Dad
"What's the matter with you?, Akala ko ba napag-usapan na natin ang lahat", I frustratedly said.
"Napag-usapan na papayagan na lang natin na umalis si Jared-", sumagot naman siya ng may mataas na boses sabay hawi sa buhok nito.
"Yes. Kailangan ng bakasyon ng anak mo, Lilian"
"Pero hindi niya kailangang mag-isang pumunta doon, Brandon!"
"Alam mong hindi tayo pwede pareho, we're both busy to go with him. Malaki na siya Lilian at kailangan niya rin matutong mag-isa."
"I have made my DECISION at wala nang babago doon unless may sasama sa kaniya doon. What if may nangyaring masama?
What if nalunod siya?
Hindi ko kayang mawala pa ang anak natin", napatulo ang kaniyang mga luha ng sabihin niya ang mga salitang iyon.
"Hindi ko na alam ang gagawin ko. Maghahanap ako ng makakasama niya, tumigil kana sa pag-iyak", tumayo ako sa aking kinauupuan and I let myself to comfort my wife. Para kaming aso't pusa.
Pagkatapos kumain kinausap ko si Yaya Mendrez para sa isang mahalagang bagay. I remember that she has a daughter at kaedad niya lang ang anak ko, I don't have any choice kundi ang isama si Selena ang anak ni Yaya Mendrez kasama ng aking anak. It's a Win-win situation for me.
Selena was responsible. Matagal na rin si Yaya Mendrez para pagdudahan at hindi siya pagkatiwalaan.
"Kakausapin ko po muna ang anak ko jan sir", ang magalang nitong sagot sa akin. Hindi naman akong nag-atubiling pumayag dahil biglaan din lamang ang aking pagsasabi.
I drunk a glass of wine before I went up to our room. I knocked, knocked and knocked whilst making myself serene. My wife is full of patience but as lion when her madness swarms up to her head.
She opened the door and gave me a back of her whilst walking away from me. I think she's still mad at me but when I started to tell her a good news- I mean the possibilities, SMILE begins to outweigh the rage she's wearing.
"I hope Selena will be willing to go with our pathetic son", she lull and hugged me tight. We're both sitting at the edge of the bed. I hugged her too with comfort and love. Halos lagi kaming nag-aaway and unfortunately it became our daily dose. I'm just kidding.
Inaya ko siyang lumabas sa balcony para magpahangin. Nakipag-usap ako sa kaniya ng masinsinan, 'bout how praneng she is into our son Jared.
"You're too much about our son."
"Too much what?",tanong niya sa akin.
"You're so terrified and apprehensive, lalo na kapag umaalis ang anak natin. Jared is more than his legal age,hayaan na natin siyang makilala ang mundo. I love you."
Napatanaw siya ng malayo, alam kong mabigat yun sa loob niya. Ayaw niya lang ulit mawalan na kami ng tuluyan ng anak. Minsan na rin kasing nalagay sa panganib ang buhay ni Jared. Muntikan na siyang malunod sa dagat noon ring nagbakasyon kami sa La Mabista. Kaya ay ganon na lamang kabigat ang paa ni Lilian kapag umuuwi kami doon. Hindi maalis sa tingin niya si Jared at hindi makatungtong ni isang paa nito sa buhangin sa dagat o sa tabing dagat. Ilang taon na rin ang nakalipas at hindi mawala sa memorya niya ang nangyari kay Jared.
Time passes by but memory remains.
" I'm sorry kung ganito ako ka-praning about our son. Pinapangako kong babawasan ko na ang sobrang paghihigpit ko sa kaniya pero hindi ko maipapangakong mawawala na lang ito ng tuluyan lalo na't nag-iisang anak lang natin si Jared."
Tumango ako at hinawakan ko ang kaniyang magkabilang bisig at tuluyan ko siyang muling niyakap.
The reason why we couldn't make another baby anymore it is because she has ovary problems at sobrang sakit din sakin non.
Kinaumagahan, ibininalita ko na kaagad kay Jared ang desisyon naming mag-asawa. Hindi maipinta sa saya ang kaniyang mukha, napakasarap sa pakiramdam.
I told him the limits he has kapag natuloy siya at kailangan munang pumayag ni Selena sa pagsama sa kaniya dahil kung hindi we couldn't let him go.
