüncesiyle herkes eskisi gibi yaşamaya başladı.herkes rahat bir nefes aldı.fakat babam Henry hala tetikteydi.çünkü onların asla vazgeçmeyeceğini biliyordu.bir ay geçti tam bir ay babam henüz vazgeçmemiş ama ümitsizlik içine kapılmıştı.düşüncesinin yanlış olmasına inanamıyordu.sesler gelmeye başladı kurt ve köpek sesleri o kadar çoktu ki sesler bunlar en azından 20-25 tane vardı.kasaba ehli korku içinde birbirlerine bakıyordu.herkes eline silahlarını aldı.kurtlar kasabaya saldırdı.artık silah seslerinden korkmuyorlardı.rastgele sıkılan silahlar bazı insanların ölmesine neden oldu.bazıları önceden benim dedelerimden babam’a kalmış birsığınak vardı.yerin altındaydı bu sığınak.bay benjaminin sözünü keserek’peki bu sığınak şuan nerede?’ dedim.bana her taraf normale döndükten,kurtlar ve köpekler evlerine gittikten sonra sığınaktan çıkacakken babamın elinden kayıp sığınağın yerini unuttuğunu söyledi.geç oldu sanırım değil mi çocuklar?evet sanırım öyle oldu bay Benjamin öyleyse uyku zamanı.tam evlerimize giderken ben serpile ‘bence bay benjamin bizden sığınağın yerini saklıyor bize yalan söyledi.eğer sığınağın yerini unutsaydı bu olmuş olaylarıda unuturdu değil mi? serpil ‘’onun bildiği bir şey var ki bizden saklıyor.o gayet düşünceli bir şekilde hareket eder.emin ol ki bu bizim için daha iyi olduğu için bay Benjamin bizden saklıyor.’’dedi.uyumaya gittik ama benim aklım hala sığınakta.