Gerçek Ailem

3. Market

Herzaman geldiğimiz yere gelmiştik. Burası kalabalık olmayan bi parktı. Buraya hep Alperle gelirdik. Hem evlerimize yakındı yani eski evime. Çekirdek kola yapardık. Alper beni görünce hemen sarıldı.

"Hoşgeldin güzelim." Dedi.
"Öhm öhm." Diye yalandan öldürdü yağız. Göz devirip çimenlere oturdum. Bir yanıma Alper oturdu bir yanıma yağız.

"Ee Ada tanışırsana bizi." Dedi Alper kıskançlıkla. Bende bu hâline güldüm.
"Yağız ikizim." Dedi. Sonra devam ettim.
"Alper bu hayattaki tek kişim." Dedim Alpere bakarak.

"Öhm öhm bende burdayım." Onu takmadan çekirdekin paketini açtım. Kolayı'da pet bardakları koydum. Hepsine verdim.

"Teşekkür ederim." Dedi yağız.
"Teşekkür ederim güzelim." Dedi Alper. Yağız sinirle Alpere döndü. Bir saat boyunca sohpet ettik. Yağızın telefonu çaldı.

"Abim arıyor." Dedi ve telefonu açıp höporlere verdi. Bartu aramıştı.

"Nerdesiniz yağız." Dedi tok bir sesle.
"Oturuyoruz abi parktayız." Dedi yağız.
"Arabayla gitmemişmisiniz neyle gittiniz." Dedi. Başımı alperin omzuna koydum.
"Adanın motoruyla geldik." Dedi yağız.
"Ne yağız sen nasıl böyle birşeye izin verirsin." Yağız telefonu hoparlörünü kapattı ve yanimizdan kalktı.

Yağız Soydandan;

"Ne yağız sen nasıl böyle birşeye izin verirsin." Dedi abim.
"Abi bana sormadı başına buyruk haraket ediyor." Dedim.
"Eve gelin konuşacağız bu konuları ben sizi almaya geliyorum." Dedi abim.
"Tamam abi bekliyoruz." Dedim. Kapattı. Adaların yanına gittim.

"Abim bizi almaya geliyormuş." Dedim.
"Ne neden." Dedi ada.
"Bilmiyorum motor sürmene kızdı galiba eve gidince konuşacakmışız." Dedim.
"Neyi konuşacağız." Dedi.
"Motor sürmen hoşuna gitmedi hoşuna gitmeyen şeyler olunca sinirlenir." Dedim.
"Saçmalık ona göre hayatımı yaşayacak değilim." Dedi.
"Ada hayatta motoru bırakmaz beni bile dinlemiyor." Dedi sırıtarak. Sonra yanağını öptü. Adada onun beline sarıldı. Gözlerimi başka tarafa çevirdim. Gözlerim dolmuştu. Hayatımı her zaman yarım yaşamıştım. Ben onun yanında hiç olamadım. İlk adımlarını benimle beraber yaşayamadı. İlk ben doğdum diye hava atamadım. Hiç beraber uyuyamadık. Okula hiç beraber gidemedik. Hiç beraber ders çalışamadık. Arabanın korna sesiyle kendimi topladım. Alper önden gitmişti. Ada kolumu tuttu.

"İyi misin." Dedi şaşırmıştım. Böyle birşey demesine. Heycanla cevap verdim.
"İyiyim." Dedim hafif bi tebessüm etti ve yürümeye başladık. Bartu abimin yanına geldik.

"Gidiyoruz." Dedi bartu abim.
"Siz gidin ben motorla gelicem." Dedi ada. Tam yürüycekken bartu abim kolundan tuttu.
"Ada bizimle geliyorsun bu konuyu evde konuşacağız." Dedi barut abim sert bir sesle. Ada sinirle barut abime baktı. Sonra anahtarı Alpere attı ve göz kırptı. Alperde kafasını salladı ve adanın motoruna binip gitti. Ada sinirle arka koltuğa oturdu. Kulaklığını taktı. Bizde bindik. Sessiz bir yolculuktan sonra eve gelmiştik.

Ada Soydandan;

Eve gelmiştik. Tam eve girecekken asya hanım bana sarıldı. Ağlıyordu. Saçlarımı okşuyordu. Bu bu çok garipti. Ama çok güzeldi. Bi süre sonra bende ellerimi kadının beline doladım. Sonra asya hanım çekildi. Hakan bey gelip sarıldı. Baba sıcaklığı. Güven veriyordu. Bi süre sonra oda çekildi. Sonra hep birlikte içeri girdik. Tam odama çıkacakken bartunun sesini duydum.

"Içeri gel konuşacağız." Dedi. Göz devirip oturma odasına geçtim. İkili koltuklardan birine oturdum. Yanıma doruk oturdu.

"Motor sürmeni istemiyoruz." Dedi hakan bey.
"Motor surmeyi bırakmam." Dedim. Hızı seviyordum.
"Bak kızım biz motor kurbanına yiyenimi kaybettim seninde aynı şekilde olmanı istemiyorum." Dedi.
"Herkez aynı şekilde kullanmıyor ayrıca motoru bana çok sevdiğim biri aldı. Bırakamam." Dedim. Bartu boynunu kıtlattı.