ILY // 侘寂 𝕯𝖆𝖇𝖎 𝖝 𝖗𝖊𝖆𝖉𝖊𝖗𖤩 ᰔ

0.4

Dabi'yi takip ederek uzun bir yol yürüdüm. Normalde mızmız biri değilim ama Dabi ile olunca mızmız olasım tutuyor.

- Ne zaman çeneni kapatacaksın Emi?!

- Bilmiyorum. Ama şuan kapatmayacağım kesin

- Geldik. Yürü

- Bana emir verme?!

- Sen bilirsin istersen yürüme

Bunu dedikten sonra sırıttı. Kadere boyun eğdim ve yürümeye devam ettim. Bazen sinir bozucu oluyor...birkaç dakika sonra bizi bir kapı karşıladı.

Dabi arkamda ölüm meleği gibi dikiliyordu. Sonra kolunu omzuma değecek şekilde arkadan getirdi.

Ve uzun parmakları ile kapıyı tıklattırdı. Ve kapıyı sarı gözlü bir psikopat kapıyı açtı.

- Emi-chaann!!

- Toga-chan!!

Ona baktıkça gülümsemem daha da büyüyordu. Çünkü o Toga, Toga himiko <3

O gün orda kalmıştım. Herkes ayrı bir kafadaydı

Tomura her seferinde bana ne kadar aptal olduğumu hatırlatıp duruyordu.

Dabi oralı bile değildi. Arada sırada bana bakıyor ve ben onun gözlerini yakalayınca benden gözlerini kaçırıyordu.

Toga heycanla bana brokoli çocuğu anlatıyordu. Onun yaralı halini çok sevmiş. Bana sonraki planlarını anlatıyordu.

Bir süre konuştuk, bana planlarını anlattılar. Sonrakinde de benim yardımımı istediklerini söylediler.

_______________________________________

Eve gelmiştim. Yorucu bir gün olduğu için çantamı yere atıp kendimide yatağa attım. Ve tavanı izledim. Sonra telefonumdaki bildirim ile kafamı çevirdim.

*1-A sınıf grubuna katılımcı olarak eklendiniz*

Bu aptallar benim telefon numaramı hangi cehennemden aldılar. Diye düşünündüm

Mesaj bölümüne girdim.

Denki: Telefon numaranı Aizawa sensei'den istedik ^^

Evet hatırlıyorum. Aizawa sensei'e telefon numaramı sınıf öğretmeni olduğu için vermiştim.

Hepsinin adı numarasının yanında yazıyordu. Bazılarını kaydettim

Jiro: aslında sen istedin*

Denki: Jiro bu kadar kaba olma sonuçta Emi yeni geldi

Jiro: tamam

Jiro tam kafa dengiydi. Onu sevdim

Lida: Emi-san hoşgeldin sınıfımıza!

Bir süre cevap vermedim. Hayatı sorguluyordum

Bakugo: LANET OLASI PISLIK CEVAP VERSENE!?

Bu şerefsiz neden hep söze atlıyor ki?

Mina: Bakugo biraz saygılı ol. Daha yeni geldi. Merhaba Emi-san ~~

Emi: merhaba

Bakugo: Kendini yormuyor piç

Bu çocuk fazla konuşkan..

Emi: keşke sende o güzel zekanı yormasan

Bakugo: "yarı yarı piç ile konuşmanın zararları adlı programımıza hoş geldiniz."

Mina: Bakugo! Ona böyle davranma

Bakugo: sanane pembe, istediğimi yaparım değilmi kirishima?

Emi: -mi soru eki ayrı yazılır.

Bakugo: GİT BURDAN

Emi: beni siz eklediniz zaten ;-;

Uraraka: Onun adına üzgünüm. Öfke problemleri var

Emi: Gerçekten mi? Ben tümünden problemli sanıyordum. Hadi yine iyisin katsuki :d

Kirishima: Emi Bakugoyu kızdırma lütfen, yani o çok sinirli şuan

Sonra grubu uzun bir sessizlik kapladı. Sırıtıp yazmaya başladım

Emi: pki
___________________________________

Telefonu kapatıp yatağa uzandım. Telefondan bir mesaj daha geldi

ilgilenmedim önce ama sonra merak edip telefonu geri aldım. Özelden yazılmıştı.

Shoto: bu cesaret nerden geliyor?

Emi: Bakugo'ya kafa tutmam için cesarete ihtiyacım yok

Shoto: Aslına bakarsan var

Emi: pki

Shoto: Umarım yarın sağ çıkarsın.

Emi: ben solağım

Uzun bir sessizlikten sonra yazmaya başladı

Shoto: pki :)
_____________________________________

__Yazar anlatımından__

Emi telefona bakarken yüzündeki gülümsemeye engel olamadı. 'Shoto çok soğuk biri ama mizah yapabiliyor.' diye düşündü.

Gözleri yavaş yavaş ağırlaştı. Ve kendini uykuya verdi.

__Emi anlatımı__

Gözlerimin önünde bir gölge belirmişti. Gölgenin kimden geldiğini göremiyordum. Çünkü bağlıydım ve hareket edemiyordum.

Sadece gölgenin konuşmasını duydum.

- Merhaba Emi

Bu ses... Ustam burda mı?

- Emi senin attığın her adımı görebiliyorum

- U-usta

- Emi, özgünlüğünün değerini Bilmiyorsun

Sonra uzun bir nefes verdi. Ve devam etti

- Insanlar ile iyi iletişim kurarsan ölünce güçlerini sen alırsın neden anlamıyorsun?!

Sözlerini her duyduğumda sinirden gözlerim doluyordu. Tekrar konuşmaya başladı

- Eğer böyle aptal gibi durmaya devam edersen "asla bir kahraman olamazsın"

- Ama dokunduğum kişilerin güçleri beni güçlendirmiyor! Aksine daha güçsüz oluyorum! Yoruluyorum, acı hissediyorum, gözlerim yanıyor!

( Sonraki bölümlerde anlayacaksınız)

Benim gözümden yaşlar akıyordu. Ama neden? Ben neden ağlıyorum? Bağırıyordum sesim heryerde yankı yapıyordu. Gözlerim daha da ıslak olmuştu

- Sen bu gidişle gerçek kahramanlara sadece ayak bağı olursun.

Bunu diyip gitmişti. Ama sesi gitmemişti

"Sen bu gidişle gerçek kahramanlara sadece ayak bağı olursun"