Gözlerimi kamaştıran ışığa karşı kollarımı siper ettim. Titreyen ve üşüyen bedenim buna izin vermese de zar zor ayağa kalkmaya çalıştım.
Ve sesleri dinledim.
Kulaklarımı zonklatan sesler durmak bilmezken, Büyük bir patlamalar ardı ardına gerçekleşti.
Kollarım engellese bile bir tutam ışığın gözüme çarpması bile beni ürkütüyordu.
Ama büyük bir cesaret ile etrafı incelemek için siper ettiğim kollarımı yavaşça araladım.
Sonra gözlerimi açtım. Film sahnelerini aratan bu görüntü hiç hoş bir filme ait değildi.
Gözlerim, kanla bulanmış büyük bir meydan gördü. Korkutucu bir meydan...
Ne olmuştu burada?
Kim yıkmıştı bu şehri?
Haberim olmadan gelen gözyaşlarım korkumu temsil etmişti, bu görüntüye korkmamak elde değildi.
Görüntümün bulanıklaşması ile seslere odaklandım. patlamadan sonra etraf derin bir sessizliğine bürünmüştü.
Çevremi daha çok incelemek istedim, bu sessizlik üzerine.
Siren sesleri,polis arabaları, kahramanlar,tanımadığım birçok insan, tanımadığım birçok göz görüyordum.
Ne olduğu hakkında hala bir fikrim yoktu. Ta ki gözlerim yanımdaki cesede kayana kadar.
Yemyeşil gözleri ölmeden önce bana bakan güzel bir kadın vardı. saçları dağılmış ama güzelliğini hala koruyan bir kadın.
Tepkisiz ve sessiz bir şekilde yanına adım attım. Elimi pürüzsüz yüzünde gezdirdim. Gözlerine kenetlenmiş gözlerim başka hiçbir şey görmüyordu onun güzelliği dışında.
- "Buraya gel."
Gelen sesi dikkate almayarak, yaptıklarımı tekrar ettim.
Sesi duyabilmeme rağmen hala bir tepki göstermiyordum.
Bir kahraman olduğunu anlamıştım. Fakat ona odaklı değildim. Üstümdeki yorgunluk gitgide ağırlaşmıştı
Birinin kolları arasında olduğumu anladığımda kim olduğu artık umrumda değildi.
Yavaş yavaş gözlerim kapanırken tek yaptığım, başımı tanımadığım kahramanın göğsüne yaslamaktı
- Annemde gelseydi keşke...
_
Ani bir hareketle uyandığımda, artık bir alışkanlık haline gelen kabusuma pek fazla tepki göstermiyordum.
Kâbusların asla peşimi bırakmaması gerçeği beni her geçen gün daha da endişelendiriyor. Ama tekrar gerçek yaşama dönmek sevindirici idi.
ayaklarımı yataktan aşağı sarktım. O sırada Görüş alanıma ayna girince kendimi inceleme fırsatım oldu.
Buğulu gözlerim, dağınık saçım ile mükemmel bir kombin olmuştu.
Karnımdan gelen gurultu sesi yataktan kalkmamı haykırırken hala tavana bakıyordum
Geçmişim tramvalar ile dolu, ve ben hala aç ve yanlızım
Aslında tam olarak yanlız değildim
Evet ailemi küçük yaşta kaybettim, ama hep yanımda olan ve kan bağı taşımaksızın yanımda olmaya devam eden kötüler birliğini saymazsak.
****Zaman atlaması****
Sokakta başım eğik kulaklığım takılmış halde yürüyordum. Ellerim cebimde kimseyle göz teması kurmamaya çalışıyordum.
Lakin yanımda denilmeyecek kadar uzaktaki kadının çığlığını duyunca kafamı yerden kaldırdım,
Kulaklığımı çıkarıp çantamın ön cebine koydum. Ve merakla sesin olduğu tarafa yöneldim
Birkaç kötü banka soyuyordu. İnsanların korkunç yüzlerini incelerken onları kurtarmak istemiştim.
Etrafta kahramanlar yoktu. Belki de ben yapabilirdim?
Kötüler bankayı soymayı bitirmiş olacak ki buraya doğru koşuyorlardı. Kötülerin tam önümde duracağı anı bekledim.
Bunu yaparken korkuyordum, ama duvar gibi suratım bunu karşıya yansıtmıyordu.
Büyük gövdeli adam görüş açıma girmişti.
"ÇEKİL ÖNÜMDEN VELET!?"
Cevap vermek yerine suratına uzun bir süre bakmıştım
"SANA ÇEKİ-"
sözünü bitirmeden yerden bir portal açmıştım. O portalın içine düşerken, ben yukardan farklı bir portal açıp yere düşmesini sağladım
Kötü'nün düşmesi sonrası paralar etrafa saçılınca onları rüzgar ile bir araya topladım.
Gözümü başka bir yere çevirdiğimde Kahramanların bana baktığını gördüm.
Polisler de gelmişlerdi.
Villian yakalandıktan sonra Kahramanlar bana doğru yaklaşmaya başladılar. Onlar bana yaklaşırken ben onlara bakmayı çoktan bırakmıştım
Çünkü sadece bir yere odaklanmıştım. O da saatimdi hala zamanım olsa bile okula yetişemeyebilirdim.
okulun yoluna göz attım ve koşabildiğim kadar hızlı koşmaya başladım.
(Portal gücünü daha önce gittiği yerlerde kullanabiliyor bu yüzden portal açamaz)
-HEY! ADINI SÖYLESEYDİN BARİ! U.A'DEMİ OKUYORSUN?
Sadece seslerini duyabiliyordum. Ne dedikleri anlaşılmıyordu. Rüzgarı savurup yeni okuluma gittim
→_→ vote atın ←_←
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ILY // 侘寂 𝕯𝖆𝖇𝖎 𝖝 𝖗𝖊𝖆𝖉𝖊𝖗𖤩 ᰔ
Fantasy[𝘋𝘢𝘣𝘪 𝘹 𝘳𝘦𝘢𝘥𝘦𝘳] Bu ilk kitabım. Umarım beğenirsiniz <3 Diğer kitaplarıma da göz atmayı unutmayınn :')
