Happy Birthday

Chapter 5

Ms. Risse POV

Hala kailan pa ako nagkaroon ng POV? Anyways andito lang ako sa bahay at nag aasikaso ng mga gagawin para sa darating na quiz bukas. Dumating na ang kuya ko galing sa trabaho. Yes tama ang nabasa nyo may Kuya ako na si Ron, isa syang tricycle driver. Lahat ng kinikita ng kuya ko ay binibigay nya sa akin at baka kug saan saan nanaman nya dahil yung mga pera na kinita nya imbis na ipang gastos sa bahay. Nakita ko si Kuya Ron na may hawak na itim na wallet. San kaya nanaman yan napulot eh nung isang araw may napulot pa syang cellphone buti nalang naibalik ko dahil may address na kasama.

Kuya Ron: *ngiti nya habang may hawak na wallet* Hi sa napakaganda kong Ate.

Ms. Risse: Oh ang aga mo naman yata umuwi? Oh bat ka may hawak na wallet eh hindi ka naman nagdadala nyan.

Kuya Ron: Nakuha ko lang kasi ito pagdating ko dito sa bahay at ngayon ko lang napansin na may wallet na naiwan *sabat abot sa kanyang Ate*

Ms. Risse: *tinignan ang laman ng wallet* Andami pera nito siguro maraming pinamili ito. Nakilala mo ba kung kanino ito?

Kuya Ron: Hindi Ate eh pero may address na nakasangat sa wallet at picture pero naubusan ako ng gasolina kaya hindi ko na napuntahan yan.

Ms. Risse: *tinignan ang litrato* Sandali kilala ko to ah. *napaisip* Isa sa mga esudyante ko ito. Si Jonathan yung nasa litrato. Pero bakit andami nyang dalang pera?

Kuya Ron: Kanina nung sumakay sya, andami nyang dalang pagkain. May andoks, ice cream at cake.

Ms. Risse: At talagang nalamanmo talaga yun ah. Ikaw talaga kuya pagdating sa pagkain alam mo.

Kuya Ron: Nangangamoy kasi yung mga dala nya kaya alam ko.

Ms. Risse: Tsk kasi pagdating sa pagkain kabisado mo pati amoy alam mo. Anyway, kailangan natin isauli ito at baka hinahanap na ni Jonathan ito.

Kuya Ron: Oh sige Ate sasalinan ko muna yung tricycle ko ng gasoline at sasamahan kita kasi tanda ko pa kung saan sya bumaba.

Ms.Risse: Oh sige at mabibihis na muna ako.

Pagkabihis ko na panlabas ay agad na ako sumakay ng tricycle at pinaandar na ni Kuya Ron papunta sa bahay ni Jonathan. Pagdating ko ay nagtanong muna ako sa tindahan kung saan nakatira si Jonathan.

Ms. Risse: Tao po.

Manang: Ano bibilhin mo iha?

Ms. Risse: Magtatanong lang po sana ako kung saan po nakatira si Jonathan?

Manang: Ano po ang sadya mo sa kanya?

Ms. Risse: Ako po ang guro nya. Naparito po ako dahil napulot ng kapatid ko ang wallet ni Jonathan kaya isasauli po namin sa kanya at baka hinahanap na po nya ito.

Manang: Ah ganun ho ba. Talagang mababa na yata ang bulsa nya dapat pala eh pinatahi ko nalang yung bulsa nya para hindi agad mahulog *habang pinupunas ang salamin*. Ako nga po pala ang pansamantala at at tinuturing na pamilya ni Jonathan.

Ms. Risse: Pansamantala? Ano po ang ibig mong sabihin?

Manang: Matagal na pong nasa ibang bansa ang magulang ni Jonathan kung kaya't sa akin muna sya inihabilin at alagaan habang sila'y wala ang kanyang magulan sa kanyang tabi.

Ms. Risse: Gaano na po katagal na hindi nakasama ang kanyang magulang?

Manang: Nasa 5 taon na rin ang nakakaraan nang hindi nya nakakasama ang mga magulang nya kung kaya't yung mga kaibigan nya at ang mga kapitbahay ang kasama nya kahit hindi nya kasama ang kanyang magulang ay tinuturing syang parang tunay na pamilya.