Don't touch me/hyunmin

3 kere

"Tam da tahmin ettiğin gibi  ölmeye çalıştım denedim defalarca her seferinde chan hyung buldu beni."

"NEE?!"

"Hem de 3 kere."

"Ne yaşamış olursan ol nasıl kendine zarar vermeyi düşünebilirsin ve ya denersin hem de 3 kere sen ciddi olamazsın."

"Özür dilerim ama o zamanlar iyi değildim şimdi olduğum kadar."

"Anlat!"dedim bir anlık sinirimle ne yani nasıl kendine zarar vermeyi düşündü ki ve denedi.

"Lise ilk sınıftaydık buraya ilk geldiğimiz zaman ben ve jisung chan hyungla daha tanışmamıştık okulun ilk günü ben yürürken ona çarpmıştım ve korkarak yere düşmüştüm sonra ona çarptığım için beni yakamdan tutup kalırdı ve ben korktuğum için gözlerimi kapatıp yakamı kurtarmak için çabalıyordum nefes alamıyordum resmen o an jisung yanımıza gelerek elini indirmesi için rica etmişti o da beni bırakıp ismimi sınıfımı felan sordu ama ben titriyordum sadece jisung benim yerime cevaplıyordu onu."

Biraz durdu ve devam etti.

"İşte ben o zamanlar kötü dönemlerimdeydim orta okulda felan dalga geçiyorlardı dokunmaya çalışanlar oluyordu hep jisung yanımda olmuştu ama ben gerçekten çok kötüydüm sürekli yetimhaneden kaçmaya çalışıyordum ve bir gün başardım da o gün olanlar oldu yolda yürürken çok fazla insanla çarpıştım saat sabaha karşı 5 gibiydi neden o saatte o kadar çok insan vardı anlam veremiyorum hâlâ kaçtım gidebildiğim yere kadar koştum ve bir köprünün başında soluklanmak için durdum demirlere tutunarak sakinleşmeye çalıştım ağlıyordum sadece ağlıyordum sonra hayattan bıktığımı fark ettim gerçekten bıkmışım tam ayağımı korkuluklardan yukarıya doğru atmıştım ki belimde hissettiğim ellerle yere düştüm korkuyla bağırdım ve ayağa kalktım chan hyung yerde kıvranıyordu ona dokunmadan eğildim ve iyi olup olmadığını sordum karnının üzerine düştüğüm için canının acıdığını söyledi ben ne yapacağımı bilemediğim için sadece durdum ve ağladım bir süre sonra ağrısı kesildi nedenini anlamadığım bir şekilde bana dokunduğu için o kadar da çok korkmamıştım ama yine de telaşlanmıştım bir süre yerde yattı ve bana aynen şöyle söyledi 'yardım için teşekkürler kim seungmin'."

Seungmin anlatırken hem ağlayıp hem gülüyordu ve ben cidden anlam veremiyordum.

"İşte ondan o gün etkilendim."

Etkilendin mi ne.

"Beni kurtardı eğer o olmasaydı sanırım ölmüştüm şu an olmazdım ve sonrasında o saatte ne işi olduğunu sorunca insomniası olduğunu öğrendim ve sabahları koşuya çıktığını söyledi bir süre oturup sohbet ettik ona kendimden bahsettim seninkiyle benzer oldu sanırım biraz."

Gülüyordu gülmesi mutlu ediyordu ama içimde bir his beni çok geriyordu.

"Sonra işte bir kaç kere daha denedim kaçtım ve kendimi bir sokak arasında yere atıp ölmeyi bekledim ve şaşıracaksın tüm gece içtim bize yardım eden biri var bu okula da o adam sayesinde geliyoruz zaten bize her ay belirli bir miktar harçlık veriyor hesaplarımıza yatırıyor otomatik olarak ve ben o paralara hiç dokunmadım o güne kadar sanki beni bekliyormuş gibi tüm gün içtim ve kendimi bir sokak arasına atıp ölmeyi bekledim ilaçlarım vardı ve hepsini tek seferde içtim tabiki yine şaşırmama neden olacak bir şekilde chan hyung onun evinin önüne atmışım kendimi beni hastaneye kaldırdılar vs işte midem yıkandı sonra aynı şey tekrar oldu içip içip ölmeyi bekledim ve tekrardan chan hyung kurtardı ondan hoşlanmaya başladım 3 yıldır da hoşlanıyorum ama bana her zaman bir abi gibi sahip çıkıyor evet hyunjin sana her şeyimi anlattım hatta çok az kişinin bildiği intihara teşebbüslerimi de ee ne düşünüyorsun ezik ve hastalıklı hayatım hakkında."