ILY // 侘寂 𝕯𝖆𝖇𝖎 𝖝 𝖗𝖊𝖆𝖉𝖊𝖗𖤩 ᰔ

1.6

O gün Bakugo ve Emi eve birlikte gitmişlerdi. Yol boyunca sessiz kalmışlardı. Bakugo bu sessizlikten nerdeyse hiç hoşlanmamıştı.

-  Emi?

Emi çekinerek cevap verdi

- ...Efendim?

- Benim evim burada. Yani, yarın görüşürüz

Bunu dedikten sonra, Emi'ye içtenlikle gülümsedi. -Ne kadar nadir görülen bir durum olsa da-

Karşılık istemişti. Ama alamamıştı.

Emi, tek kelime bile etmeden yoluna devam etti.

Onun böyle bir şeyi bilmesi hiç iyi değildi. Ne yapacağından hala emin değildi.

"Dabinin yanına mı gitmeli miyim?" diye düşündü bir süre. Ardından ise vazgeçti.

Onu böyle saçma şeylerle yormak istemiyordu. Bu yüzden yorgun bedenini portal yardımı ile evine sürükledi.
_________________________________________

Evine geldiğinde kendini direk yatağa atmıştı. Üstündeki yorgunluk bilincinin yavaş yavaş kapanmasına neden oluyordu

Ama telefonundan gelen bildirim sesi ile biraz daha uyanık kalmaya çabaladı.

* Sevgilim kişisinden mesaj*

şuan tek konuşabileceğim kişi Dabiydi. Mesaj bölümüne girdi. Dabinin mesajını okudu

- Nasılmış benim bebeğim?

Sıcak bir gülümseme Eminin yüzünü kaplarken, parmaklarını harflerle buluşturdu.

+ İyiyim, sen

- ...

Dabi ekrana bir süre baka kaldı.

-  Ben senin askerlikten arkadaşın değilim Emi, ne bu resmilik :D

Emi gülümsemişti.

+ Bugün yorgunum... biraz

Uzun bir süre sonra yazmıştı 'sevgilisi'

- Ok

Emi şaşkınlıkla telefona bakarken sinirleri gerilmişti

"Bu neydi şimdi?" diye içinden geçirdi Emi.

+ Bu 'seni umursamıyorum' deme şeklin mi Dabi?

- Hı hı

Eminin yüzündeki gülümseme gitmişti. Dabinin bu ani duygu değişimlerini bir türlü anlam veremiyordu.

Hasta mı acaba bu çocuk?

Tekrardan yatağa uzandı.

O sırada kapı zilinin aniden çalması onu çok korkutmuştu. Kimse onun burda yaşadığını bilmiyordu ki?

Emi hemen Dabi'ye mesaj yazmak için telefonunu aldı

+ Dabi kapı çalıyor

- Aç kapıyı aptal, dışarısı soğuk

Tekrardan umutla dolu yorgun bir gülümseme belirdi yüzünde.

yataktan kalkıp kapıya yöneldi. Kapıyı açtığında sevdiği kişiyi görmek gülümsemesini büyütmüştü

Ama daha fazla ayakta durabilecek gücü kalmamıştı. Kendini yavaşça Dabinin göğüsüne bıraktı.

Dabi Emi'yi nazikçe yakaladı.

- Bu kadar yorgun olduğunu bilseydim, daha çabuk gelirdim :/

Kucağında yarı açık bilinci ile gülümseyen Eminin saçlarına bir öpücük kondurdu.