Aşkın Büyüsü

Bölüm -15-

Bölüm ithafı:

@Daamlaaa ♥♥

2 Gün sonra...

3 gün geçmişti aradan Pusat hiç aramamış veya mesaj atmamıştı.Merak ediyordum.Neden hiç ondan haber alamıyordum.Ne yaptıgını bilmek istiyordum.Ve ögrenicektim de.Gizem eski işine dönmek isteyince karşı çıksamda gitmek istedigi için izin vermek zorunda kaldım.Başına bişey gelsin istemezdim.Bu sabahta erkenden işe gitmişti.Bense yatagıma uzanmış tavanı izliyordum.Düşüncelerimle boguşuyordum.Pusattan haber almak istiyodum ama nasıl yapıcaktım.Şirkete gittigimde yoktu.Demek ki pis işlerdi.Bu akşam Gizem ile her zaman ki gittigi bara gidicektim.Barın adı pislik'ti internetten adresi de almıştım ve gitmeye hazırdım.Ama gidince ne diyecektim ki.Pusat bana nerde oldugunu neden söylemiyosun mu diyecektim.Cidden ne saçmalıyordum.Onun benle ilgilendigi bile yoktu.Boşuna çabalıyordum.Ama merak işte gidip uzaktan görüp geri dönücektim.Yataktan kalkıp dolabın başına geçtim.Kırmızı gögüs dekolteli elbisemi aldım, ayakkabım ise siyah steletto giyecektim.Tam duşa girecektim ki telefonum çalmaya başladı.Ve amcamdı.

+Alo kızım nasılsın? Her seferinde bana babamı hatırlatıyordu.Onları görmeye gitmeliydim."İyiyim amcacım sen nasılsın?"istemsizce gözlerim yine dolmuştu."Bende iyiyim kızım, yarın holdinge gel bi kaç iş var onların halledilmesi gerek bide asya sana gelmek istiyo"uzunca bi konuştu amcam."Tabi amcacım yarın işten sonra alırım onu ben"asyayı seviyordum.Küçük melegim."Tamam kızım hadi kendine iyi bak görüşürüz"bende görüşürüz deyip kapattım.Göz yaşlarım şiddetle akıyordu.Babam herşeyimdi.Hayatımın aşkıydı.Ama şimdi yoktu. Saat daha erken oldugu için sim siyah giyinip eden çıktım.Arabayla degilde yürüyerek gitmeyi tercih etmiştim.Ellerimi gögsümde birleştirip yürümeye başladım.İnsanları sevmiyordum.Hayatı sevmiyordum.Hayat benden ailemi aldı.Benim yaşamamın bi anlamı var mıydı ki? Ailem yok en sevdiklerim yok.Hayat zor ailem yokken daha zor.Onlar varken kolaydı.Yoldaki çiçekçiden açelya ve papatya alıp mezarlıga geldim.Göz yaşlarımı, hıçkırıklarımı tutamıyordum.Mezarın kenarına oturdum.Bi yandan çiçekleri güzelce koyup konuşmaya başladım."Annem, babam ve abim hayatımın tek anlamı olan kişiler.Sizi çok özledim..ve...siz yoksunuz"bagırmaya başlamıştım."neden gittiniz neden? Beni küçük yaşımda tek bırakıp üçünüzde gittiniz bu yüzden sizden nefret ediyorum!! Neden neden neden!!!"topragı yumrukluyordum."Sen baba sen hiç mi düşünemedin!! Bok var gittiniz beni yalnız bıraktınız!!"sinirle ayaga kalktım.Sinirle dolanmaya başladım.Delirmiş gibiydim.Ne yapıyordum farkında degildim.Mezarın yanına yere çöküp dizlerimi kendime çektim kafamı gömüp aglamaya başladım.Hıçkırıklarım durmuyordu.Ben ne yapıyorudum? Bana ne olmuştu? Degişiyordum.Ama istemiyordum.

Mezarlıktan çıkmıştım.Üstüm başım çamur oldugundan insanların bakış açıları degişmişti.Ama bu zerre umrumda degildi.Ölü gibiydim.Ne yaptıgımın farkında bile degildim.

Sahilde oturmak iyi gelir diye kuytu köşedeki bi banka oturdum.Ben artık dayanamıyordum.Günden güne mahvaluyordum.Ne yapmalıydım bilemiyordum.Tek başıma çaresiz kalmıştım.Hala aglıyordum.Durduramıyordum kendimi.

Sahilde biraz daha oturduktan sonra evin yolunu tutmuştum.Saat baya geç olmuştu.Berbat bi gün daha bitiyordu.Yeni bi güne uyanıcaktık.Ve ben bunu istemiyordum.Eve geldigimde kapıyı açıp kendimi eve attım.Ayakkabılarımı çıkarıp merdivenlere yönelmiştim ki"Abla ne oldu sana böyle"diye cırlayan gizemle karşılaştım."Önemli bişi yok ben bi duş alıyım"dedim kısık sesimle.Mervidenleri agır agır çıkıp odama geçtim.Direk üzerimi çıkarıp eşyalarımı kirli sepetine attım.Suyu açıp içine girdim.Tekrar aglamaya başlamıştım.Tutamıyordum kendimi.

Duşun ardından üzerimi giyinip,saçlarımı kurutup aşagı indim.Gizem güzel yemekler yapmıştı.Masaya oturup yemeye başladım."Abla gözlerine ne oldu?"ye sordu gizem.Bişey mi olmuştu ki? "Ne olmuş"diye sordum."Kan çanagı gibi ikiside kötü gözüküyo"dedi.Aynaya bakmamıştım.Hem aglamaktandır.Geçerdi."Geçer birazdan"diyip yemege devam ettim.